ثواب کمک کردن مرد به همسر از نگاه اسلام
کمک کردن مرد در کارهای خانه به همسرش آنقدر در اسلام مورد استقبال و توصیه شده است که احادیث و نقل های بسیاری پیرامون این موضوع موجود است که در ادامه به یک مورد اشاره خواهیم کرد.
حضرت امیرالمومنین علی ع , میفرمایند : روزی رسول خدا ص بر ما در منزل وارد شد.
فاطمه علیها السلام نزدیک دیگ غذا نشسته بود و من هم برایش عدس تمیز میکردم, آن حضرت مرا با لقب ابالحسن میخواندند, عرض کردم : بفرمایید.
اظهار داشتند : بشنو از من آنچه را که به دستور پروردگارم میگویمY هیچ مردی نیست که در کارهای منزل به همسرش کمک کند, مگر اینکه پاداش او به هر تار مویی که بر بدنش روییده باشد, ثواب یک سال عبادتی است که تمام روزهایش را روزه گرفته و تمام شبهایش را به عبادت ایستاده, شب زنده داری کرده باشد و خداوند به او ثوابی میبخشد که به انبیای صابر خود مثل حضرت داوود و یعقوب و عیسی علیهم السلام بخشیده باشد.
ای علی, کسی که در کارهای خانه به همسر خود بدون سرکشی و دلتنگی و تکبر خدمت نماید, پروردگار اسمش را در دفتر شهدا ثبت میکند و برایش به هر روز و شبی ثواب هزار شهید و به هر قدمی که بر میدارد به آن مرد ثواب حج و عمره میدهد و به هر قطره ای که از بدنش عرق بیاید یک خانه در بهشت برایش منظور مینماید.
ای علی, یک ساعت خدمت کردن به همسر در کارهای خانه بهتر از عبادت هزار سال و هزار حج و هزار عمره و بهتر از آزادی هزار بنده در راه خدا و هزار جنگ در راه دین و عیادت از هزار مریض و هزار نماز جمعه و هزار تشییع جنازه و هزار گرسنه ای که برای رضای خداوند رحمان سیر گردد و هزار برهنه را پوشاند و هزار اسب در راه پروردگار دادن و برایش بهتر از هزار دینار به مستمندان صدقه دادن و بهتر از تلاوت تورات و انجیل و زبور و قرآن است و بهتر از آزاد کردن هزار اسیر و بخشیدن هزار شتر به فقراست و چنین مرد خدمتکار به همسر, از دنیا بیرون نمیرود مگر این که جایگاه خوب خود را در بهشت ببیند.
ای علی, کسی که روگردانی و تکبر نکند در خدمت به همسرش بدون حساب وارد بهشت میشود.
ای علی, خدمت به همسر کفاره ( پاک کننده ) گناهان کبیره است و خاموش کننده آتش خشم پروردگار جبار و صداق ازدواج با حورالعین و این خدمت موجب زیادی خوبی ها و علو مقام است.
ای علی, خدمتکار همسر نمیشود مگر شخص صدیق و درستکار و یا شهید و یا مردی که خداوند متعال خیر دنیا و آخرت را برایش خواسته باشد.
منبع: بحارالانوار, ج ۱۳، ص ۱۳۳ چاپ ایران و جامع الاخبار ص ۱۰۲
ارسال نظر