خطای استراتژیک زنگنه در موضوع بنزین
خطای استراتژیک بیژن زنگنه در خصوص واردات بنزین و کمتوجهی به ساخت پالایشگاه موجب شد کشور با بحران واردات روزانه ۲۲ میلیون و ۷۰۰ هزار لیتر بنزین رو به رو شود.
به گزارش پارس به نقل از فارس، در روزهای اخیر و همزمان با معرفی شدن مهندس بیژن زنگنه به عنوان وزیر پیشنهادی دکتر روحانی برای وزارت نفت؛ سایت خبری متعلق به صنعت نفت که چند روزی است سخن گوی وزیر پیشنهادی شده و به عنوان روابط عمومی وزیر پیشنهادی فعالیت می کند، سلسله گزارشاتی درباره دستاوردهای دوره هشت سال وزارت ایشان (۸۴-۷۶) منتشر کرده است. بخش سوم این گزارش که روز ۱۵ مرداد منتشر شد به بررسی دستاوردهای بیژن زنگنه در حوزه پالایش و پخش پرداخته بود و در آن سعی شده بود که با اشاره به موضوعاتی مانند افزایش ۴۲درصدی میزان تولید بنزین در کشور در سال ۱۳۸۳ نسبت به سال ۱۳۷۵؛ توقف پالایشگاه سازی در آن دوره زمانی به خاطر اقتصادی نبودن آن و همچنین گزارشی از برخی اقدامات مقدماتی صورت گرفته در آن دوره زمانی برای افزایش ظرفیت و بهینه سازی پالایشگاه های نفت؛ به انتقادات صورت گرفته درباره عدم توجه کافی وزارت نفت دوره اصلاحات به افزایش ظرفیت تولید بنزین کشور پاسخ بدهد. بر این اساس با توجه به آمارهای رسمی منتشر شده توسط وزارت نفت مورد نقد و بررسی قرار خواهد گرفت:
الف- چرا با وجود عدم احداث پالایشگاه جدید در دوره وزارت مهندس زنگنه؛ میزان تولید بنزین در آن دوره زمانی بیش از ۴۰درصد (حدود ۱۳ میلیون لیتر در روز) افزایش داشته است؟
دلیل اصلی این موضوع آن است که پالایشگاه بندرعباس (به عنوان نهمین و آخرین پالایشگاه نفت کشور) در اواخر دولت سازندگی (تابستان ۱۳۷۶) با حضور آقای هاشمی افتتاح شد و با راه اندازی کامل و پایدار شدن میزان تولید آن در اوایل دوره اصلاحات (سال های ۱۳۷۷ و ۱۳۷۸) ؛ میزان تولید بنزین در کشور حدود ۸ میلیون لیتر در روز افزایش یافت.
به همین علت؛ به نظر می رسد که مصادره این دستاورد وزارت نفت دولت قبلی (سازندگی) توسط وزارت نفت دولت اصلاحات اقدام چندان صحیحی نباشد.
ب- چرا در سال های اخیر و بخصوص تا قبل از طرح سهمیه بندی بنزین (تیر ۱۳۸۶) ؛ از اقدام وزارت نفت دولت اصلاحات مبنی بر عدم توجه به پالایشگاه سازی انتقاد شده و می شود و به توجیهات مهندس زنگنه مبنی بر اقتصادی نبودن آن توجه نشده است؟
پاسخ این سوال ساده است زیرا در نتیجه بی توجهی مهندس زنگنه به افزایش ظرفیت تولید بنزین در کشور با وجود افزایش ۸۵درصد مصرف بنزین در آن دوره زمانی (میزان مصرف بنزین در سال ۱۳۷۵ به میزان ۳۲.۹ و در سال ۱۳۸۳به میزان ۶۰.۷ میلیون لیتر در روز بود) ؛ میزان واردات بنزین کشور در آن دوره زمانی؛۷.۴ برابر شده و از ۲.۷ میلیون لیتر در روز در سال ۱۳۷۵ به ۲۲.۷ میلیون لیتر در روز در سال ۱۳۸۳ رسیده بود.
این وابستگی شدید کشور به واردات بنزین موجب طمع دشمنان انقلاب و نظام شده بود و معلوم نبود که اگر غرب زودتر به این پاشنه آشیل کشور توجه کرده و موضوع تحریم فروش بنزین به ایران را مطرح و اجرایی می کرد و یا دولت پرکار و ریسک پذیر احمدی نژاد در اجرای طرح سهمیه بندی بنزین از طریق کارت هوشمند سوخت و کنترل جدی مصرف بنزین در اوایل تابستان ۱۳۸۶ تردید کرده بود؛ کشور با چه بحرانی مواجه می شد.
البته لازم به توضیح است که مطالعات اولیه برای اجرای طرح سامانه هوشمند سوخت از سال ۱۳۸۲ در وزارت نفت آغاز شده بود و حتی وزارت نفت دولت اصلاحات مطابق بند « ص» تبصره ۱۲ قانون بودجه سال ١٣٨٣، موظف به اجرای آن از اول مهر آن سال شده بود ولی متاسفانه این موضوع به اندازه کافی مورد توجه این وزارتخانه قرار نگرفته و نهایتا عملیات اجرایی این طرح عملاً از سال ۱۳۸۴ شروع شد.
ارسال نظر