مقایسه قیمت بنزین در ایران و کشور‌های همسایه

در حال حاضر بنزین در کشور‌های همسایه ایران چند برابر نرخ بنزینی که در خاک ایران فروخته می‌شود، خرید و فروش شده و این مسئله، رونقی بی سابقه به قاچاق بنزین داده است چرا که سودجویان فرصت را برای پُرکردن جیب‌های خود با خرید بنزین از ایران و فروش آن در آنسوی مرزها، مناسب دیده اند.

به منظور سنجش میزان توجیه پذیری اقتصادی فعالیت مذموم قاچاق بنزین، مقایسه‌ای بین قیمت فروش بنزین در ایران و کشور‌های همسایه خواهیم داشت.

قیمت بنزین در ترکمنستان ۶ برابر قیمت بنزین در ایران است

قیمت بنزین در آذربایجان ۶ برابر قیمت بنزین در ایران است

قیمت بنزین در عربستان ۸ برابر قیمت بنزین در ایران است

قیمت بنزین در قطر ۸ برابر قیمت بنزین در ایران است

قیمت بنزین در عمان ۸ برابر قیمت بنزین در ایران است

قیمت بنزین در عراق ۹ برابر قیمت بنزین در ایران است

قیمت بنزین در امارات ۱۰ برابر قیمت بنزین در ایران است

قیمت بنزین در افغانستان ۱۰ برابر قیمت بنزین در ایران است

قیمت بنزین در پاکستان ۱۰ برابر قیمت بنزین در ایران است

قیمت بنزین در ترکیه ۱۶ برابر قیمت بنزین در ایران است

قیمت بنزین در اردن ۲۱ برابر قیمت بنزین در ایران است

* چه باید کرد؟

حتی اگر نرخ بنزین در کشور ما ۱۰۰ درصد افزایش یابد، یعنی از ۱۰۰۰ تومان فعلی به ۲۰۰۰ تومان هم برسد، باز هم در مقابل قیمت این فرآورده نفتی در کشور‌های همسایه پایین است و از رونق قاچاق بنزین کاسته نمی‌شود.

افزایش چندین برابری نرخ بنزین نیز تصمیم نادرستی است، چرا که دیگر مولفه‌های اقتصادی کشور همچون میزان دستمزد‌ها و تورم موجود در جامعه، فضایی برای افزایش قابل توجه قیمت بنزین باقی نگذاشته است.

اما در اینکه می‌بایست برای بنزینی که با تکیه بر یارانه دولتی و در واقع از جیب مردم ایران، تولید و عرضه می‌شود و باید در داخل کشور و توسط مردم خودمان به مصرف رسیده و مابه التفاوتی که می‌بایست به رفاه بیشتر مردم ایران منجر شود، به جیب سودجویان نرود؛ تصمیمی قاطع و کاربردی گرفت، شکی نیست.

با ادامه شرایط فعلی که با استفاده از کارت‌های سوخت مهاجر و سیار در دست تمامی کارکنان جایگاه‌های سوخت و به صورت نامحدود، سوخت گیری در اقصی نقاط کشور صورت می‌گیرد و هر خودرویی با کارت‌های سوخت غیر، به سوخت گیری مشغول است، نمی‌توان شرایط ریخت و پاش بنزین تا آنسوی مرز‌های ایران را مدیریت کرد.

دولت باید با اعمال ابزار نظارتی، مدیریت توزیع بنزین را تا رسیدن به دست مصرف کننده واقعی در دست بگیرد و در این خصوص، راهی جر احیای کارت سوخت شخصی و رهگیری بنزینی که توزیع می‌شود تا باک خودرو‌ها ندارد.

پس از برداشتن این گام مهم (احیای کارت سوخت شخصی)، دولت می‌تواند نسبت به جبران مابه التفاوت نرخ تکلیفی بنزین و قیمت تمام شده تولید آن در ایران (با توجه به ظرفیت‌های بومی کشور در دسترسی به منابع نفتی و وجود صنعت پالایش) با سهمیه بندی و افزایش قیمت برای پرمصرف ها، اقدام کند.