به گزارش پارس به نقل از ساعت 24، شاید برخی بگویند که ایران می‌خواهد راهی را برود که مبدع آن خودش است و از قانون اساسی موجود تبعیت می‌کند، اما این اصرار و پای‌فشاری نیز نافی استفاده از تجربه سایر کشورها نیست. نوشته حاضر ادعا دارد اگر قرار باشد از تجربه کشورهای شرقی برای توسعه و رشد اقتصاد ایران استفاده شود بهتر است به جای اینکه راه چینی را برگزینیم و تخم‌مرغ‌های خود را در سبد اژدهای زرد بگذاریم، کمی آن‌سوتر را نگاه کرده و از تجربه کامیاب کشور کره جنوبی استفاده کنیم.

برای این ادعا چند دلیل عمده را به طور خلاصه یادآور می‌شویم تا فرصت بعدی که مشروح‌تر در این باره بنویسیم.

کشور چین یک کشور مستبد سیاسی است و حزب کمونیست چین بالا و پایین و ریز و درشت اقتصاد این سرزمین را دراختیار یک گروه معدود از رهبران حزب قرار داده است. این روش استبدادی هرگز در بلندمدت جواب نمی‌دهد، در حالی که کره جنوبی دارای نظام سیاسی دموکراتیک‌تری است و از این منظر می‌تواند با ایران که در آن نمایندگان مجلس، رییس دولت و اعضای شورای شهر و روستا با انتخابات برگزار می‌شود سازگارتر باشد.

اقتصاد چین یک اقتصاد به فرموده رهبران حزب کمونیست چین است و بخش خصوصی چین تابعی بدون چون و چرا از نظام سلطه این حزب فراگیر است و در مسیری خلاف جهت اهداف سیاسی و نظامی حزب کمونیست چین نمی‌تواند حرکت کند. به همین دلیل است که ابداع، نوآوری و در اقتصاد چین کمتر است.

در کره جنوبی اما بخش خصوصی نقش غالب را در اقتصاد دارد و به همین دلیل است که بخش خصوصی در کره جنوبی نیرومندترین بخش در اقتصاد کره به حساب می‌آید. ایران آینده و امروز که می‌خواهد نقش بخش خصوصی را پررنگ کند و ریل اقتصاد را از دولتی به خصوصی برگرداند بهتر است از مدل کره جنوبی استفاده کند تا از الگوی مستبد چین.

اقتصاد کره جنوبی از نظر تکنولوژی در سطح بالاتری نسبت به چین قرار دارد و شهروندان ایرانی نیز به خرید کالاهای ساخت کره مثل سامسونگ و هیوندایی روی خوش نشان داده و خرید این کالاها برایشان مطلوبیت می‌آورد.

شرکت‌های بزرگ کره‌ای در نفت و گاز و فولاد و کشتی‌سازی به دلیل اینکه دراختیار بخش خصوصی بوده است رشدهای واقعی را تجربه کرده‌اند و اینطور نیست که رشدهای رانتی داشته باشند. تجربه موفق یکی از شرکت‌های کره‌ای در ساخت پالایشگاه عسلویه را می‌توان نشانه‌ای از این واقعیت دانست.

 

اقتصاد ایران چین دولت کسب و کار