خریدهای نگران‌کننده گوگل و مایکروسافت؟

به گزارش پارس به نقل از تابناک، باور بکنید یا نه، این اتفاقی است که در حال رخ دادن است. اکنون شرکت های بزرگ فعال در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات نظیر مایکروسافت، گوگل، فیس بوک و آمازون به تدریج در حال خریدن بخش های مهمی از زیرساخت های اینترنت هستند که این امر منجر به خشم بزرگترین شرکت های مخابراتی – که سابقا این کابل ها را تحت کنترل خود داشتند - شده است.

نقشه کابلهای اینترنتی فیبر نوری جهان
صحبت بر سر چند کابل انتقال داده در اینجا و آنجا نیست. گوگل اکنون، علاوه بر اینکه یک ارتش کوچک از ربات ها را در اختیار دارد، صاحب ۱۰۰ هزار مایل کابل انتقال داده فیبر نوری در سرتاسر جهان است. شرکت های مخابراتی که با گوگل مشغول کسب و کار هستند عنوان می کنند که این غول جستجوگر، با اشتهایی سیری ناپذیر قراردادهای مربوط به پهنای باند را تصاحب می کند، و حتی گاهی قراردادهای از پیش نوشته شده را ارائه می کند و از مذاکرات طولانی بر سر این موضوع پرهیز دارد.

فیس بوک همین چندی پیش از کار نصب یک زیرساخت فوق حجیم در سراسر قاره اروپا، که مستقیما به « آرکتیکا» مرکز داده های غول پیکرش در سوئد متصل می شود، فارغ شده و همچنین میلیون ها دلار در خواباندن کابلی به طول ۶ هزار مایل در عرض اقیانوس آرام سرمایه گذاری کرده است.

در همین حال آمازون با افزایش حجم خرید کابل فیبر نوری، حجم سرمایه گذاری خود در این زمینه را با افزایش ۴۴ درصدی به ۲.۶ میلیارد دلار رسانده است.

از آن سوی مایکروسافت هم علاقه و تخصص خود در این حوزه را به ایجاد زیر ساخت های زیر دریا معطوف کرده است. همچنین در حالی که این شرکت مشغول گسترش خدمات تحت « کلاود» خود است، هر چه بیشتر نیازمند گسترش پهنای باند اینترنتی است. در نتیجه، مشغول ساخت شبکه غول پیکر فیبر نوری خود است و با اجاره نامه های بلندمدت، خطوط کابل فیبر نوری « ترانس پاسیفیک» ، که قابلیت انتقال داده ها با سرعت یک ترابیت بر ثانیه را دارند– و برای انتقال ۱۵۰۰ فایل تصویری با کیفیت HD در عرض ۱ دقیقه کفایت می کند – در اختیار خود گرفته است.

همان گونه که مشخص است، همه مشغول هستند! گویا سرمایه گذاری در زیر ساخت اینترنت نکته ای است که همه این غول های دنیای وب در آن اشتراک ویژه ای دارند. اما این امر برای هر کسی واجد دو معنی می تواند باشد.

اول این که اکنون با ورود غول های دنیای وب به بازار نقل و انتقال داده ها، و با رقابتی که در این بین در می گیرد، باید منتظر روزهایی باشیم که ارتباط اینترنتی و مخابراتی با ارزانترین قیمت و بهترین کیفیت در اختیار همگان قرار گیرد. زمانی که گسترش این زیرساخت ها منجر به افزایش ضریب نفوذ اینترنت، حتی در دور افتاده ترین و فقیرترین نقاط دنیا شود، و جامعه بشری به تمام معنا « شبکه ای» شود.

واقعیت نیز این است که تا پیش از این شرکت های مخابراتی چندان علاقه ای به گسترش شبکه کابل های اینترنتی نداشتند زیرا با این اتفاق، سود آنها در خطر کاهش قرار می گرفت. اما بر خلاف آنها، سود شرکت هایی نظیر گوگل و فیس بوک در گرو افزایش تعداد کاربران آنها و همچنین اطمینان از برقراری با کیفیت ارتباطات است. در نتیجه اینکه این شرکت ها صاحب زیرساخت های اینترنتی باشند، می تواند خبری خوشحال کننده تلقی شود.

شاید گفته « دان کارسو» مدیر اجرایی شرکت « زایو» که فروشنده کابل فیبر نوری به شرکتهایی نظیر گوگل است، در این باره به خوبی صادق باشد که: آنها در واقع کنترل سرنوشت خود را در دست میگیرند.

اما سوی دیگر این قضیه آن است که شرکتهایی نظیر فیس بوک و گوگل و مایکروسافت، به گونه ای صاحب آینده بشری خواهند بود. آینده ای که بدون شک بر مبنای ارتباطات اینترنتی بنا شده است و در واقع ساخت این آینده از یک دهه قبل شروع شده است. آینده ای که در آن تمامی فعالیت های بشری بدون چون و چرا وابستگی مستقیم به اینترنت خواهد داشت و شاید اغماض نباشد که بگوییم، این آینده میتواند به گونه ای تصور شود که در آن، مرگ و زندگی انسان ها نیز در گرو انتقال اطلاعات از درون کابل ها است.

در بدترین حالت، می توان گفت که بدون شک تسلط شرکت های غول دنیای وب بر شریان اصلی انتقال اطلاعات در سراسر جهان، این معنی را در پی دارد که این شرکت ها « می توانند» طراح و سازنده نمایی باشند که در ذهن افراد شکل خواهد گرفت. سازنده و جهت دهنده به ایده هایی خواهند بود که افراد به آنها می اندیشند و چه چیز بهتر از آنکه کسی بتواند صاحب افکار دیگران باشد؟

شاید هم این همه اغراق در مورد فعالیت های « مشترک» این غول ها، بدبینی مفرط باشد و ذهن را به یاد انتقادات فلاسفه مکتب فرانکفورت از آنچه « صنعت فرهنگ» می خواندند، بیندازد. اما واقعیت این است که احساس این امر که در آینده صاحب هر بیت اطلاعاتی که بین شما و دنیای وب منتقل می شود، فیس بوک، گوگل، مایکروسافت یا آمازون هستند، کمی، نگران کننده، اگر نگوییم وحشت آور است.