نوجوان بداخلاقی که دست روی والدین بلند می کند!

نوجوان بداخلاق و ریشه یابی خشونت کودکان

  آزار و خشونت پدر ومادر که پیش از بلوغ کودک آغاز می شود یک رفتار درگیرکننده است که معمولا بیشتر از چندین بار در هفته تکرار می شود. خشونت فرزند می تواند آزارهای کلامی باشد یا تحقیر و تهدید والدین یا حتی کتک و انواع آزارهای جسمی دیگر. اگر شما هدف چنین خشونتی قرار بگیرید دائما ترس و نگرانی دارید که فرزندتان چه خواهد کرد.

آزار والدین توسط کودک باعث ایجاد شرمندگی، خشم، ناتوانی و بحران می شود. کودک والدینش را فلج می کند چون پدرومادر نمی دانند در برابر این وضعیت چه واکنشی نشان بدهند. آنها اغلب خود را زیر سوال می برند چون منشا این رفتار را در خود و نحوه تربیت و آموزش جستجو می کنند. چیزی که برای والدین دردناک و عجیب است این است که آنها در روابط اجتماعی، کار و روابط خانوادگی بسیار موفق هستند.‌

نگرانی در مورد نوجوان بدخلاق

آیا فرزندم یک آزارگر است؟

بله، اگر او شما را تهدید می کند، کتک می زند و به اشیای خانه آسیب وارد می کند او یک آزارگر است. اما بسیاری از والدینی که در چنین موقعیتی قرار دارند نمی توانند این حقیقت را بپذیرند. از خودتان بپرسید آیا اگر هر کس دیگری جز فرزندتان چنین رفتاری با شما داشت او را خشن، آزارگر و بیمار نمی خواندید؟ پاسخ صادقانه شما به همین پرسش ساده مشخص می کند که در چه شرایطی قرار دارید.‌

نشانه های هشدار دهنده ‌

این نشانه های هشدار دهنده به والدی که نمی داند فرزند آزارگر دقیقاً یعنی چه کمک می کند. طبیعی است که فرزندتان بخواهد برخی از محدودیت های ایجاد شده را کنار بزند. بچه ها برای رسیدن به خواسته ای که محدود کرده اید بارها و بارها از شما درخواست می کنند. اما در نهایت در برابر انکار و ممانعت شما تسلیم می شوند. اما کودک یا نوجوانی که برای رسیدن به خواسته اش تهدید می کند و والدش را نگران می کند که اگر تسلیم نشود اوضاع بهم می ریزد او یک آزارگر است.‌

رابطه رفتارهای اشتباه والدین با تربیت نوجوان بداخلاق 

ریشه خشونت نوجوان بداخلاقت را بشناس

آیا همیشه جنگ و دعوایی به پا است؟

هر بچه ای ممکن است گاهی اعتراض کند و دعوایی راه بیندازد. اما کودکان باید به قدرت و اراده والدین احترام بگذارند. کسی که به راحتی مرزهای خانواده را رد می کند و نگران عواقب آن نیست و در برابر اعتراض دیگران جنگ و دعوا به راه می اندازد رفتاری طبیعی ندارد.‌

آیا او نمونه ای از خشونت است؟

بچه ها عصبانی می شوند، دری را به هم می کوبند و چیزی را به زمین پرت می کنند. شما می توانید کودکی خودتان را به یاد بیاورید که چطور بخاطر خشم همه چیز را بهم می ریختید و در اتاقتان را می کوبیدید. اما در روند رشد هر کودکی می فهمد این راه رسیدن به خواسته ها یا اعتراض به چیزی نیست و خیلی زود تسلیم می شود. یک کودک خشونت طلب اینطور فکر نمی کند. او برای رسیدن به خواسته اش و یا صرفاً برای نشان دادن خشم درونی اش هر کاری می کند. از کتک زدن شما و دیگران ابایی ندارد، هر چیز گرانبهایی را می شکند، از چاقو برای تهدید استفاده می کند، اشیا را به سمت دیگران نشانه می گیرد، در را می شکند، دیوار را خراب می کند و هر رفتار خشن دیگری را نمایش می دهد. او از فحاشی و توهین ابایی ندارد و برایش اهمیتی ندارد که شما والد او هستید، بی حرمتی، استفاده از الفاظ رکیک و توهین و تحقیر برای او بسیار عادی است.‌

چرا او یک آزارگر است؟

پدرومادرها در برابر فرزند آزارگر احساس گناه می کنند و مسئولیت این رفتارها را به عهده خود می گذراند:«اگر من پدررمادر خوبی بودم او اینطور نبود». اما برای رفتارهای پرخاشگرانه و آزارهای فرزندتان دلایل زیادی وجود دارد:محدودیت های رفتاری کم، مصرف مواد، مهارت های سازگاری ضعیف، شرایط روانی مثل اختلال تمرکز، بیش فعالی و اختلال ارتباط و مهارت های رفتاری همگی عوامل موثر در ایجاد چنین خشونتی هستند.‌

واکنش به آزار والدین

خشونت طلبی و آزارگری بخشی از روند رشد در کودکی و نوجوانی نیستند. این یک مرحله از رشد فرزندتان نیست که بخواهید آن را انکار کنید. شما ممکن است بخاطر ضعف و ناتوانی خودتان (نمی گوییم علاقه به فرزند چون تحمل این شرایط نشانه علاقه نیست) با این وضعیت کنار بیایید، اما او هرگز رفتارهایش را محدود به پدرومادرش نخواهد کرد و با دیگران نیز چنین خواهد کرد. اما چیزی که باید بدانید این است که او همه چیز را در همین خانه می آموزد؛ او یاد می گیرد چه چیزی مجاز و چه چیزی غیرمجاز است. به همین دلیل بسیار مهم است که شما به چنین رفتارهایی واکنش نشان بدهید.‌

محدودیت های جدی تری ایجاد کنید

فرزند شما باید حد و حدود هرچیزی را بداند. شما نباید از روی ترس اجازه بدهید او با قلدری و پرخاش از این مرزها عبور کند. اجازه بدهید او نتیجه شکستن قوانین تعیین شده را ببیند نه اینکه شما بخاطر پایبندی خود به این قوانین و تسلیم نشدن،از او بترسید. تا زمانی که حد و حدود تعیین نکرده اید، زود تسلیم می شوید چون می ترسید، او به رفتارهای افسارگسیخته اش ادامه خواهد داد.‌

حرف زدن درباره خشونت

با فرزندتان درباره مصادیق خشونت حرف بزنید و برایش مشخص کنید که چرا زدن، فحاشی و توهین خشونت هستند. حتی لازم است بگویید که از نظر قانونی چنین رفتارهایی چه تبعاتی دارد. در عین حال اگر شما والدی هستید که هرگز به پلیس زنگ نخواهید زد، او را از خود دور نخواهید کرد و جدیت دیگری نیز ندارید از این نوع تهدیدها برای کنترل خشم فرزندتان استفاده نکنید. چون وقتی چنین رفتاری از شما سر نمی زند او همه حرف های دیگرتان را نیز جدی نمی گیرد.‌

درمان اختلالات

خشونت های فرزندتان در اغلب موارد وابسته به نوعی اختلال روانی یا رفتاری هستند. به همین دلیل ضروری است که برای کنترل و حل این مشکل ابتدا مشکلات روحی و روانی فرزندتان را حل کنید. برای تشخیص شما نیاز به روانپزشک و روان درمان دارید. تا زمانی که ریشه مشکلات فرزندتان را پیدا نکنید عملا نمی توانید آن را از بین ببرید. ‌

علاوه براین شما باید همه چیز را از نو بررسی کنید، اشتباهات تربیتی گذشته، مشکلات رفتاری خودتان، رابطه شما با والد دیگر و کودک و همچنین تجربه ها یا ترومایی که کودک در گذشته داشته است همگی مهم هستند.‌

مراقب خودتان باشید

زندگی با یک کودک آزارگر به اندازه زندگی با هر فرد آزارگر دیگری ترسناک، ناامیدکننده و دشوار است. کسی که در معرض خشونت است دچار یک ترس دائمی است، اعتماد به نفس کافی ندارد، در معرض ابتلا به افسردگی و اختلال اضطراب است و تقریبا هر روز وضعیت دشوار و متفاوتی را تجربه می کند. برای حل مشکلات فرزندتان باید آدمی قوی و توانمند باشید، نترسید و مثل بازنده ها رفتار نکنید. این یعنی شما نیاز به حمایت های عاطفی دارید، درست است که توضیح این شرایط و درخواست کمک از دیگران برایتان بسیار سخت، شرم آور و ناراحت کننده است اما کسانی به جز دوست و اعضای فامیل می توانند به شما در این وضعیت کمک کنند؛ همسـر، مــشاور، روان درمان، گروه هــای روان درمانی، گروه های دوستی مجازی و انجمن های حمایتی مجازی در توانمند سازی شما موثر خواهند بود، از این حمایت ها دورنمانید چون راه اصلاح فرزندتان نیاز به زمان، صبر و حوصله دارد.‌