آقای نجفی وقت را تلف نکنید

به گزارش پارس ، حسین احمدی در گفت و گو با ایسنا، با بیان این که گردشگری ما مشکلاتی دارد که از حالا باید آن ها را رفع کنیم تا چند سال دیگر، با معضل جدی تری مواجه نشویم، ادامه داد: صنعت گردشگری مانند نفت است، اگر روی آن سرمایه گذاری شود، نتیجه می گیریم؛ اما اگر رها شود، به هیچ نتیجه ای نمی رسیم.

او اظهار کرد: در تمام این سال هایی که در حوزه گردشگری کار می کنم که اکنون بیشتر از ۲۰ سال می شود، هیچ وقت کسی به وجود این مشکلات، اعتراف نکرده است و فقط شعار افزایش تعداد گردشگران را داده اند و در مقابل اعتراض فعالان گردشگری نسبت به کمبودها، مقاومت نشان داده اند تا از کمبودها حرفی زده نشود.

این تورگردان با اشاره به مشکلات مربوط به صدور روادید، بیان کرد: روادید، کلید نخست گردشگری است؛ ولی این خانه به آشپزخانه، اتاق خواب و امکانات دیگری هم نیاز دارد، برای حل این همه معضل، لازم است اتاق فکری راه اندازی شود و از تمام فعالان این حوزه، مشکلات این صنعت پرسیده شود.

احمدی درباره ی مشکل روادید، توضیح داد: ما با طرح لغو روادید ایران با ۶۰ کشور جهان کاری نداریم، فقط می خواهیم مشکل روادیدهایی که اکنون صادر می شوند، حل شود. شاید لازم نباشد روادید ایران کامل برداشته شود، می توان معایب صدور روادید فرودگاهی را برطرف کرد، چراکه بسیاری از کشورها با صدور روادید فرودگاهی نیز موفق بوده اند.

این عضو انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرتی گفت: شکل روادید خیلی پیچیده نیست. مسوولان وزارت خارجه فقط باید گوش دهند و مشکلات را حل کنند.

احمدی توضیح داد: وقتی ما هنوز برای صادر کردن روادید فرودگاهی با موانعی مواجهیم، چرا باید اضطراب حضور در نمایشگاه های خارجی را به جان بخریم و گردشگران را مجاب کنیم که به ایران سفر کنند. این همه تلاشی که در بازارهای خارجی برای جذب گردشگر انجام می دهیم، چه فایده ای دارد، آن هم وقتی مشکلات روادید پس از سال ها حرف زدن، هنوز پابرجا است و حل نمی شود.

احمدی همچنین درباره ی کمبودهای بخش اقامتی، اظهار کرد: تا پیش از انتخابات سال ۸۸، ورود گردشگران خارجی به ایران در اوج بود، آن زمان هم به خاطر برپایی همزمان همایش ها با ورود گردشگران به ایران، کمبود اقامتگاه مناسب داشتیم. برای همین مجبور بودیم گردشگران را به هتل های سه ستاره انتقال دهیم و همواره هم به آژانس های خارجی به دلیل عمل نکردن به تعهدات مان غرامت پرداخت می کردیم.

وی بیان کرد: کمبود ظرفیت هتل، بحث امروز نیست و در گذشته هم وجود داشته است؛ اما آن زمان با رایزنی تلاش می شد تاریخ برخی همایش ها جابه جا شود تا این مشکل برطرف شود، ولی اگر روند ورود گردشگران به قبل از سال ۸۸ برگردد و این جمعیت افزایش یابد، حتما با مشکلات جدی تری مواجه می شویم.

این تورگردان همچنین به استاندارد نبودن برخی هتل ها در شهرهای گردشگرپذیری مانند اصفهان و تهران اشاره کرد و افزود: در اصفهان فقط حدود ۱۰ هتل چهار ستاره وجود دارد که هیچ کدام استاندارد نیستند. در تهران هم هتل های پنج ستاره ای هستند که استاندارد متناسب را ندارند، برای همین قیمت خود را تغییر نداده اند، اما در عوض، هتل های چهار ستاره ای را می بینیم که استاندارد خود را ارتقا و قیمت های خود را نیز افزایش داده اند؛ ولی ما چطور می توانیم به یک آژانس خارجی اثبات کنیم که اقامت در آن هتل چهار ستاره، بهتر از هتل پنج ستاره است؟

او با طرح این پرسش که سازمان میراث فرهنگی و گردشگری براساس چه اصول و استانداردی به هتل ها، درجه و قیمت می دهد؟ گفت: اگر هتلی استاندارد نیست این سازمان باید آن را مجبور کند، قیمت خود را کاهش دهد؛ ولی در بیشتر مواقع این طور نیست.

وی ادامه داد: دغدغه ی آژانس های گردشگری این است که اگر سال آینده (۲۰۱۴) وضعیت ورود گردشگران خارجی بهتر شد، در آن شرایط چه کار باید کرد؟ ما در تهران یا شیراز هتل هایی داریم که ۱۰ سال است در حال ساخت هستند و هنوز تمام نشده اند. سازمان میراث فرهنگی و گردشگری باید پیگیر مشکل آن ها شود و از آن ها حمایت کند. این درست نیست که منتظر سرمایه گذار باشیم و بعد که او حاضر به سرمایه گذاری شد، با قانون و دست انداز مواجهش کنیم.

او همچنین تخصص گرایی را برای صنعت گردشگری الزامی دانست و گفت: اگر روزی آژانس هایی که مثلا ۲۵ سال سابقه ی کار دارند، کنار بروند، چه کسانی جای آن ها را خواهند گرفت، جوان های کم تجربه که نمی دانند چه کار باید انجام دهند؟ ! تخصص گرایی موضوعی نیست که سازمان میراث فرهنگی و گردشگری بتواند از کنار آن ساده بگذرد. سازمان باید در این باره حرفه یی عمل کند. متأسفانه در این حوزه، استاندارد لازم برای هتل ها و آژانس ها تعریف نشده است.

احمدی همچنین به مهاجرت برخی راهنمایان تور در این سال ها اشاره و اظهار کرد: متأسفانه در طول سال های گذشته، راهنماهای زیادی از ایران خارج شده اند. برخی هم در سازمان های دیگر به شغل های دیگر مشغول اند. وقتی توری به ایران می آید، یک ماه مرخصی می گیرند و تور را اجرا می کنند. با این وضع، اگر تعداد گردشگران زیاد شود، حتما با کمبود راهنما مواجه می شویم.

وی رستوران ها را هم معضل دیگری برای گردشگران دانست و گفت: می گویند می خواهند صدور روادید ایران را برای چینی ها تسهیل کنند، اما کدام چینی به ایران می آید، وقتی غذا برایش یک موضوع مهم است؟ کشور فرانسه وقتی می خواست چین را به بازار هدف گردشگری خود تبدیل کند، پنج سال روی افزایش ظرفیت و بهبود زیرساخت هایش متناسب با سلیقه ی چینی ها وقت گذاشت. ما هم باید چنین تجربه هایی را در دستور کار قرار دهیم.

احمدی اضافه کرد: ما کلی شعار در زمینه ی گردشگری داده ایم، در حالی که رفع معضلات به فکر کردن نیاز دارد. گردشگری واقعا از نفت چیزی کم ندارد؛ ولی ما فکر و منابع استخراجی آن را نداریم.