تفاوت نیکی کریمی و نیکول کیدمن!

به گزارش پارس به نقل از تابناک، همان زمان که پروژه لاله بالا گرفت و تابناک از پرداخت ۶۵۷۰ میلیون تومان به این پروژه خبر داد، شنیده هایی درباره عوامل این پروژه نیز مطرح شد که در نوع خود جالب بود. ظاهراً با برخی از عوامل این فیلم قراردادی این گونه بسته شده که حتی در دوران تعطیلی پروژه نیز در اختیار این پروژه باشند و ماهیانه رقمی دریافت کنند؛ برای نمونه، تورج منصوری، فیلمبردار این پروژه با همین فرمول عجیب، ماهیانه ۳۵ میلیون تومان دریافت می کرد و بنا بر این قرارداد، این رقم حتی در روزهایی که پروژه تعطیل بوده، به وی تعلق گرفته است.

در این میان، درباره دستمزدهای بازیگران این فیلم نیز گفت و شنودهای فراوانی درگرفته بود که « تابناک» به واسطه اطمینان نداشتن از رقم آن ها، از بیانش صرف نظر کرد؛ هرچند نمی شد از رقم های چشمگیر آن ها به سادگی گذشت. برخی از بازیگران قراردادهایی شبیه منصوری امضا کرده بودند و در واقع حتی بدون حضور جلوی دوربین و در زمان تعطیلی پروژه نیز دستمزد ماهیانه شان برقرار بود که شیوه چندان اقتصادی نیست؛ اما وقتی بودجه از بیت المال پرداخت می شود، میلیون ها تومان کمتر یا بیشتر چه توفیری می کند؟

در همین پروژه درباره رقم قرارداد نیکی کریمی نیز اعداد بسیار بزرگی مطرح می شد که سرانجام یکی از آگاهان به خبرنگار « تابناک» گفت: رقم قرارداد بسیار پایین تر از آنچه در افکار عمومی مطرح شده و حتی زیر ۱۰۰ میلیون تومان است؛ عددی که چند روز پیش در برخی رسانه ها منتشر شد.

اما اعلام حدودی این رقم با یک واکنش همراه بود: « اجازه ندارم رقم را بگویم. رقم قرارداد بازیگران، خصوصی و جزو مسائل شخصی شان است» . نیکی کریمی نیز اساساً حاضر به گفت و گو نشد و گویا احتمال می دهد این روز ها درباره چه از او خواهند پرسید.

همین وضعیت درباره حمید فرخ نژاد نیز درست بود و از قرارداد میلیاردی او برای فیلم پرهزینه استرداد متعلق به فارابی سخن به میان می آمد و در نهایت تهیه کننده اعلام کرد او برای این پروژه ماهیانه ۸۰ میلیون دریافت کرده که با یک حساب سرانگشتی، برای شش ماه، ۴۸۰ میلیون تومان برآورد شد و در نهایت تهیه کننده اعلام کرد، فرخ نژاد ۳۰۰ میلیون تومان برای این پروژه دریافت کرده و در نهایت مشخص نشد، فرخ نژاد دقیقاً چه رقمی گرفته، همان گونه که مشخص نشد نیکی کریمی چه رقمی دریافت کرد و آیا اعدادی که درباره قرارداد کریمی برای لاله گفته می شود درست و آیا او گران ترین بازیگر کنونی سینمای ایران شده است؟

این فضا در حالی پیش روی سینمای ایران است که سینماگران به محض تغییر مدیریت درخواست شفاف سازی در خصوص پروژه ها کردند و امروز نیز بیش از صد سینماگر از شیوه تازه سازمان سینمایی و طباطبایی نژاد، رئیس مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی حمایت کردند؛ اما این حمایت احتمالاً مشمول حال خودشان نمی شود. در واقع حتی بسیاری از سینماگرانی که پای این لیست را امضا کرده اند، اگر بحث انتشار رقم دقیق قرارداد هایشان در یک دهه اخیر پیش کشیده شود، نخستین اشخاصی هستند که نسبت به این موضوع موضع منفی خواهند گرفت، چه رسد به آنهایی که در قبال این شفافیت اطلاعات سکوت کردند.

بگذارید نیکی کریمی را که حاضر به گفت و گو نشد و هنوز درباره رقم قراردادش حرف و حدیث هایی در میان است، با نیکول کیدمن، بازیگر مشهور آمریکایی مقایسه کنیم. در یک سو، بعید است قیمت یکی از قراردادهای کریمی را شفاف بیابید و در سوی دیگر، سنت به سنت قراردادهای خانم بازیگر برای افکار عمومی مشخص است.

کیدمن که با دریافت ۹۲۸ هزار دلار برای هر دقیقه حضور در یک مجموعه فیلم تبلیغاتی که هر یک چهار دقیقه و معادل ۳.۷۱ میلیون دلار تمام شد عنوان گران ترین بازیگر را در کتاب گینس به نام خود ثبت کرده بود، کارنامه مالی کاملاً شفافی دارد که می توان درباره تمامی بازیگران مطرح حاضر در اروپا و آمریکا، مشابهش را یافت.

روزهای تندر (۱۹۹۰) ۲۰۰ هزار دلار

بیلی باتگیت (۱۹۹۱) ۲۰۰ هزار دلار

دور و دراز (۱۹۹۲) ۲۵۰ هزار دلار

زندگی من (۱۹۹۳) ۵۰۰ هزار دلار

بتمن برای همیشه (۱۹۹۵) ۲.۵ میلیون دلار

تصویر یک بانو (۱۹۹۶) ۲.۵ میلیون دلار

مصلح (۱۹۹۷) ۵ میلیون دلار

جادوی سیاسی (۱۹۹۸) ۶ میلیون دلار

چشمان کاملاً بسته (۱۹۹۹) ۶.۵ میلیون دلار

شهر فرشتگان (۲۰۰۱) ۷ میلیون دلار

دیگران (۲۰۰۱) ۷ میلیون دلار

دختر جشن تولد (۲۰۰۱) ۱.۵ میلیون دلار

ساعت ها (۲۰۰۲) ۷.۵ میلیون دلار

داگویل (۲۰۰۳) ۲.۸ میلیون دلار

کوهستان سرد (۲۰۰۳) ۱۵ میلیون دلار

تولد (۲۰۰۴) ۱۵ میلیون دلار

مترجم (۲۰۰۵) ۱۵ میلیون دلار

افسون شده (۲۰۰۵) ۱۷ میلیون دلار

تهاجم (۲۰۰۷) ۱۷ میلیون دلار

استرالیا (۲۰۰۸) ۱۳ میلیون دلار

و به این صفحه نگاه کنید که برای سایر بازیگران نیز وجود دارد و درآمد بازیگران را به طور متوسط در ثانیه ارزیابی می کند؛ شفافیتی که بعید است در سال های آتی نیز به سادگی در کشورمان شاهدش باشیم و بزرگ ترین مانعش، بزرگ ترین ذینفع هایشان یا همان سینماگران هستند. آیا این محرمانه ها به مدد تدابیر مدیریتی در چهار سال پیش رو، کاملاً شفاف خواهد شد و اعلام دستمزدهای سینماگران به امری روتین و عادی مبدل خواهد شد که ارزیابی اقتصادی در سینمای ایران را ساده تر از گذشته سازد؟