به گزارش پارس به نقل از ایسنا، در مطالعات اخیر پیش بینی شده که افزایش دمای هوا تا سال ۲۰۴۷ میلادی فراتر از تمام رکوردهای ثبت شده از گرم ترین سال های زمین در طول تاریخ خواهد بود و در نتیجه فشارهای مضاعفی را بر جنگل های بارانی مانند جنگل های برزیل وارد خواهد کرد.

محققان دانشگاه های « هاوایی» و « مانوآ» پیش بینی کردند تا سال ۲۰۴۷ میلادی (یا پنج سال قبل یا بعد از این تاریخ) ، میانگین دمای هوای سالانه در بسیاری از نقاط زمین بسیار گرم تر از دمای این نواحی در حد فاصل سال های ۱۸۶۰ تا ۲۰۰۵ میلادی خواهد بود.

به عبارت دیگر در یک ناحیه جغرافیایی، سردترین سال تا میانه قرن حاضر حتی از گرم ترین سال های زمین در گذشته نیز گرم تر خواهد بود.

به گزارش ایسنا به نقل از روزنامه نیویورک تایمز، « کامیلو مورا» ، سرپرست این تیم تحقیقاتی می گوید: این شرایط آب و هوایی بی سابقه در نواحی حاره ای حتی بسیار سریعتر از نقاط دیگر زمین از راه می رسد.

الگوی پیشنهادی محققان نشان می دهد در صورتی که تلاش های جدی جهانی برای کنترل انتشار گازهای گلخانه ای انجام شود، افزایش این گرمای بی سابقه حدود ۲۰ الی ۲۵ سال به تعویق خواهد افتاد.

هر چند این وقفه زمان قابل توجهی نیست اما با این حال محققان معتقدند کاهش انتشار گازهای گلخانه ای می تواند فرصت حیاتی را برای سازگاری طبیعت و جامعه بشری و نیز توسعه فن آوری های موثر برای کاهش این آلاینده ها فراهم سازد.

در این مطالعه آمده است در صورتی که برای کاهش انتشار آلاینده ها تلاش های جدی انجام پذیرد، تاریخ پیش بینی شده محققان تا سال ۲۰۶۹ میلادی به تعویق خواهد افتاد.

قسمت تلخ این رویداد این است که افرادی که در نواحی حاره ای زندگی می کنند عموما فقیر هستند و در مقایسه با ساکنان ثروتمند نواحی میانی زمین که سهم بیشتری در سوزاندن سوخت های کربنی دارند، از توان مالی کمتری برای مقابله با این مشکلات برخوردارند.

از سوی دیگر گیاهان و جانوران نواحی حاره ای با دمای محدودی خو گرفته اند و جانوارانی که از قابلیت ژنتیکی برای تطبیق با تغییرات سریع جوی برخوردار نیستند ناچار به نقل مکان شده و یا با خطر انقراض نسل مواجه می شوند.

برزیل جامعه جانوران جنگل زمین شرایط آب و هوایی طبیعت فقیر مشکلات نیویورک تایمز