به گزارش پارس به نقل از العالم، به گفته دانشمندان، رعدوبرق ها و توفان های شدید در جو این دو سیاره باعث تولید ذرات کربن به شکل دوده می شود و زمانی که این ذرات در جو پایین می آیند بر اثر فشار تبدیل به گرافیت می شوند. گرافیت همانطور که در جو سقوط می کند بر اثر فشار و حرارت بیشتر تبدیل به الماس جامد می شود.

به نوشته سایت Space، کوین بینز سیاره شناس دانشگاه ویسکانسین- مدیسون می گوید: " به این ترتیب سالانه هزاران تن الماس تولید می شود و من تخمین می زنم لایه ای به ضخامت ۳۰۰۰۰ کیلومتر که حاوی حدود ده میلیون تن الماس است شکل می گیرد. "

محاسبات اختر فیزیک دانان نشان می دهد شرایط در برجیس (مشتری) و کیوان (زحل) به گونه ای است که امکان تولید اقیانوس هایی دائمی الماس مذاب در آنها وجود دارد. پیش از دانشمندان می دانستند که به احتمال زیاد در اورانوس و نپتون الماس وجود دارد اما این برای اولین بار است که آن ها این امر را در مشتری و کیوان محتمل دانسته اند.

اما شرایط در اورانوس و نپتون متفاوت است زیرا این دو سیاره بسیار خنکتر هستند و دمای آنها هیچگاه به ۸۰۰۰ درجه کلوین (۷۷۲۷ درجه سانتی گراد) نمی رسد. بنابراین الماس در این دو سیاره به احتمال زیاد هیچوقت ذوب نمی شود. پیش از این هم دانشمندان بر وجود الماس در اورانوس و نپتون تاکید کرده بودند.

به عقیده پروفسور پیتر رید استاد دانشگاه آکسفور، این که کربن به شکل الماس در مشتری و زحل وجود داشته باشد پذیرفتنی است، اما بعید است این الماس به شکلی باشد که روی زمین وجود دارد: " به جای قطعات الماس، به احتمال زیاد ابرهایی از الماس فشرده وجود خواهد داشت. "

اگر هم الماس به شکلی که در کره زمین وجود دارد در آنجا وجود داشته باشد، دسترسی به آن بسیار سخت است؛ دما بسیار بالاست و فشار یک میلیون برابر کره زمین است.

کد مطلب: ۲۷۱۲۰۲

استاد دانشگاه اقیانوس زحل زمین سیاره فیزیک کربن منظومه شمسی باران الماس