«خبرنگاری» زیان‌آور است

به گزارش پارس ، او در گفت و گو با ایسنا، با بیان این که شغل خبرنگاری مواجهه با خطرات متعدد را به دنبال دارد، اظهار کرد: وقتی فردی به عرصه ی خبرنگاری وارد می شود، رابط بین حکومت و مردم می شود و مسائل را شفاف سازی و مشکلات را بیان می کند. این شغل خطرات متعددی همراه دارد و یک خبرنگار ممکن است توسط افرادی که منفعت شان به خطر افتاده است، مورد تهدید قرار گیرد.

ببران درباره ی تعریف موجود در سازمان تأمین اجتماعی مبنی بر این که فقط شخصی « خبرنگار» است که در جنگ و بحران، خبر تهیه کند، گفت: این که خبرنگاری در مرکز جنگ اقدام به تهیه ی خبر می کند، یک بحث جداگانه است و شامل مزایا و امتیازات ویژه تری می شود؛ اما باید توجه داشت که حضور خبرنگار به صورت دائمی و عادی در جبهه ی مبارزه با آسیب های جامعه است. وظیفه ی خبرنگار ایجاد بستر برای برقراری عدالت اجتماعی است.

این روزنامه نگار ادامه داد: به مشاغلی سخت و زیان آور گفته می شود که صفت سخت و زیان آوری را همراه داشته باشند؛ به راحتی امنیت شغلی یک خبرنگار به خطر می افتد و سخت و زیان آوری در ماهیت شغل خبرنگاری مستتر است. یک خبرنگار مدام در حال تحرک است و امکان دارد دچار سانحه شود.

ببران با اشاره به تصویب قانون مشاغل سخت و زیان آور برای خبرنگاران در سال ۱۳۸۰، تأکید کرد: در تنها بخشی که اجرای این قانون ناقص مانده، برطرف شدن ابهام ها و نوشته شدن تبصره ها و راهکارها در سازمان تأمین اجتماعی است. برای این کار نیاز است با اصحاب رسانه و کسانی که این حوزه را به خوبی می شناسند، مشورت شود تا یک تعریف روشن از خبرنگاری ارائه شود.

این استاد رشته ی ارتباطات با اشاره به تعیین شدن علی ربیعی به عنوان وزیر کار و امور اجتماعی، اظهار کرد: آقای ربیعی با کار خبرنگاری آشنا است و می تواند به عنوان یک ممیز در این زمینه صاحب نظر باشند.

او در پاسخ به این پرسش که آیا پیشرفت تکنولوژی موجب کاهش سختی کار می شود؟ گفت: استرس روانی همواره در کار خبرنگاری وجود دارد؛ اما کارفرماها باید حداکثر تلاش خود را برای کم کردن زیان آوری مشاغل انجام دهند، اما کار خبرنگاری از نظر روانی نیز مضر است.

ببران با تأکید بر این که باید توجه کرد چه کسانی به عنوان خبرنگار مطرح می شوند، تصریح کرد: آیا کسی که وظیفه ی تایپ یا گرفتن آگهی را برعهده دارد، خبرنگار است؟ باید یک سقف و کف برای تعیین تعریف خبرنگاری مشخص شود.

او با بیان این که بزرگ ترین دغدغه ی روزنامه نگاران نداشتن یک صنف حرفه یی برای پرداختن به مسائل صنفی است، افزود: خبرنگاران نیازمند یک صنف حرفه یی هستند تا بتوانند از آن ها دفاع کند، صنفی که کار حقوقی انجام دهد و با مذاکرات حقوقی، حق خبرنگاران را مطالبه کند. البته صنفی که شامل حرفه یی ها باشد و کار حزبی و گروهی انجام ندهد.