نامه به خبرنگاری که ۳۱ سال از او خبری نیست

به گزارش پارس به نقل از فارس، سی و یک سال است که سرنوشت ۴ دیپلمات ربوده شده در لبنان گذشته است. حاج احمد متوسلیان، کاظم اخوان، محسن موسوی و تقی رستگار مقدم، افرادی بودند که توسط عاملین رژیم صهیونیستی به اسارت درآمدند. حال بعد از گذشت سه دهه از آن روز برادر کاظم اخوان (عکاس و خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران) به مناسبت روز خبرنگار یادداشتی را به خبرگزاری فارس جهت انتشار سپرده است:

سلام

برادر روزت مبارک باد. امسال روز خبرنگار با عید فطر تقارن پیدا کرده که آن را به فال نیک گرفته و گرامی می داریم با این امید که حق جویی و حق گویی خبرنگاران در روشن شدن سرنوشت تو در این روز خوب خدا تاثیر داشته باشد روز خبرنگار فرصتی است تا خیلی ها پیگیری سرنوشت تو را مورد توجه قرار دهند، چرا که پس از گذشت سی و یک سال هنوز بحث برانگیز است؟

نامه نوشتن برایم سخت است، چرا که بیش از سه دهه است که از سرنوشت تو هیچ اطلاعی نداریم. نه نشانی، نه نشانه ای و نه تصویری. حتما می پرسی پس چرا به تو نامه می نویسم؟ در این سال ها به هر مسئولی برای روشن شدن سرنوشت تو نامه نوشتیم، پاسخی دریافت نکردیم که آخرین مورد آن ۱۴ تیر ماه سالگرد اسارت تو به رئیس جمهور منتخب ملت ایران زمین دکتر حسن روحانی بود که حالا پس از سپری شدن هشت دوره ریاست جمهوری از زمان اسارت تو اینک رئیس جمهور کشور است البته پیرو نامه قبلی رونوشت این نامه را نیز برای ایشان ارسال خواهم کرد.

آری از زمان اسارت تو هشت دولت آمده اند و رفته اند که هر یک وعده هایی مبنی بر روشن شدن سرنوشت تو به ما داده اند و در طول این سال ها نگرشی به شدت ساده انگارانه داشتیم.

برادر! اینک دولتی جدید بر سر کار آمده. دولتی که خود را دولت تدبیر و امید نام نهاده است و ما باز به دولتی جدید دل می بندیم و امیدوار می شویم که با تدبیر این دولت گره از کار ما گشوده می شود. اما سهم ما از امید به رئیس جمهوری که دیپلماتی متبحر، حقوقدانی باسواد و آگاه از موضوعات امنیتی است چیست؟ به امید اینکه دولت یازدهم در فاع و حمایت از حقوق شهروندان ایرانی نسبت به دولتهای گذشته مسئولیت بیشتری بپذیرد.

از جناب آقای رئیس جمهور خواهیم خواست مرحمت فرمایند با کلید تدبیرشان این قفل بسته سی و یکساله را باز کنند تا انشالله از سرنوشت تو مطلع شویم.

حال اگر این دولت هم چون دولت های قبلی به مسئولیت خود در قبال دفاع از حقوق شما عمل نکرد، چه باید کرد؟ اگر چه این ضرورت و مسئولیت متوجه دولت است و هدف نهایی و وظیفه اصلی آن حفاظت از مردم خود است، اما اگر مسئولان ملی ما قادر نیستند و یا نمی خواهند از شهروندان خود در خارج از کشور حمایت کنند وظیفه ای که بر عهده دولت می باشد در صورت عدم ایفای آن بر عهده مجلس و رسانه هاست که این مطالبه ملی مردم را به دولت یاد آور شوند.

برادر در بندم نمی دانی در این سال ها بر ما چه گذشته است، شاید فکر کنی چون سال ها گذشته ما مثل خیلی ها از پیگیری سرنوشت تو خسته شداه ایم، نه برادر. از قدیم گفته اند: برادر که در بند خویش است نه برادر نه خویش است، البته صادقانه اعتراف کنم که ما بیش از گذشته درگیر زندگی شده ایم. خوب روزگار است دیگر اما بدان هرگز یاد تو از ذهن ما فراموش نمی شود و همواره از تو به عنوان یک خبرنگار شجاع یاد می کنیم.

آری برادر سی و یک سال انتظار و استقامت را پشت سرگذاشتیم، می خواهم یک خبر بد به تو بدهم. پدر و مادرمان نتوانستند بی خبری از سرنوشت تو را تحمل کنند و پس از سال ها چشم انتظاری از دنیا رفتند آنها سنگ صبور ما بودند. پس بدان که در فقدانشان بر ما سختر می گذرد. انتظار ظاهرا کلمه ساده ای به نظر می رسد فقط باید آن را تجربه کرد تا به سختی آن پی برد.

نگار بی خبر ما؛ سرنوشت تراژیک یک خبرنگار دیگر چون تو این بار نه در لبنان بلکه در افغانستان باعث شد روزی در تقویم رسمی کشور به نام خبرنگار ثبت شود. در طول این سالها ما از خبرنگاران و همکاران تو انتظار داشتیم در مورد حقیقت سرنوشت تو روشنگری کنند اما نمی دانم آنها نخواسته اند و یا نتوانسته اند؟ مگر نباید بر اساس مسئولیتشان و رسالت سنگین خبرنگاری حقیقت را بازتاب دهند پس چرا چنین نیست؟ براستی در طول سه دهه گذشته نقش خبرنگاران ما در دفاع از حقوق شهروندان ایرانی در خار ج از کشور و برای تو چه بوده است؟

امیدوارم خداوند در این عید بزرگ مسلمین جهان وبه حق این روزى که جَعَلْتَهُ لِلْمُسْلِمینَ عیداً وَلِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ الِهِ قرارش داده سرنوشت تو را برای ما را روشن کند.

حسن اخوان (akhavanalaf@Yahoo. com)

رونوشت: رئیس جمهور محترم جناب آقای دکتر حسن روحانی جهت استحضار و دستور پیگیری پرونده خبرنگار و دیپلماتهای ربوده شده ایرانی در لبنان جهت روشن شدن سرنوشت خبرنگار و دیپلماتهای ربوده شده ایرانی در لبنان.