چگونه می‌توان با بیمار مبتلا به هپاتیت «بی» زندگی کرد؟

به گزارش پارس ، دکتر سید موید علویان در گفت وگو با ایسنا، با بیان اینکه کبد عضوی است که در بسیاری از فعالیت های حیاتی بدن مانند مقابله با عفونت ها، متوقف کردن خونریزی، پاک کردن خون از سموم و داروها و ذخیره انرژی در بدن نقش دارد، عنوان کرد: هپاتیت به معنای التهاب کبد است که فعالیت های آن را مختل می سازد. این بیماری به علل مختلف ایجاد می شود. یکی از این علت ها آلودگی به ویروس هپاتیت « بی» است.

وی افزود: ویروس هپاتیت « بی» عامل بروز بیماری هپاتیت « بی» در انسان است. این ویروس در کبد انسان جایگزین شده و تکثیر می نماید. انجام آزمایشات خونی حساس، تکثیر ویروس در بدن را مشخص می نماید. حساس ترین آزمایش خون در بیماران که بر تکثیر ویروس در بدن دلالت می کند، آزمایش HBV DNA یا PCR است.

استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران با بیان اینکه بیماری هپاتیت می تواند بدون علامت باشد و یا علائمی بسیار شدید همراه با گرفتاری شدید کبدی ایجاد کند، عنوان کرد: معمولا پس از ورود ویروس به درون بدن و پس از یک دوره نهفتگی، علائمی شبیه سرماخوردگی از قبیل ضعف، خستگی، احساس کسالت، بی اشتهایی، تب، درد عضلانی، التهاب مفاصل و بثورات پوستی ممکن است ایجاد شود.

وی ادامه داد: پس از مدتی مرحله دوم علائم به صورت بروز زردی و بهبود علائم مقدماتی به همراه تیره رنگ شدن ادرار یا کمرنگ شدن مدفوع بروز می نماید. بعد از این مرحله بیمار وارد نقاهت می شود.

به گفته علویان معمولا کودکان علائم خفیف تری را بروز می دهند و بیشتر بدون علامت هستند. بسیاری از مبتلایان به این بیماری، علائمی دال بر بروز زردی نمی دهند. علت این امر ابتلا در دوران نوزادی و کودکی است که اغلب بدون علامت است.

رییس شبکه هپاتیت کشور با اشاره به اینکه در اغلب موارد تشخیص آلودگی به ویروس هپاتیت « بی» به دنبال اهدای خون و یا انجام تست آزمایشگاهی رخ می دهد و این افراد معمولا هیچ گونه علامتی نداشته و از آلوده بودن خود تعجب می کنند، اظهار کرد: باید توجه داشت که افراد از اهدای خون با هدف کشف بیماری خودداری کنند و تنها با انجام آزمایش خون پی به وضعیت خود ببرند.

وی تاکید کرد: به دنبال کشف یک مورد HBsAg مثبت در خانواده، انجام این آزمایش در خواهر، برادر، والدین، همسر و فرزندان ضروری است.

علویان با بیان اینکه در اغلب موارد سازگاری طولانی مدتی بین ویروس هپاتیت و سیستم دفاعی میزبان به وجود می آید که ممکن است تا سال ها وجود داشته باشد و بیمار مشکل کبدی پیدا نکند، گفت: گاهی ویروس تا آخر عمر به صورت نهفته باقی می ماند. از هر ۱۰۰ نفری که به این حالت مبتلا هستند سالیانه یک نفردر ایران ویروس را از بدن خود پاک کرده و آزمایش HBsAg آنها منفی می شود ولی ممکن است دو تا سه نفر از این افراد در مدت چند سال دچار عود بیماری شده و به اصطلاح فعالیت ویروس در بدن آنها مجددا از سر گرفته شود.

این فوق تخصص گوارش و کبد ادامه داد: در تعدادی از افراد که ویروس نهفته می شود، ممکن است ویروس فعال شده و سبب التهاب کبد شود. در این جریان آنزیم های کبدی در خون افزایش یافته و علائم و شواهد بالینی و آزمایشگاهی دال بر وجود التهاب در کبد ظهور می یابند. در ایران از میان ناقلین هپاتیت « بی» حدود ۱۰ درصد، یعنی ۲۰۰ هزار نفر دچار مشکل کبدی شده و ویروس هپاتیت « بی» در کبد آنها تکثیر پیدا می کند و موجب التهاب می شود. این افراد نیاز به تشخیص شدت التهاب در کبد و فعالیت ویروس در خون و احیانا درمان دارند.

علویان با بیان اینکه بهترین راه مقابله با ابتلا به بیماری هپاتیت « بی» تزریق واکسن آن است، اظهار کرد: به همین دلیل واکسیناسیون هپاتیت « بی» در کلیه نوزادان و افراد در معرض خطر انجام می شود. اما متاسفانه هنوز برای هپاتیت « سی» واکسنی ارائه نشده است.

رییس شبکه هپاتیت با بیان اینکه امروز می توان با بیمار هپاتیت « بی» زندگی کرد، کار کرد، معاشرت کرد، ازدواج کرد و صاحب فرزند شد، گفت: در این میان رعایت مسائل بهداشتی برای پیشگیری از بروز این بیماری ضروری است. سابقه تزریق خون آلوده به ویروس (خوشبختانه خون های موجود در کشور از نظر ابتلا به هپاتیت « بی» مشکلی ندارند) ، استفاده از سرنگ مشترک جهت تزریق، خالکوبی و تاتو کردن یا سوراخ کردن گوش با وسایل آلوده، استفاده از مسواک یا تیغ ریش تراشی که می تواند آلوده به خون باشد و فرو رفتن اتفاقی سوزن آلوده به ویروس در بدن، بی بندوباری جنسی و انجام اقدامات دندانپزشکی در مراکزی که از وسایل غیربهداشتی استفاده می کنند از جمله راههای انتقال این بیماری هستند.