دریا بی امان جان می گیرد

به گزارش پارس به نقل از باشگاه خبرنگاران؛ با شروع فصل تابستان و اوج گرفتن گرما، سفرهای تابستانی با شور و نشاط خود پا می گیرد. در این میان سواحل دریایی_ ساحلی بهترین انتخاب برای سپری کردن چند روز از تابستان است.
خانواده هایی که با تمام خستگی ها و انگیزه هایی که برای رسیدن به مقصد دارند، در کنار سواحل زیبای خزر چادر می زنند. همه چیز آرام و زیباست، کودکان در ساحل شن بازی و عده ای در دریا آب تنی می کنند. تصویری آرام و دلنشین از دریا…
اما دریا با تمام جذابیت ها و طرفداران خود، هرساله تعداد زیادی را به کام مرگ می کشاند و چهره سیاهی از آبی زلالش به ذهن کودکان داغدیده می سپارد.
طبق آمار پزشکی قانونی کشور، سال گذشته یک هزار و ۷۴ مورد مرگ بر اثر غرق شدگی در کشور ثبت شده که سهم استان مازندران با ۲۱۵ مورد بیشتر از همسایه های استانی خود بود و گیلان با ۱۰۷ مورد و استان گلستان با ۴۵ مورد غرق شدگی، خزر را به قتلگاهی برای هوادارانش تبدیل کرد.
در سه ماهه اول سال جاری نیز، ۹۲ نفر در دریا جان باختند که طبق گزارش منابع معتبر محلی و قانونی، عمده این غرق شدگی ها (۷۱ مورد) در خارج از طرح سالم سازی دریا روی داده است، یعنی نقاط و محل هایی که برای شنا ایمن نیستند، پس نمی توان تقصیر غرق شدگی ها را به جان دریا انداخت.
بسیاری از افراد این صحنه را در جلوی چشمان خود دیده اند که با وجود هشدار نیروهای امدادی و محلی باز همواره کسانی هستند که جان به دریا می زنند و زندگی را در میان تلاطم و امواج دریا بدرود می گویند. اینها شاید کسانی هستند که یا صدای سوت ناجیان را نشنیدند یا نادیده شان گرفتند و یا شاید خواستند به دور از چشم آنها زرنگی کنند و تنی به آب بزنند.
طبق نظر کارشناسان، بسیاری از غرق شدگی ها مربوط به امواج شکننده دریاست، موقعیتی در دریا که حتی ناجیان هم نمی توانند از پس آن برآیند.
اما اینکه چرا بیشتر غرق شدگی ها در سواحل ناامن رخ می دهد و در واقع چه میزان از سواحل پرخطر ایمن شده اند، جای بحث و بررسی دارد.
از ساحل ۳۳۰ کیلومتری مازندران ۱۵ کیلومتر سهم مسافران است که در آن ۱۳۰ طرح سالم سازی انجام شده است.
به گفته معاون سیاسی امنیتی و اجتماعی استانداری مازندران، در سال جاری حتی یک غریق در طرح دریا نداشتیم و بدون استثناء تمام افراد غرق شده خارج از طرح ها و ساعات تحت پوشش طرح، گرفتار دریا شدند.
به گفته ابراهیمی آماده نبودن زیرساخت های فنی و عمرانی منجر به محدودیت طرح های سالم سازی دریاست.
در استان گیلان نیز با وجود ۳۰۰ کیلومتر نوار ساحلی ۶۰ طرح سالم سازی دریا فعال شده است که ۳۷.۴ کیلومتر از سواحل گیلان را در بر می گیرد و همچنین از ۳۰۰ نقطه خطرآفرین که در این نوار ساحلی به ۱۶۷ نقطه کاهش پیدا کرده است.
به گفته معاون سیاسی امنیتی گیلان، هر طرح به ۲۰ میلیون تومان هزینه نیاز دارد که تاکنون ۹۴۰ میلیون اعتبار از خزانه دولت به طرح های سالم سازی دریا اختصاص داده شده است.
حال با تمام این موارد تنها سوالی که به ذهن می رسد، این است که سهم سازمان امداد و نجات در کاهش تلفات ناشی از دریا چیست؟
در این مدت که آمار غرق شده های دریا چشم و ذهن همه را به خود معطوف کرد، انگشت نشانه برخی ها به سوی سازمان امداد و نجات روانه شد، به گونه ای که در خطابه ها، مصاحبه های مطبوعاتی، تمام حواس ها به سوی این سازمان بود.
سازمان امداد و نجات با برپایی ۷۸ پایگاه ساحلی و دریایی و ۴۰۰ نیروی متخصص به همراه ۸۱ قایق امسال در خدمت مسافران تابستانی خزر است.
به گفته محمود مظفر رئیس سازمان امداد و نجات، نجات غریق های دریایی مانند سال گذشته به عهده فدراسیون غریق نجات است و این سازمان بیشتر در مکان های سالم سازی شده دریا و سواحل حضور پیدا کرده و به فعالیت امدادی مشغول است.
مظفر تاکید کرد: که البته اگر حادثه ای در این محدوده ها اتفاق بیفتد، به طور قطع برای نجات وارد عمل می شویم.
به گفته مظفر، برای سالم سازی سواحل نیازمند تیم های امداد و نجات، قایق، ناجی غریق به رقم ۱۰ میلیارد تومانی نیاز است. اما فردی مسئولیت و تقبل هزینه نمی کند.
برنامه ریزی برای ایجاد اوقاتی خوش برای کسانی که داشته و نداشته با همه سادگی ها و آرزوهایشان دل به جاده می زنند و دریا را با همه حوادث تلخی که جلوی چشمشان رقم می زند، باز انتخاب می کنند؛ نیازمند نه اندیشه ای بسیار مدبرانه بلکه پذیرفتن مسئولیت از جانب کسانی است که حتی ذره ای در آن نقش دارند.
گاهی اوقات دعواها و سلب مسئولیت از جانب کسانی که می توانند در دریای طوفانی ناخدایی باشند، آنقدر ادامه پیدا می کند که تابستان تلخی را برای بسیاری از مردم سرزمین سبزمان رقم می زند.
طبق گفته سخنگوی سازمان امداد و نجات، طی روزهای گذشته از ماه مبارک رمضان، تلفات دریایی نسبت به روزهای دیگر کاهش پیدا کرده است. امید است که این روند نزولی همواره برقرار و پایدار باشد.