چرا ضریح حسین (ع) شش گوشه است؟

به گزارش پارس به نقل از مشرق، چرا برخلاف ضریح و مرقد امامان دیگر، ضریح مرقد مطهر سیدالشهدا (ع) شش گوشه ساخته شده است. در این باره روایت های گوناگونی وجود دارد اما مجموع این روایت ها و آنچه نزدیکتر به منطق به نظر می رسد، آن چیزی است که شیخ مفید (ره) در کتاب" الاشارات" آورده است.

فرهنگ نیوز نوشت: او در بخشی از این کتاب نام ۱۷ نفر از شهدای بنی هاشم در روزعاشورا را ذکر کرده و نوشته است آنان پایین پای آن حضرت در یک قبر گود دفن شدند و هیچ اثری از قبر آنان نیست و فقط زائران با اشاره به زمین در طرف پای امام (ع) آنان را زیارت می کنند و علی بن الحسین (ع) " علی اکبر" از جمله آنان است، برخی گفته اند محل دفن" علی اکبر" نسبت به قبر امام حسین (ع) نزدیک ترین محل است.

در بعضی از روایات دیگر از جمله کتاب" کامل الزیارات" جعفربن محمدقمی هم آمده است، امام سجاد (ع) با قدرت (امامت و ولایت) به کربلا آمد و بنی اسد را سرگردان یافت، چون که میان سرها و بدنها جدا افتاده بود و آنها راهی برای شناخت نداشتند، امام زین العابدین (ع) از تصمیم خود برای دفن شهیدان خبر داد، آنگاه جانب جسم پدر رفت، با وی معانقه کرد و با صدای بلند گریست، سپس به سوئیس رفت و با کنار زدن مقدار کمی خاک قبری روی آن نوشت (هذا قبرالحسین بن علی ابن ابی طالب الذی قتلوه عطشانأ غریبأ) این قبر حسین ابن علی ابن ابی طالب است. آن حسینی که او را لب تشنه و غریبانه کشتند، پس از فراغت از دفن پدر به سراغ عمویش عباس (ع) رفت و آن بزرگوار را نیز به تنهایی به خاک سپرد.

سپس بنی اسد دستور داد تا دو حفره آماده کنند، در یکی از آنها بنی هاشم و در دیگری سایر شهیدان را به خاک سپردند، نزدیک ترین شهیدان به امام حسین (ع) فرزندش علی اکبر (ع) است.

امام صادق (ع) در این باره به عبدالله بن حماد بصری فرموده است امام حسین (ع) را غریبانه کشتند، بر او می گرید کسی که او را زیارت کند غمگین می شود و کسی که نمی تواند او را زیارت کند دلش می سوزد برای کسی که قبر پسرش را در پایین پایش مشاهده کند. بنابراین به نظر می رسد گوشه های اضافی ضریح امام حسین (ع) محل دفن پسر بزرگ ایشان حضرت علی اکبر (ع) است و محل دفن نوزاد شش ماهه اباعبدالله الحسین (ع) یعنی علی اصغر نیز روی سینه پیکرمطهر امام حسین (ع) است.

- آیت الله مجتبی تهرانی نیز در توضیح شش گوشه بودن ضریح حضرت حسین (ع) در سخنرانی خود اینگونه می گویند که:
در میان اقوال مورخان درباره چگونگی دفن حضرت سید الشهداء علیه السّلام و یاران باوفای آن حضرت اندک تفاوتی، دیده می شود؛ جهت روشن شدن موضوع به تشریح بعضی از آنها می پردازیم:

آ. مرحوم مفید پس از ذکر اسامی هفده نفر از شهیدان بنی هاشم که همگی از برادران و برادرزادگان و عموزادگان امام حسین علیه السّلام بودند، می فرماید: آنان پایین پای آن حضرت در یک قبر (گودی بزرگ) دفن شدند و هیچ اثری از قبر آنان نیست و فقط زائران با اشاره به زمین در طرف پای امام علیه السّلام آنان را زیارت می کنند و علی بن الحسین علیهم السّلام (علی اکبر) از جملة آنان است، برخی گفته اند: محل دفن علی اکبر نسبت به قبر امام حسین علیه السّلام نزدیک ترین محل است. [۱]

ب. و نیز می گوید: پس از بازگشت عمر بن سعد از کربلا، جماعتی از بنی اسد که در غاضریه سکونت داشتند، آمده و بر پیکر امام حسین علیه السّلام و یارانش نماز گذاردند و آن حضرت را همان جایی که الآن قبر اوست دفن کردند و علی ابن الحسین (علی اکبر) علیه السّلام را در پایین پای پدر به خاک سپردند، سپس برای دیگر شهیدان از اهل بیت و اصحاب، حفیره ای کندند و همة آنان را در آن حفیره به صورت دسته جمعی دفن کردند و عباس بن علی علیه السّلام را در راه غاضریّه، در همان محلی که به شهادت رسید و اکنون قبر اوست به خاک سپردند. [۲]

پ. در بعضی از روایات آمده است: امام سجاد علیه السّلام (با قدرت امامت و ولایت) به کربلا آمد و بنی اسد را سرگردان یافت، چون که میان سرها و بدن ها جدایی افتاده بود و آنها راهی برای شناخت نداشتند، امام زین العابدین علیه السّلام از تصمیم خود برای دفن شهیدان خبر داد، آن گاه به جانب جسم پدر رفت، با وی معانقه کرد و با صدای بلند گریست، سپس به سویی رفت و با کنار زدن مقداری کمی خاک قبری آماده ظاهر شد، به تنهایی پدر را در قبر گذاشت و فرمود: با من کسی هست که مرا کمک کند و بعد از هموار کردن قبر، روی آن نوشت: « هذا قبر الحسین بن علی بن ابی طالب الّذی قتلوه عطشاناً غریباً» ؛ این قبر حسین بن علی بن ابی طالب است، آن حسینی که او را با لب تشنه و غریبانه کشتند. پس از فراغت از دفن پدر به سراغ عمویش عباس علیه السّلام رفت و آن بزرگوار را نیز به تنهایی به خاک سپرد.

سپس به بنی اسد دستور داد تا دو حفره آماده کنند، در یکی از آنها بنی هاشم و در دیگری سایر شهیدان را به خاک سپردند، نزدیک ترین شهیدان به امام حسین علیه السّلام فرزندش علی اکبر علیه السّلام است؛ [۳] امام صادق علیه السّلام در اینباره به عبدالله بن حمّاد بصری فرموده است: امام حسین علیه السّلام را غریبانه کشتند، بر او می گرید کسی که او را زیارت کند غمگین می شود و کسی که نمی تواند او را زیارت کند دلش می سوزد برای کسی که قبر پسرش را در پایین پایش مشاهده کند. [۴]

گر چه بعضی از مطالب در کیفیت به خاک سپاری امام حسین علیه السّلام و این که چه کسی امام حسین علیه السّلام را دفن کرده، در این نقل ها متفاوت است، ولی از مجموع آنها یک نکته قابل استفاده است که به عنوان نتیجه ارائه می گردد و آن این که: قبر علی اکبر علیه السّلام در پایین پای امام حسین علیه السّلام قرار دارد.

نتیجه: بنابراین می توان ادعا کرد که ضریح کوچکی که بر ضریح حضرت سیدالشهدا علیه السّلام متصل است و در طرف پایین پای آن حضرت قرار دارد و از مجموع دو ضریح یک ضریح شش گوشه درست شده به احترام علی اکبر علیه السّلام و به نام آن حضرت است.

عبدالرّزاق حسنی ضریح امام حسین علیه السّلام را چنین توصیف کرده است:

« ضریح امام حسین علیه السّلام عبارت است از: یک بلندی (صندوق مانند) چوبی که به عاج زینت شده و روی آن دو مشبک [۵] قرار دارد، مشبک داخلی از فولاد گران قیمت و مشبک خارجی از نقرة روشن سفید است… به مشبک خارجی مشبک دیگری بدون این که مانعی بین آن دو باشد، متصل است و فقط از هر طرف به اندازة یک متر کوتاه تر از مشبک خارجی متعلق به امام حسین علیه السّلام است و زیر آن مشبّک قبر علی بن الحسین علیهم السّلام است که همراه پدر در یک روز شهید شده و در کنار پدر دفن گردیده است. [۶]