نشانه‌های پذیرش توبه چیست؟

به گزارش پارس به نقل از ایسنا، به نقل از حوزه متن کامل این نوشته به شرح زیر است:

« خداوند در آیات فراوانی به گناهکاران و کسانی که به نفس خود ستم کرده اند و آن را در معرض معصیت قرار داده اند، توصیه می کند که، توبه کرده و رابطه بین خود و خدا را اصلاح کنند و خداوند همه گناهان ایشان را می بخشد، قرآن مجید می فرماید: کسانی که توبه کردند و به اصلاح کارهای فاسد خود پرداختند و آن چه را کتمان کرده بودند بیان کنند. در این صورت توبه آن‏ ها را می پذیرم و من بسیار عذرپذیر و قبول کننده توبه و مهربانم.

چه کسی در وفای به عهد راستگوتر از خداوند است؟ قرآن مجید وعده داده که خداوند توبه را از بندگانش می پذیرد. بنابراین گناهکاری که به گناه خود اعتراف کرده و از آن پشیمان بوده و عزم جدّی بر ترک گناه و جبران آن را از حق النّاس و حق اللَّه دارد، باید به قبولی توبه خویش و رحمت خداوند، امیدوار باشد. پس از انجام توبه هیچ حالت انتظاری برای قبولی توبه نیست.

امام علی (ع) می فرماید: به هرکس که چهار چیز اعطا شد، از چهار چیز محروم نمی شود: هرکس دعا کند از اجابتش محروم نمی گردد، هرکس توبه نمود، از قبولی آن محروم نشود، هرکس استغفار کرد، ازبخشش آن محروم نمی گردد و هرکس شکر نماید از افزون شدن محروم نخواهد شد.

راه های علم به پذیرش توبه

از چند روش انسان می تواند تا حدودی دریابد که توبه او مورد پذیرش قرار گرفته است یا نه:

الف) احساس آرامش خاصی که پس از دعا و توبه به انسان دست می دهد یا احساس سبکی از گناهان و آلودگی ها.

ب) انسان هر مقدار که از گناهان خود پشیمان شده و با تضرع و التجای بیشتر، خدا را بخواند، توبه او مقبول‏ تر است. بنابراین میزان انقلاب روحی انسان در حال استغفار نیز می تواند به عنوان یک علامتی به کار آید.

ج) میزان اعتماد به وعده‏ های خیر الهی، قابلیت و عنایات خداوند را زیاد می کند. پس هر اندازه خدا باوری، توکل و اعتماد به وعده‏ های او را در خود افزایش دادیم، می توانیم بیشتر امیدوار باشیم که ما را پذیرفته است.

د) هر مقدار که آثار واقعی توبه در اعمال و رفتارهای ما بیشتر مشخص گردد. یعنی رغبت کمتری به گناه و اراده ی راسخ‏ تری در اطاعت پروردگار یابیم، نشان می دهد که توبه ما، توبه واقعی تری بود و به همین نسبت، مقبول‏ تر واقع گردیده است.

حضرت امام خمینی (ره) می فرمودند: اگر بعد از ماه مبارک رمضان، تغییری در حالات خود یافتید به همان نسبت وارد ضیافت‏ خداوند شده‏ اید، ولی اگر دگرگونی در شما پدید نیامد، از آن بی بهره ماندید.

نکته مهمی که باید مورد توجه قرار گیرد این است که، آیا ما توانسته‏ ایم همه شرایط لازم توبه را محقق سازیم؟ آیا حلاوت و شیرینی گناه از جان ما به طور کامل بیرون رفته است؟ این مسئله ای است که ما را همیشه در حال خوف و رجا نگه می دارد؛ هم امیدوار به لطف و رحمت الهی باشیم؛ هم خوف و واهمه از این که مبادا برخی از شرایط توبه را محقق نساخته باشیم.