جانباز آرپی‌جی‌زن!

به گزارش پارس به نقل از ایسنا، روزگار عجیبی است، زمان و عمر می گذرد و ممکن است امروز کسانی که روزگاری تعیین کننده سرنوشتی بودند را در گوشه ای تک و تنها بیابیم؛ روزگار عجیبی است، زمان می گذرد و بی آنکه بدانیم چه شده. ممکن است روزی به خود آییم و آرپی جی زن دوران جنگ را در حالی گوشه خانه ۷۰ متری استیجاری اش پیدا کنیم که یک هفته ایست از درد مهمان ناخوانده ای که سال ها میزبانش بوده، ناله می کند.

پا دردی که جدیدا به مشکلات او اضافه شده، چرا که تنها ۱۰ روز از عمل جراحی او می گذرد و ترکشی که سال های سال مهمان پای او بوده، سرانجام به منزل همیشگی اش بازمی گردد.

شیرزنی که حتی تا پای دفن شدن در قبری عمیق رفته، این روزها در خانه استیجاری اش در شهرک اکباتان روزگار می گذراند و آنطور که خود می گوید، قصد دارد با پای خمیده و دستگاه اکسیژن اش که حاصل گاز خردل عراقی هاست، در روز جمعه در انتخابات شرکت کند و حالا چه روزی مبارک تر از روز جانباز که پای درد و دل این داوطلب جمعیت هلال احمر بنشینیم که روزگاری نه چندان دور، تک تیرانداز و آرپی جی زن دوران جنگ بوده است.

  به همراه فرحنار رافع رییس سازمان داوطلبان جمعیت هلال احمر به دیدار آمنه وهاب زاده جانباز ۷۰ درصد شیمیایی و یادگار دوران دفاع مقدس می رویم.

می گوید: هنگامی که خبر حمله عراق به ایران منتشر شد، شور انقلابی و حس دفاع از کشور در وجود من ایجاد شد، به گونه ای که به طرف مسجدی واقع در پل سیمان شهرری رفته و پس از ثبت نام و گذراندن دوره های مختلف نظامی همچون تاکتیک های رزمی، چتربازی و به کار بردن انواع سلاح های سنگین راهی جبهه های جنگ شدم.

پس از حضور در جبهه، مدتی را به عنوان بهیار در بیمارستان پتروشیمی فعالیت می کردم، اما از آنجایی که به زبان عربی مسلط بودم، به عملیات جنگ های نامنظم و چریکی وارد شدم. یک بار همراه شهید ابراهیم همت در منطقه کردستان عراق سعی داشتیم عملیاتی انجام دهیم، اما دشمنان و ستون پنجمی ها چند خمپاره به طرف ما شلیک کردند که بر اثر موج انفجار بیهوش و به دلیل مصدومیت من، عملیات را متوقف کردند.

آمنه وهاب زاده شهید چمران را نیز از نزدیک ملاقات کرده بود، هنگامی که این فرمانده بزرگ دفاع مقدس برای اولین بار برای سرکشی به خانواده شهدا و آسیب دیدگان به ماهشهر آمده بود.

شهید چمران را کسی نمی توانست در یک نقطه خاص پیدا کند و همیشه در حال سرکشی و رسیدگی بود، اما زمان گذشت و طی یک عملیاتی، برای پیدا کردن خواهرزاده ام به سردخانه مراجعه کردم که در آنجا فردی عنوان داشت که" تعدادی جنازه برای ما آورده اند و اگر می خواهید خواهرزاده تان را پیدا کنید، خودتان بروید و شناسایی کنید" ، به سراغ اجساد شهدا می روم اما هنگامی که پارچه را از روی صورت اولین جسد برداشتم، با چهره شهید چمران مواجه شدم.

از انفجار آمبولانس تا زنده به گور شدن

این داوطلب هلال احمر که خاطرات زیادی از آن دوران مقدس در خاطر دارد، در اینجا به یکی از شبیخون های رژیم بعث به آبادان اشاره می کند، می گوید: آن شب آمبولانس ها بسیاری درگیر جابجایی مصدومان بودند، به گونه ای که وقتی یکی از آمبولانس ها آمد، راننده آنقدر زخمی شده بود که نمی توانست دوباره پشت فرمان بنشیند، برای همین خودم پشت فرمان آمبولانس نشستم و یکی از رزمندگان که در وضعیت وخیمی بود را به زحمت سوار آمبولانس کردم تا به بیمارستان یا حتی چادر امدادی برسانم.

در لحظه انتقال این رزمنده مجروح، یکی دیگر از رزمندگان که تنها از ناحیه دست مجروح شده بود، از من خواست که او رانندگی کند، این فرد در مسیر برگشت، راه را گم کرد و برای پیدا کردن مسیر، یکی از چراغ های آمبولانس را در شب روشن کرد که این باعث شد عراقی ها ما را شناسایی کرده و با گلوله و خمپاره به استقبال ما بیایند، اما ما توقف نکرده و به راه خود ادامه دادیم. در طول مدت بارش گلوله و خمپاره عراقی ها، از ناحیه شکم احساس درد می کردم، اما آتش خمپاره عراقی ها آنقدر زیاد بود که فکر درد را نمی کردم، ولی وقتی به بیمارستان رسیدم، هنگامی که پرستار در آمبولانس را باز کرد، گفت که چرا شکمت پاره شده و روده هایت بیرون ریخته؟ اما آن وقت بیهوش شدم.

وهاب زاده با بیان اینکه بعدا برایم شرح دادند که مرا به اتاق عمل برده و روده هایم را به داخل شکم برگرداندند، می افزاید: وقتی من را به اتاق عمل بردند، آنطور که عنوان شده، علائم حیاتی من از کار می افتد و به علت کثرت معلولان، مرا به معراج شهدا منتقل می کنند.

وی کمی تامل می کند و با فرستادن صلواتی جمله خود را اینگونه ادامه می دهد: نمی دانم چند روز طول کشید، ولی آنطور که دوستان نقل کرده اند، هنگامی که قصد داشتند شهدا را به داخل خودروی حمل منتقل کنند، فردی مشاهده می کند که مشمعی که مرا داخل آن پیچیده بودند، بخار کرده بود، سراسیمه به داخل بیمارستان می دود و از پزشک معالج می خواهد که مرا دوباره معاینه کند. پزشک معالج پس از دیدن پیکر من، عنوان می کند" این شهید را چرا اینجا آوردید؟ " و پس از معاینه متوجه زنده بودن من شده و مرا به اتاق عمل منتقل می کنند که امروز نیز در خدمت شما هستم.

وهاب زاده در مورد شیمیایی شدن خود نیز به عملیات" والفجر یک در منطقه فکه" اشاره می کند و می گوید: ما در آنجا مستقر بودیم که هواپیماهای عراقی منطقه را بمباران کردند، من فکر می کردم یک بمباران همیشگی است، اما ناگهان بوی سیر (گاز خردل شیمیایی) در همه منطقه پخش شد و من و یکی از مجروحان به صورت مشترک از یک ماسک استفاده کرده و در آن عملیات بود که مجروح شدم و پس از دقایقی، صورت و چشمانم دچار سوزش شد و دستانم نیز تاول زد.

هنوز هم پس از گذشت چندین سال، دست و گردنم میزبان تاول های آبکی گازهای شیمیایی است.

این رزمنده دوران جنگ در پاسخ به این سوال که در روز جانباز و در آستانه انتخابات ریاست جمهوری به چه کسی رای می دهید؟ می گوید: هنوز به قطعیت نرسیده ام که به کدام یک از این کاندیداها رای بدهم، اما قطعا به پای صندوق های رای خواهم رفت، چرا که من و امثال من، برای انقلاب و کشورم زحمات زیادی کشیده و حتی از جان خود گذشته ایم.

وی در پاسخ به این سوال که به عنوان یک جانباز از رییس جمهور آینده چه درخواستی دارید؟ اظهار می کند: هیچ درخواستی ندارم، ولی امیدوارم کسی که انتخاب می شود، برای خدمت به مردم گام بردارد.

به گزارش خبرنگار ایسنا، فرح ناز رافع رییس سازمان داوطلبان جمعیت هلال احمر نیز در این دیدار با بیان اینکه جانبازان سرمایه های نظام جمهوری اسلامی ایران هستند، خطاب به این شیرزن دوران دفاع مقدس می گوید: حضور شما برای جوانان این کشور مایه آرامش است، چرا که آنان با چشمان خود خواهند دید که گذشتگانشان جوانی و عمر خود را صرف دفاع از انقلاب و نظام کرده اند.

وی در پایان با بیان اینکه سازمان داوطلبان جمعیت هلال احمر مفتخر است که اعضای این چنینی همچون" آمنه وهاب زاده" دارد، می افزاید: برای این فرد کارت عضویت جدیدی صادر خواهد شد، چرا که کارت عضویت این فرد برای سالیان دور است.