گلایه مرد 34 ساله از همسرش
مردی ۳۴ ساله ام. پسری چهار ساله دارم. خانمم به تازگی به صورت ناخواسته باردار شده و استرس زیادی دارد و خیلی ناراحت است.
گاهی می گوید که اشتباه کردیم و نباید بچه دار می شدیم. من خودم مشکلی ندارم. چطور با او صحبت کنم که نگرانی هایش کمتر شود؟ می گوید همه یک بچه دارند و توان نگهداری و بزرگ کردن دو فرزند سخت است. به نظرم استرس بیخودی دارد.
بارداری ناخواسته یکی از مشکلات چالش برانگیز در خانواده هاست و گاهی می تواند سبب مشکلات جسمی و روحی شود. از این رو داشتن اطلاعات کافی در زمینه بارداری ناخواسته برای هر زن و مردی لازم است تا با یک شناخت بهتر و تصمیم صحیح تر با این موضوع برخورد کنند. نحوه برخورد با موضوع بارداری ناخواسته شکل برخورد با این قضیه به عوامل مختلفی بستگی دارد که به برخی از آن ها اشاره ای خواهد شد. زمان آگاه شدن از بارداری مسئله مهمی است. گاهی ممکن است اوایل بارداری و گاهی بعد از چندین مدت ، پی برده شود. به هر حال زمان آگاهی بر روی احساسات، روحیه و تصمیم گیری اثر مهمی دارد. اعتقادات، باورهای دینی و ایمان به خدا برای مواجهه با بارداری ناخواسته بسیار حائز اهمیت است. مطمئنا ایمان می تواند بر بسیاری از مشکلات روحی و جسمی در هنگام رو به رو شدن با این مسئله غلبه کند تا به برکت این ایمان و اعتقاد، تصمیم صحیحی گرفته شود که در نهایت موجب خشنودی و رضایت خدای متعالی شود. عامل اقتصادی نیز خیلی مهم است. شاید بعضی ها با خودشان فکر کنند که شرایط اقتصادی مناسبی برای بچه دار شدن ندارند و این مسئله اقتصادی خیلی ذهن و روان شان را درگیر کند. در این بین، شاید بتوان گفت بیشترین و مهم ترین عامل، آمادگی روحی و جسمی زنی است که ناگهان با حاملگی ناخواسته خود رو به رو می شود. در این جا برخورد شوهر بسیار تعیین کننده است که جداگانه باید به آن پرداخته شود. رفتار مناسب شما به عنوان شوهر با این ماجرا زنی که اصلا آمادگی روحی و روانی بارداری را ندارد و ناگهان خود را در این حالت می بیند، فرو می پاشد و دچار شوک بزرگی می شود. زن ممکن است حس کند از پس نگهداری دو بچه بر نمی آید، احساس کند که باید کلا خانه نشین و منزوی بشود، بد اندام شود، از مناسبات لذت بخش شخصی اش باز بماند و هزاران مورد و نگرانی های اضطراب آور این چنینی. اولین و مهم ترین کار شوهر این است که زن را درک کند. به نگرانی های وی بها دهد نه این که آن ها را بی ارزش و غیر منطقی تلقی کند. همدلی و همراهی با همسر حرف اول را می زند. اگر زن حس کند که شوهر اصلا اهمیتی به دلواپسی هایش نمی دهد و بسیار بی خیال و بی توجه از کنار آن عبور می کند بیشتر می شکند و چه بسا دچار بیماری های روحی و روانی جبران ناپذیری شود که هیچ راه چاره ای هم نداشته باشد. اما اگر ببیند که شوهرش تمام نگرانی های وی را درک می کند و همه تلاشش را می کند که اضطراب های همسرش را به حداقل برساند حال زن بهتر خواهد شد. پس با بی ارزش و نادیده گرفتن نگرانی های زن نباید حالش را بدتر کرد. شوهر باید بیشتر همسرش را در آغوش بگیرد چون این کار آرامش زیادی در این دوران به زن می دهد. همچنین بدون این که زن درخواستی داشته باشد شوهر برخی کارهای منزل را انجام دهد و به هیچ وجه توقعات سنگین و زیادی از همسرش نداشته باشد. از افراد مورد علاقه اش کمک بگیرید اگر فرد یا افرادی را می شناسید که همسرتان آن ها را دوست دارد، می توانید از آن ها کمک بگیرید تا همسرتان حس خوبی داشته باشد و خاطر جمع باشد که برای رسیدگی به دو فرزند تنها نیست.
ارسال نظر