13 فروردین؛ روزی که با تخریب از طبیعت حمایت می‌شود

میلاد شکری: روز سیزدهم فروردین به نام حمایت از طبیعت نامگذاری شده اما بیشتر از اینکه این روز به نام طبیعت و در حمایت از آن باشد روزی ضدطبیعت است. شاید اگر پیشنیان می‌دانستند که قرار است در چنین روزی کل طبیعت نابودشده  یا به آتش کشیده شود، هیچ گاه چنین نامگذاری را انجام نمی‌دادند.

سال‌های مدیدی است که مردم ایران زمین در روز ۱۳فروردین  شوق زیستن و تفرج یک روزه در دامان پر مهر طبیعت را گرامی می دارند، اما هنوز فرهنگ طبیعت‌گردی در میان ایرانیان نهادینه نشده است و در سیزده بدر بیش از روزهای دیگر باید نگران طبیعت سرسبز ایران باشیم.

متاسفانه همه ساله در سیزده نوروز با حضور ناگهانی میلیون ها نفر در عرصه های طبیعی موج گسترده ای از آتش سوزی، تخریب محیط زیست و زباله  بر جای می ماند که جبران پیامدهای ناگوار آن بسیار دشوار و پر هزینه است. این پیامدها بیشتر دامن منابع طبیعی همچون جنگل ها و مراتع را می گیرد، زیرا این عرصه ها بسیار گسترده بوده و همچون پارک‌های ملی و مناطق حفاظت شده دارای ورودی های مشخص برای کنترل حجم مسافران ورودی نیست.

سازمان‌هاط حفاظت ازمحیط زیست بارها از مردم درخواست کرده‌اند که مردم برای تفریح یک روزه خود آسیب به محیط زیست نزده و از آن حراست کنند اما گوش شنوایی برای این حرف نیست و هرساله شاهدیم که با اتمام تعطیلات نوروزی و فرارسیدن رسیدن روز طبیعت آسیب‌های جبران ناپذیری به طبیعت وارد می‌شود در حالی که باید به این امر توجه کرد که طبیعت سرمایه های زمین متعلق به تمامی مردم است.

این اصل مسلمی است که محیط زیست می‌تواند بدون انسان بقا داشته باشد اما انسان بدون محیط زیست دوام نمی آورد اما  متاسفانه مردم زمین همواره در کوشش هست تا از قانون های طبیعت پیروی نکرده و آن را تحت سلطه خود در آورد.

در همین راستا آمار تخریب محیط زیست در ایران وحشتناک است و جالب است بدانید که عمده این تخریب در روز سیزدهم فروردین است؛ روزی که اگرچه به نام روز  آشتی با طبیعت و پی بردن به نقش مهم طبیعت و محیط زیست در زندگی انسان نامگذاری شده است ، اما دقیقا عکس این داستان رقم می‌خورد و هیچ کس پاسخگوی آن نیست.

اقدامات ضد محیط زیستی  در نیمه اولین ماه بهار در حالی رقم می‌خورد که باید بدانیم طبیعت برای استفاده یک روز نیست و به عنوان یک سرمایه ملی  برای ادامه حیاط انسان از آن پاسداری شود

یکی از آسیب‌های محیط زیستی که هرساله در این روز صورت می‌گیرد بردن ظروف یکبار مصرف در سیزده بدر به طبیعت و ریختن آن در دامان طبیعت است که خوب است بدانیم این ظروف یکبار مصرف و مواد پلاستیکی در طبیعت حدود 300 تا 500 سال زمان می برد تا بازیافت شود.

از سویی رها کردن مواد غذایی در طبیعت به بهانه غذا خوردن حیوانات هم به طبیعت آسیب زده و با توجه به اینکه چربی موجود در غذا که برای حیوانات مضر است و دیگر حیوانات برای غذا پیدا کردن تلاش نخواهند کرد ، این امر سبب هلاک شدن آنان خواهد شد.

یکی از اقدامات آسیب زننده به طبیعت نیز تخریب درختان و شاخ برگ آنان برای آتش درست کردن، شکستن درختان است که گاها خاموش نکردن آتش در طبیعت آسیب‌های جبران ناپذیری را در کشور به همراه داشته است.

اقدامات ضد محیط زیستی  در نیمه اولین ماه بهار در حالی رقم می‌خورد که باید بدانیم طبیعت برای استفاده یک روز نیست و به عنوان یک سرمایه ملی  برای ادامه حیاط انسان از آن پاسداری شود.

سعی و کوشش در حفظ طبیعت قطعا آثار مثبت آن را به خود انسان بازخواهد گرداند، اما در اکثر اوقات در یک روز چنان آسیبی به آن وارد می شود که هزینهای سنگین و غیر قابل جبرانی را به دنبال دارد. ای کاش می‌شد کاری انجام داد تا در آخرین روز تعطیلات با حمایت از محیط‌زیست کاری انجام دهیم که بقایایی هم از آن برای آیندگان باقی بماند و این روز همچون نامش از طبیعت حمایت شود.