اعتراضات و تحرکات، ریشه‌های بیرونی و درونی

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- سهیل جان‌نثاری- به نظر نمی‌رسد که کل ماجرا از سمت خارج هدایت شده باشد، به‌ویژه از سمت عربستان‌سعودی که پروژه‌های خارجی‌اش یکی پس از دیگری شکست می‌خورند.

چه در یمن پس از دو تا سه سال جنگیدن، چه در لبنان بعد از آن اقدام نابخردانه و چه ظاهرا در اردن. پروژه‌های سیاست‌خارجی عربستان که این شاهزاده جوان و ناپخته پیگیری می‌کند، موفق نبوده‌اند و اینکه بخواهیم کل یا عمده اتفاقات داخلی را که می‌توانند ناشی از نارضایتی‌های واقعی باشند به عربستان نسبت بدهیم.

اعتبار بخشیدن به آن سیستم فاسد و شکست‌خورده است؛ البته تردیدی نیست که برخی عناصر و نیروهای خارجی به دنبال سوءاستفاده از این اعتراضات می‌روند و اتفاق عجیبی هم نیست چون ایران همیشه با این مشکل روبه‌رو بوده است.

در حال حاضر هم شاهد هستیم که چهره‌های خاصی از دولت آمریکا و رژیم اسراییل سعی می‌کنند ماجرا را پررنگ‌تر کنند، درحالی‌که برخی کشورهای اروپایی مواضع نسبتا معتدل‌تر و معقول‌تری گرفته‌اند.

لذا گرچه می‌توان یا شاید باید پذیرفت که دولت‌های متخاصم هم در صدد سوءاستفاده از چنین اتفاقاتی هستند اما نباید اصل نارضایتی‌های اقتصادی یا سیاسی مردم را زیر سوال ببریم یا انکار کنیم.

وجود دائمی این نارضایتی‌ها هم فقط محدود به تاریخ معاصر کشورمان نیست و باید به رسمیت شناخته شوند که این تایید و تصدیق در مقاطع خاصی هم به صورت آشکار رخ می‌دهد، مثل انتخابات ریاست‌جمهوری که اصولگرایان و اصلاح‌طلبان هر دو سعی می‌کردند پرچمدار این نارضایتی‌ها و اعتراضات باشند.

خلاصه حرف آن است که تلاش‌های دشمنان خارجی نباید منجر به انکار وجود این نارضایتی‌های واقعی یا اجازه ندادن به ابراز آنها شود.