فریاد کمک‌خواهی زلزله‌زدگان از مردم؛ "به داد ما برسید تا زنده بمانیم"
بسیاری از مردم زلزله‌زده استان کرمانشاه در پیامهای خواستار کمک هستند و میگویند: به داد ما برسید تا زنده بمانیم.
اثرات زلزله مهیب یکشنبه شب که به مرکز ازگله در غرب استان کرمانشاه به وقوع پیوست همچنان در این منطقه وجود دارد و بسیاری زلزله‌زدگان همچنان گرفتار تأمین حداقل‌ها هستند.
از صبح امروز پیامهای بسیاری از مناطق زلزله‌زده استان کرمانشاه ارسال شده و افراد بومی که از کمک‌رسانی مسئولان دولتی ناامید شده‌اند، از مردم کمک خواسته و درخواست دارند تا به فریادشان برسند.
«بعد از گذشت سه روز از زلزله کماکان مسئولین بی‌توجه هستن و مردم اهالی روستای شیرچقاه از توابع شهرستان دالاهو نزدیک به شهرستان سرپل ذهاب هنوز در بیرون از منازل با سرمای زیاد به سرمیبرن بدون داشتن چادر, خوراکی و کمکهای دارویی, مسئولین کجان چرا پی گیری نمیکنن.»
«رسیدگی به روستاها ضعیف است. به طور مثال روستای بزمیرآباد با وجود 18 کشته هنوز امدادرسانی نشده است و مردم نیاز به چادر و اقلام اساسی دارند. تمام دام ها کشته شده و اجساد دام ها در حال فساد است و خطر گسترش بیماری وجود دارد. مردم از دفن دام ها خودداری می کنند زیرا برای گرفتن پول دام ها باید ناظر بیمه صورت جلسه تنظیم کند.» / یک امدادگر
«لطفا برای همراهان مصدومین اعزامی به بیمارستان امام رضا غذا بفرستید. زنگ زدیم بیمارستان امام رضا(ع) پرسیدیم که میشه غذا درست کنیم ببریم براشان؟جواب دادن که حتى شده نان خالی هم بیارین خیلی زیادن... تعداد زیادی مجروح با همراهاشان اینجا هستند.»
«مردم اضطراب دارند و بعد از گذشت دور از زلزله مردم زیر آوار هستند مردم گرسنه هستند کسی صدای سرپل‌ذهاب رو می‌شنود مواد غذایی نیست فقط آب آشامیدنی توزیع می‌شود، بیسکویت شام و ناهار مردم است، رسانه‌ها صدای مردم باشند مردم به چادر پتو وسایل گرمایشی دارند به داد ملت سرپل‌ذهاب برسید. شیرخشک نیاز بچه‌ها است ولی در دسترس نیست.»
«غذا به مشکل دیگری برای خانواده‌های زلزله‌زده تبدیل شده است مردم در بهترین حالت کنسرو برای خوردن دارند. مردم به خاطر ترس از دیر رسیدن کمکها و احساس اینکه شاید ادامه نداشته باشد به خودروهای کمکها حمله‌ور می شوند.»
«مرگ ما را احاطه کرده و عزیزانمان زیر آوار جان باختند و آنانکه هم مانده اند، یا خانه اشان ویران شده یا از ترس به خانه نمی روند. شهروندان و روستانشینان زیادی چند شب است آواره اند و از سرمای پاییزی و بی امکاناتی رنج می برند. دیشب یکی از شهروندان سرپل ذهاب- که چند عضو خانواده اش جان باخته اند- فرزندش را هم در سرما از دست داد. فاجعه عمیق تر از آن است که می بینید. به مناطق حاشیه کمک نرسیده و مردم ماتم زده و نگران چشم امید به هر سو به آسمان و زمین دوخته اند.
از روزنامه نگاران و همکاران رسانه ای می خواهم هرچه در توان دارند دریغ نکنند. از اطلاع رسانی تا تشکیل کمپین های مردمی. با هرکس و هرجا تماس دارم، از مرگ و نیاز نان و آب و چادر می گویند. حرف مردم این است: به داد ما برسید تا زنده بمانیم.
«ثلاث باباجانی فقط یک بهیاری داره اونم از روز زلزله درش بسته است. ما حتی نمی توانیم یک قطره چشم از این بهیاری برای خودمان بگیریم.»
«ماشین های امداد و نجات را می بینیم ولی فقط تا جاده می آیند و به سمت روستای ما، «دیره» نمی آیند. وضعیت مردم این روستا اسفبار است و مرگ را با چشمان خود می بینند.»
«شما را به خدا پیام بنده را منتشر کنید. خانواده و نزدیکان من در روستاهای ازگله و خود ازگله از جمله روستای دره ژاله سفلی همه چیزشان را از دست داده‌اند و در سرمای شب دارند جان می‌دهند تا حالا چادری هم بهشان نرسیده است.»
اینها بخشی از پیامهای مردم زلزله‌زده استان کرمانشاه بود که از کمبودها گلایه‌مند هستند و چشم امیدشان به کمکهای مردمی است تا بتوانند سختی این روزها را پشت سر بگذارند.
ارسال نظر