مهمترین تحریف عاشورا چیست؟

 محمدرضا ربیعی، پژوهشگر حوزه و دانشگاه اظهار کرد: در تحریف معنوی حماسه عاشورا، شعارهای حماسی کربلا آن چنان مورد توجه مداحان و اهل منبر قرار می گیرد که سبک زندگی آن حضرت و پیام نهفته در شعارهایی همچون "هیهات من الذله" و "انی لا اری الموت الا السعاده" آن حضرت مورد غفلت قرار می‌گیرد.

 

وی با اشاره به تکرار آیات هجرت در قرآن افزود: با توجه به متون تاریخ، شاید یکی از علت‌هایی که مردم مدینه با امام حسین علیه السلام، همراهی نکردند با آن سابقه‌ای که در دین داشتند، نبودن روحیه هجرت و دل کندن از منافع دنیا در راه خدا بود.

 

این پژوهشگر حوزه و دانشگاه تصریح کرد: امروز سبک زندگی هجری با آن مفهوم که در سیره امام حسین علیه السلام بود، نیاز جامعه است. ما باید از گناه، به آنچه رضای خدا است هجرت کنیم، از هر آنچه که مانع کمال ما می‌شود باید هجرت کنیم، باید در صفات پسندیده به یکدیگر افتخار کنیم و این یک درس از حماسه کربلا است که تحت‌الشعاع شعارهای احساسی قرار گرفته است.

 

ربیعی با اشاره به خطبه‌های امام حسین علیه السلام در مسیر مکه تا کربلا تاکید کرد: بزرگترین تحریف عاشورا، این است که درس‌های نهضت حسینی، برای زندگی عزتمندانه و سبک زندگی حسینی و عاشورایی که سعادت انسان را تبیین می‌کند، برای مردم گفته نمی‌شود.

 

نویسنده کتاب سقوط در دقیقه نود گفت: امروز بزرگترین وظیفه مداحان و اهل منبر این است که مردم را با همان سبک زندگی آشنا کنند که اباعبدالله الحسین علیه السلام برای سعادت دنیا و آخرت ترسیم و تبیین کرده است. درس عاشورا، زندگی آگاهانه است.

 

به گفته وی، در مورد حماسه حسینی دو گونه تحریف صورت گرفته است هم تحریف تاریخی و هم تحریف معنوی که بخشی از تحریف تاریخی، ناشی از خطای افراد در نگارش تاریخ کربلا است و با تحقیق و پژوهش باید اصلاح شود مخصوصا آنکه روایت اولیه توسط افرادی مثل حمید بن مسلم و هلال بن نافع نقل شده است که از سپاه یزید بودند.

 

وی تاکید کرد: تحریف همیشه درباره تاریخ وقایع عاشورا نیست بلکه تحریف معنوی نهضت عاشورا نباید مورد غفلت قرار بگیرد. در کنار رفتارشناسی مردم کوفه، حتما باید رفتار مردم مدینه نیز برای مردم تبیین شود که چرا امام حسین علیه السلام را یاری نکردند و آن حضرت با 19 نفر یا 21 نفر از نزدیکانش، شبانه از مدینه هجرت می‌کند و آیه خوف را می‌خواند.

 

ربیعی گفت: مردم مدینه اسیر دنیا پرستی شده بودند و کلام خدا و رسول خدا را فقط مقدس می‌شمردند و حاضر نبودند به آن عمل کنند و امروز سوال این است که اخلاق مردم ما با اخلاق مردم مدینه زمان امام حسین علیه السلام متناسب است یا در تناقض است و جواب این سوال، در رفتار ما مشخص می‌شود.