حال و هوای ایرانی در کنار گردشگران جهانی

به گزارش پارس به نقل از ایسنا در ترکیه، بهار که از راه می رسد سرمای سخت از قونیه رخت می بندد. شهری در ۲۷۰ کیلومتری جنوب آنکارا که با قطار تندرو در مدت ۸۰ دقیقه، پایتخت به آنجا وصل می شود و اتوبوس ها حدود سه ساعت راه پیش روی شان است.

علاوه بر دهه ی آخر آذرماه هر سال که با مراسم و بزرگداشت ویژه ای برای حضرت مولانا همراه است، از اواخر فروردین تا اوایل مهرماه با توجه به هوای مطبوع و روزهای پرگردشگر ترکیه، حجم توریست در قونیه افزایش می یابد.

وزارت فرهنگ و گردشگری ترکیه اعلام کرده است در سال ۲۰۱۲ حدود دومیلیون نفر گردشگر به قونیه آمدند و حدود ۵۰۰هزار نفر از آن ها، گردشگران خارجی بودند.

مسوولان محلی قونیه و وزارت فرهنگ و گردشگری به دنبال دست یابی به بیش از ۱۰میلیون نفر گردشگر در سال ۲۰۲۳ میلادی هستند؛ اما گشت و گذار در شهری که یک شاعر ایران الاصل و پرآوازه ی فارسی زبان در آن آرام گرفته و از نظر نوع گردشکری تا حدود زیادی مانندبرخی محل های زیارتی ایران است، چگونه آغاز می شود؟

راه های پر پیچ و خم جنوب

فرودگاه تقریبا محقر قونیه در ۱۸ کیلومتری شهر واقع شده، به جز ایام خاص مراسم بزرگداشت مولانا، بیشتر گردشگران ترک و غیرترک از راه های زمینی خود را به این شهر مذهبی می رسانند. با وجود حدود یک میلیون مسافری که از طریق این فرودگاه سالانه جابه جا می شوند، همچنان ترجیح با مسافرت زمینی به این شهر است.

استانبول اصلی ترین شهر ترکیه، حدود ۸۰۰ کلیومتر با قونیه فاصله دارد و گردشگران این شهر، سفری حدود هشت ساعته را برای رسیدن به قونیه پیش رو دارند.

مدیر یک آژانس مسافرتی در محله ی « چانکایا» ی آنکارا به خبرنگار ایسنا گفت: بلیت رفت و برگشت سفر استانبول به قونیه، با اتوبوس حدود ۱۲۰ لیر ترک (حدود ۲۵۰هزار تومان) هزینه دارد و با هواپیما حداقل ۲۷۰ لیر.

حسن یلماز ادامه داد: بیشتر گردشگران خارجی برای سفر به قونیه، به آنکارا می آیند و از اینجا، زمینی یا با قطار تندرو راهی قونیه می شوند. در مجموع، گردشگران حاضر در استانبول کمتر به سمت قونیه می آیند.

اما هزینه ی هتل ها در قونیه چگونه است؟ یلماز توضیح داد: هتل های لوکس شهر، چیزی حدود ۱۵۰ لیر برای یک شب اقامت برای دو نفر می گیرند؛ اما حتی هتل های ۶۰ لیری هم در شهر پیدا می شوندد که کیفیت نازلی دارند.

بلیت رفت و برگشت سفر ۸۰ دقیقه یی قطار تندرو آنکارا به قونیه حدود ۸۰ لیر برای مسافران هزینه دارد، ولی با حدود ۵۰ لیر تفاوت، این مسیر را می توان با اتوبوس های خیلی راحت، به سمت سرزمین مولانا پیمود.

گشت و گذار در آرامگاه ستاره ادب پارسی

قطار هر دو ساعت یک بار به سمت قونیه راه می افتد. قطار تندرو همین دو سال پیش در دولت اردوغان افتتاح شد و از جمله دستاوردهایی است که حزب حاکم میان مردم نسبتا مذهبی قونیه به آن فخر می ورزد.

اگر با قطار ۷: ۳۰ دقیقه ی صبح، پایتخت را به سمت قونیه ترک کنید، اول وقت و حدود ساعت ۹ در قونیه خواهید بود. ایستگاه قطار در مرکز شهر توقف می کند و بلوار روبه روی ایستگاه مستقیم به موزه و مقبره ی مولانا می رسد. قونیه از جمله شهرهای مذهبی ترکیه است که حدود یک میلیون و ۱۰۰هزار نفر جمعیت دارد و در سال های مختلف با مشکل آب روبه رو بوده است.

نگاه اول، حکایت از حال و هوای نزدیک این شهر به ایران دارد؛ زن های محجبه، مغازه ها و بازارهایی به سبک برخی شهرهای ایران و صمیمیت مردم. بیشتر گردشگرها ابتدا به سمت مقبره ی مولانا و بازدید از موزه می روند. از ایستگاه قطار تا مقبره ۲۰ دقیقه پیاده راه است. شهر نسبتا کم جمعیت، اما خیابان ها باریک و پرترافیک است. قدم زنان که به مقبره نزدیک می شویم بر جمعیت مردم در حال گذر افزوده می شود. دست فروش ها هم کسب و کار خوبی دارند. ۳۰۰ متر مانده به مقبره ی مولانا رنگ سبز گنبد چشم را نوازش می دهد، مانند بسیاری از مکان های توریستی ترکیه چیزی حدود پنج لیر ورود به موزه و مقبره هزینه دارد.

روزهای معمولی فرصت مطلوبی برای زیارت است؛ اما یکی از نگهبان های موزه به خبرنگار ایسنا گفت: آخر هفته ها خیلی شلوغ می شود. گاهی مجبوریم ورود بازدیدکنندگان را تا زمان خروجی عده ای دیگر، متوقف کنیم.

فضای داخل عمارت، خانه های قدیمی مناطق مختلف ایران را تداعی می کند. بنای بزرگ و اصلی که به صورت موزه در سمت غربی قرار دارد و حجره های کوچک که متعلق به شاگردان و مریدان مولانا بوده و حالا به نمایش اشیای آن دوران اختصاص یافته است.

با یکی از راهنماهای حاضر در مقبره همراه می شوم. از آمدن مولانا و شرایط زندگی در قونیه می گوید و به شمس تبریزی می رسد؛ یار غار حضرت مولانا. در موزه ی اصلی میان خط نوشته های فارسی که لحظه لحظه تداعی وطن ما است، لباس ها و وسایل منسوب به مولانا را هم به نمایش گذاشته اند؛ کشکول ها و کلاه های مدور، نوشته هایی به فارسی و عربی روی دیوارها. دقیقه های زیادی میخکوب می شوید.

سمت شرقی محوطه حجره ها و آشپزخانه قرار دارند. یکی از راهنماها توضیح می دهد که برای ورود به درس ها و نشست با حضور مولانا ابتدا شخص را یک ماه در آشپزخانه نگه می داشتند و از او می خواستند که از خوردن برخی چیزها خودداری کند، اگر سربلند از کنترل شکم بیرون می آمد آن وقت اجازه ی ورود به درگاه را پیدا می کرد. حوض کوچکی پر از سکه برای طلب حاجت هم از دیدنی های موزه است.

سرنوشت شمس

حداقل یکی و دو ساعتی گشت معمولی برای مهم ترین جاذبه ی قونیه زمان نیاز است. از موزه ی مولانا که خارج شوید در ۱۰۰ متری ضلع غربی آن، مسجدی قرار دارد که گفته می شود نزدیکان مولانا، شمس تبریزی را داخل چاه آن انداخته اند. مسجدی زیبا که ۵۰ نفر در آن به نماز جماعت ایستاده اند. برای فاتحه هم مردمی می آیند و می روند.

علاوه بر موزه ی مولانا هفت موزه ی دیگر هم در قونیه وجود دارد؛ آن ها اما به جذابیت موزه و مقبره ی مولانا نیستند؛ اما قدم زدن عصرگاهی در خیابان های قونیه حال و هوایی دارد. بیشتر خیابان ها در حال تعمیر و بازسازی اند. چند هتل جدید در شهر ساخته شده اند و حزب حاکم با توجه به پایگاهی که در این شهر دارد، دست به اقدامات مهمی از جمله بهبود سیستم آب رسانی شهر زده است.

پایان گشت و گذار در قونیه علاوه بر به همراه داشتن تندیس و شمایل هایی از مقبره ی مولانا، به خوراکی ای ختم می شود که مزه ای مشابه « شکرپنیر» ایرانی دارد. راستی قبل از ترک قونیه، کباب های چرب آنجا را امتحان کنید، البته اگر حاضرید برای شان حدود ۱۵ لیر پرداخت کنید.