ناگفته‌های اولین فوتبالیستی که به" بهشت" رفت

حسن عابدینی مشهور به امیر عابدینی قبل از آنکه جزو ۱۵ نفر اول انتخابی مردم تهران برای اولین شورای شهرشان باشد، صندلی ها و میزهای زیادی را تجربه کرده بود و به خاطر ماهیت مدیریت بر شهرداران استان ها و هدایت سرخپوشان خیلی خوب معنای کار گروهی و تیم بودن را می دانست. اما به گفته خودش انگار شورا یک ماهیت دیگری دارد و اعضای شورای اول که در سال ۷۸ با او وارد تالار چوبی شورا شدند این ماهیت را حداقل تا زمان منحل شدن، چندان نشناختند و تجربه ای تلخ و ناقص از خود بر جای گذاشتند.

به گزارش پارس ، امیر عابدینی در گفت وگوی تفصیلی با ایسنا، نقبی ۱۰ ساله به دوره اول شورای شهر تهران زد و در مورد به عرصه آمدن تعداد قابل توجهی از ورزشکاران و قهرمانان برای شورای شهر تهران اظهار نظر کرد.

وی در ابتدای صحبت های خود تاکید کرد که جایگاه و عملکرد شورای شهر تهران را باید مجزا از سایر شوراهای شهر و شهرستان و استان دید و افزود: شوراهای شهرستان و استان در این دوران حدود ۱۵ ساله فقط در حد حرف بودند و کار مشخص و چشمگیری را انجام نداده اند و عملکردشان بروز نداشته است. نمونه آن را نیز می توان در افکار عمومی مردم و مناسبات اجتماعی آنها دید که فقط شورای شهر را حساس دانسته و اخبار آن را پیگیری می کنند و روی شوراهای شهرستان و استان شناخت و حساسیتی ندارند. بهتر می شد اگر مردم در شوراهای شهرستان و استان نیز دخالت و توجهی داشتند.

وی اضافه کرد: شوراها در سال ۷۸ و در زمان شکل گیری برای همه غریبه بود و خیلی ها حتی در درون شورا ماحصل و برون رفت این ماجرا را نمی دانستند. پیش از تشکیل شوراها، وزیر کشور قائم مقام شوراها بود و به تبع آن استانداران و فرمانداران به عنوان زیرمجموعه های آن، موضوعات شورا را پیگیری می کردند و دایره کاری سنگینی در استانداری ها به اسم امور شوراها و شهرداری ها شکل گرفته بود و معاونت فنی و عمرانی مسوول این وظیفه بود. قائم مقام شورای شهر مستقیما شهردار را نصب و عزل می کرد و بودجه شهرداری ها را استانداری ها مصوب می کردند. در عین حال خود شهرداری ها نیز بضاعت مدیریت و بودجه ریزی و کسب درآمد را هم نداشتند تا بتوانند مستقل شوند و به همین دلیل یک رکود در این سیستم وجود داشت.

عابدینی گفت: شورای شهر باید برای هر یک از نیازهای شهر متخصص داشته باشد و اگر غیر از این شرایط وجود داشته باشد، فضا با مشکل مواجه شده و نمی توانند وظیفه خود را اجرایی کنند و یک چالش همیشگی بین شورا و شهرداری باقی می ماند. به عنوان مثال اگر اعضای شورا شناختی در مورد امور شهرسازی نداشته باشند، حتی با وجود کارشناسان و مشاوران خبره، باز هم سرشان کلاه می رود و درست به همین دلیل بود که در شورای اول، ما این شرایط و ضرورت حضور متخصصان را فراموش کردیم و به دنبال شهرت رفتیم و فکر کردیم هر کسی که مشهوریت دارد، می تواند متخصص و کارآمد هم باشد.

حضور یک نماینده مورد تائید همه ورزشکاران در شورا خوب است

شهری مثل تهران و سایر کلانشهرها از بافت و شریان ها، ارتباطات و انواع خدمات اجتماعی، فرهنگی، ترافیکی و… تشکیل شده و به عنوان مثال در حوزه ورزش که من برای آن در شورا حاضر شدم بسیاری از خدمات ورزشی نیز طبق قانون اساسی در قالب خدمات فرهنگی اجرایی می شوند؛ هرچند که به نظر می رسد ورزش حرفه ای را نمی توان در این قالب گنجاند و باید به عنوان زیرمجموعه بخش تجاری قرار بگیرد و به همین دلیل است که بسیاری از تیم های ورزشی از جمله فوتبال باید بر اساس قانون تجارت اداره شوند.

وی که شش دوره پرسپولیس را در جام آزادگان و لیگ برتر قهرمان کرده است، با اشاره به استقبال هنرمندان و ورزشکاران برای حضور در شورای شهر تهران، گفت: طی این چند سال دیده ایم که ورزشکاران هم در صف شوراها ایستاده اند. خوب است که تعدادی از ورزشکاران مورد تایید جامعه ورزش قرار داشته باشند و با رای و تایید آنها، به عنوان عضوی از شورا قرار بگیرند و همه جامعه ورزش از آنها حمایت کنند و آنها نیز از همه بسترها، نیازها و ضرورت های ورزش در همه سطوح در شورای شهر و برای شهر حمایت و دفاع کنند. اما این افراد باید در کنار متخصصان حوزه های مختلف شهری قرار بگیرند و نه کل صندلی های شورا.

عابدینی تصریح کرد: معمولا این تعادل در حضور و نیاز رعایت نمی شود و در نتیجه شورای شهر محل چالش و برخورد شده و هیچ یک حرف همدیگر را نمی فهمند و به حرف هم گوش نمی دهند و این مسئله باعث فشار روی خود سیستم شوراها می شود. به همین دلیل است که در بسیاری از موارد شاهد بوده ایم اعضای شورا ناخواسته شورا را از اکثریت انداخته و یا مصوبات را به دلیل اختلاف نظر معلق گذاشته اند. حالا در این میان اگر شوراها را سیاسی هم بکنیم که دیگر فاجعه می شود، چرا که شوراها جایگاه و تعریف سیاسی ندارند و باید به صورت فنی و اجرایی و با روندی هدایت کننده پیش بروند.

وی با بیان اینکه متاسفانه دوستان هنرمند و ورزشکار و غیر از آنها با دیدگاه های سیاسی وارد شوراها شده و این دیدگاه سیاسی خود را در روند کارها نشان می دهد، اظهرا کرد: نمود واقعی این رفتار را در شورای اول شاهد بودیم؛ یعنی اصلاح طلبان که در راس آن سعید حجاریان قرار داشت و کارگزاران که با تفکری اجرایی و قالب خاص فکری کار می کردند. در کنار آنها افرادی مثل محمد غرضی و عبدالله نوری که معیارهای مدیریتی کلان داشتند، قرار گرفتند و من نیز در این میان به عنوان فردی منفرد و از جامعه ورزشکاران و به صورت علی البدل وارد شورا شدم و به دنبال مسائل ورزشی بودم.

تلاش زیادی کردیم تا زمین های ورزشی تبدیل به تره بار، پارکینگ و یا محل تخلیه زباله نشود

به گزارش ایسنا، وی با بیان اینکه در دوره اول شورای شهر تلاش زیادی کردم تا کاربری زمین های ورزشی دیم نگه داشته شود و شهرداری به دلایل مختلف برای این زمین ها مجوز مسکونی یا تجاری ندهد، افزود: با پرداخت مابه التفاوت قیمت به فروشندگان نه فروشنده ضرر می کرد و نه شهرداری ها مجوز غیر کاربری ورزشی می داد، اما این شرایط اجرایی نشد و بسیاری از زمین های ورزشی برای هدف های دیگری واگذار شدند و حتی شاهد بودیم که سازمان اوقاف، زمین های وقف خاص را در مناطقی که به شدت نیاز به فضای ورزشی داشتند، تبدیل به کاربری های دیگر نظیر مسکونی یا تجاری کرد و حتی در موارد دیگری شاهد تبدیل این زمین ها به تره بار، پارکینگ و یا محل تخلیه زباله بودیم. متاسفانه این انحراف همچنان ادامه دارد.

چرا پارکینگ در ارتفاع را رها کرده و به پارکبان چسبیده ایم؟

وی با تاکید بر اینکه بسیاری از ضرورت ها همواره بر اساس موقعیت زمانی و مکانی اولویت داده نمی شوند، گفت: به عنوان مثال مسئله پارکینگ در شهر تهران اهمیت زیادی دارد اما مشخص نیست چرا پارکبان را راه می اندازیم اما به ساخت پارکینگ در ارتفاع بهایی نمی دهیم. اگرچه معتقدم شهرداری در چند ساله اخیر در حوزه فضای سبز، حمل و نقل شهری و مترو اقدامات ارزشمندی را انجام داده، اما نگرانی و سوال من این است که همه اینها با چه قیمتی انجام شده و آیا این هزینه های سرسام آور بر دوش مردم سنگینی نمی کند؟

عابدینی یادآور شد: وقتی به نمایندگی از سوی مردم انجام وظیفه می کنیم، مردم ما را امین خود می دانند و باید پروژه ها را گران نکرده و با کیفیت به آنها تحویل بدهیم. همچنین درست است که کسر بودجه اجباری، کسر بودجه مفید است، اما این همه فشار خواسته و ناخواسته خود را به نسل بعد منتقل می کند و نسل بعدی قبل از ورود به فضای اجتماعی، فرهنگی و سیاسی شهر باید بار بدهی های این چنینی را روی دوش خود تحمل و حس کند.

عزل و نصب شهرداران جزو مهم ترین چالش های شورای اول بود

  اولین نماینده جامعه ورزش در اولین دوره شورای شهر تهران معتقد است که آنچه اعضا و دیگران از شورا انتظار داشتند در دوره اول محقق نشد چرا که شوراها ناشناخته بود و علاوه بر آن بافت سیاسی بر قالب شورای شهر می چربید.

وی در پاسخ به این سوال که مهم ترین چالش های شورای اول با شهرداری و یا در درون خود چه بود؟ گفت: عزل و نصب شهرداران جزو مهم ترین چالش های شورای اول بود و این موضوع ضمن اهمیت برای خود اعضای شورای شهر، برای مجموعه های دیگر نیز حساسیت داشت، اما اعضای شورا هیچ وقت شهرداران را از نظر کیفی، کارایی و کارنامه قبلی آنها و نیز تخصص اجرایی شان انتخاب نمی کردند. شهرداران معمولا توسط برخی از اعضای شورا معرفی و انتخاب می شدند. با این وجود معمولا وزیر کشور انتخاب شورا را وتو می کرد و می گفت اگر نخواهم و تایید نشود، حکم نمی زنم. این عدم توشیع حکم از سوی وزیر کشور، شورا را به سمت گزینش هایی می برد که دیکته می شدند. به عنوان مثال آقای الویری نباید در آن دوران استیضاح می شد و استعفا می داد. به نظر من ایشان داشت خوب کار می کرد و خود اعضای شورا بودند که به کار و فعالیت او می پیچیدند تا مجبور به استعفا شود.

عابدینی گفت: در مورد شهردار بعدی هم همین وضعیت برقرار بود و اگرچه ملک مدنی پیشینیه خوبی در اصفهان داشت و طرز فکر نزدیکی به تعدادی از اعضای شورا داشت اما باز هم دچار مشکل شد. ملک مدنی معتقد بود باید شهر را گران کرد و تورم و تراکم را آنقدر بالا برد که گرانی سنگینی در بالای شهر به وجود آید و شهردار و تعدادی از اعضا می خواستند درآمد حاصل از همین گرانی را به عنوان بودجه در آورده شهرداری محاسبه کنند.

این عضو شورای اول شهر تهران تصریح کرد: نوع رفتار ما با محسن هاشمی مدیرعامل مترو تهران نیز یک تعامل منطقی نبود. در آن زمان ما تازه کار و او خبره کارش بود و داشت پروژه های مترو را خوب پیش می برد، اما اعضای شورا دائما وارد کار او شده و ایرادهای بیخود و بی جهت می گرفتیم.

وی یادآور شد که در آن زمان تعامل شورای شهر با وزارت کشور و استانداری هم خوب نبود و فرماندار تهران عملا شورای نگهبان شورای شهر بود و ظرف ۱۵ روز عملا اکثر مصوبات را برمی گرداند. به عبارتی چون همه ما در یک عدم آشنایی با سیستم شوراها بودیم، نمی توانستیم با هم کار کنیم و درواقع دوره اول، دوره آزمون و خطا بود و نباید انتظار داشته باشیم که دوره موفقی بوده باشد. هر چند که گام موثر آن این بود که با همین شرایط معنا و مفهوم شوراها را جا انداخت.

قانون شوراها را با همان جسارتی که آغاز کردند، اجرایی نکردند

هر گروهی انتظار داشت شهردار را با خود انطباق دهد

وی در پاسخ به این سوال که پرونده کرباسچی، شهردار سابق تهران در فضای انتخاب اولین شهردار شورا و فضای کاری شهرداری تاثیر داشت یا نه؟ گفت: قانون اساسی در فضای جامعه اسلامی و با دیدی باز شوراها را پایه گذاشت، اما همان جسارتی که قانون گذار برای تعیین قانون داشت، متاسفانه برای اجرایی کردن آن وجود نداشته تا به شوراها اختیار تصدی گری امور مختلف را بدهند و دولت وظایف خود را واگذار کند و کار را به نمایندگان مردم بسپارد.

عابدینی تشریح کرد: در آن زمان هر حرکتی که به کار اجرایی شورا می رسید، با بن بست مقاومت دولت مواجه می شد و کمیسیون های مختلف، استانداری و وزارت کشور حق این را داشتند که با شهرداری و شورا مخالفت کنند. فرمانداری نیز نتیجه کار که مصوبات ما را برمی گرداند و از همه مهمتر اینکه پاسخ گویی شورا در مقابل مردم تعریف نشده بود. فارغ از همه این مسائل و بن بست ها خیلی راحت می توانستند شوراها را با یک دلیل کوچک منحل کنند و همه اینها یعنی بستن دست و پای شورا و گرفتن فرصت، مشورت و کار اجرایی.

وی ادامه داد: در واقع به خاطر اینکه اعضای شورا جایگاه خودشان را نمی دانستند و اختلاف سلیقه سیاسی و اجتماعی زیادی با هم داشتیم، هر گروهی انتظار داشت شهردار را با خود انطباق دهد و تبدیل به شبه جزایری شده بودیم که با هم هماهنگ نبودیم. به عنوان مثال ملک مدنی اختیار می خواست که تراکم بفروشد. می گفت اول تراکم را محدود می کنیم تا مردم حریص شوند و بعد می فروشیم تا درآمدهای شهرداری تامین شود. اما ما معتقد بودیم که با این کار شریان شهرسازی به هم می خورد و ارتفاع در شمال تهران بالا می رود و نباید به هر قیمتی درآمدزایی کرد. در همین حال عده ای از اعضای شورا هم می گفتند که با ۳۰۰-۲۰۰ میلیارد تومان نمی شود شهر را اداره کرد و با استدلال ملک مدنی موافق بودند.

از شهردارنمان بهانه می گرفتیم تا شهردار در اختیار ما باشد و حرف ما را گوش بدهد

عابدینی در توضیح صحبت ها خود گفت: در مورد شهردار اولمان یعنی آقای الویری هم موضوعات به صورت جزئی تر پیگیری می شد. مثلا گفته می شد در مورد فلان پروژه یا فلان باغ یا بزرگراه، این کار یا آن کار را انجام داده اما و پس از بررسی ها معلوم می شدکه اصلا این طور نبوده و اشکالی در کار او وجود ندارد.

وی تصریح کرد: صادقانه باید بگویم که همه ما از شهردارنمان بهانه می گرفتیم تا شهردار در اختیار ما باشد و حرف ما را گوش بدهد.

این عضو شورای اول شهر تهران یکی دیگر از چالش های شورای اول را اختلافات گسترده با سازمان های تبلیغاتی و فرهنگی دولتی عنوان کرد و گفت: در زمان تاسیس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، در مورد اینکه چه کسی مسوول این سازمان باشد و زیر نظر چه مجموعه ای فعالیت کند، دعوای زیادی بود و سازمان تبلیغات اسلامی و حوزه هنری دنبال انتصاب مسوول آن بودند و شرایط اینطور بود که زور هر کسی بیشتر می رسید، نظرات خود را تحمیل می کرد.

دیگر دوره اول نیست که بگوئیم تجربه نداشتیم

وی در ادامه این گفت وگو خاطرنشان کرد: در واقع شورای شهر دوره اول اختیاراتی را هم داشت و هم نداشت و در این میان جریان سهم خواهی ها از هر طرف دیده می شد. ما با موضوعاتی مواجه می شدیم که در نیمه راه متوجه می شدیم اصلا نباید وارد آن شده و به بن بست رسیده ایم و یا در مورد بسیاری از مسائل نظیر تعیین باغات بر اساس صلاح دید آن روز تصمیم می گرفتیم، چرا که درواقع ما نخبه این کار نبودیم.

عابدینی تصریح کرد: برای این دوره هم این نگرانی را دارم افرادی به آنجا بروند که کاربلد نباشند و اگر این طور شود، جای نگرانی است، چرا که دیگر در دوره اول که دوره تجربه بود، قرار نداریم.

وی با بیان اینکه نوع رفتارها از اعضای شورای شهر تا دولت و سازمان های مختلف اینطور بود که می خواستند در شهرداری قدرت و اختیار خود را از دست ندهند گفت: به عنوان مثال گروهی از مدیران اصفهانی هنوز از دوران کرباسچی باقی مانده بودند و بخش هایی در اختیارشان بود که امکان جابه جایی در آنها و جود نداشت.

وی در پاسخ به این سوال که درست است که شورا از همان ابتدا خود را براساس شهرداری وفق داده و دنباله رو شهرداری بوده است، گفت: در واقع در دوره اول اینطور بود. عده ای در شهرداری، وزارت کشور و بسیاری از سازمان ها بر اساس قانون باید از اختیاراتشان می گذشتند اما همه می خواستند به سختی این اختیارات را از خود جدا کنند و این روند درگیری های زیادی برای شورا به وجود می آورد. بخش جالب ماجرا این بود که خود شورا هم در واگذاری این اختیارات به شهرداری سخت و قطره چکانی عمل می کرد.

تا آمدیم بفهمیم شرکتهای شهرداری چکار می کنند، منحل شدیم

رای ۸ به ۷ قالیباف نمود پشتوانه ضعیفی بود اما با هدایت چمران برطرف شد

وی افزود: بافت قدیمی شهرداری تهران که البته معتقدم بسیاری از آن تا امروز باقی مانده است؛ بسیار کارآمد اما پیچیده بود و شرکت ها و سازمانهای زنجیره ای عجیب و غریب زیادی وجود داشت که البته وابسته به اهرم ها بودند و ما تا آمدیم بفهمیم شرکتها چکار می کنند، منحل شدیم و مطمئن هستم هنوز هم شورا کاملا نفهمیده این شرکتها چه کار می کنند.

عابدینی با بیان اینکه شهردار فعلی تهران با رای ۸ به ۷ و قدرت اجرایی ضعیف و نداشتن پشتوانه همه اعضای شورا روی کار آمد، افزود: این احتمال وجود داشت که قالیباف با تعداد زیادی از اعضای شورای شهر سوم دچار مشکل شود اما وجود چمران در مسئولیت شورای شهر اهمیت زیادی داشت چرا که وی هدایت آرامی داشت و این روحیه بسیاری از مسائل را حل می کرد. در واقع فن و تخصص در کنار اعتقاداتی دینی چمران در کنار هم، کار شورا را پیش می برد. چمران تلاش کرد که شهرداری را در تقابل شورای شهر قرار ندهد و در عین حال از بضاعت دولت برای شهرداری استفاده زیادی کرد.

وی در توضیح بیشتر اظهاراتش گفت: درست است که شورای اول سه شهردار عوض کرد اما باید توجه کنید که در همین دوران ما چهار رییس شورا هم عوض کردیم و این بیانگر عدم هماهنگی بین اعضا بود و اینکه همه ما در شورا کارآموز بودیم.

عابدینی اضافه کرد: من تا قبل از شورای شهر استاندار بزرگترین استان کشور بودم و با شهرداری های بسیاری کار کردم وهیچ وقت مشکلی به وجود نیامد. اما وقتی به شورا آمدم دیدم حرف هایم را کسی نمی فهمد و برداشت از حرف ها بسیار فرق می کند. عده ای از ما فقط قانونگذاری را می دانستند و در کار مصوبات بودند، عده ای نیز اطلاعاتی و سیاسی بودند و همه را به شکل علامت سوال می دیدند، برخی دیگر نیز افراد اجرایی محکمی بودند که در قالب قانونگذاری بیشتر وارد می شدند و آنها هم تکلیف شان مشخص نبود. هر چه که همه دلسوز مردم و انقلاب بودند اما وقتی هیچ کدام با هم تناسب و همراهی نداشتیم نتیجه ای نداشت و در واقع یک شورا نبودیم. از طرف دیگر وزارت کشور می گفت من اختیارات را در اختیار شورا قرار نمی دهم، فرماندار در مورد مصوبات شورا ورود پیدا می کرد آنها را برمی گرداند و در نهایت همه دعواها به شورا بر می گشت.

رسانه های آن زمان نیز دوست داشتند شورای اول را ناموفق و ضعف دولت خاتمی نشان دهند

صدا و سیمای آن زمان هر شب برای تخریب شوراها برنامه ای آماده می کرد

عابدینی خاطرنشان کرد: رسانه های آن زمان نیز دوست داشتند شورای اول را ناموفق و ضعف دولت خاتمی نشان دهند. یادم می آید صدا و سیما برای شوراهای کل کشور از جمله شورای تهران برنامه تخریبی داشت و هر شب برای تخریب شوراها برنامه ای آماده می کرد تا اینکه دست آخر شورا منحل و خیالشان راحت شد اما حالا بعد از این همه سوال بهتر است از خودمان پرسیم شورای اول چه رای داشت و انتخابات بعد از آن چه رای؟

ترور حجاریان همه عملکرد شورا را تحت الشعاع قرار گرفت

وی با بیان اینکه درواقع مجلس و دولت خاتمی حمایت از شوراها را خوب شروع کرد اما این حمایت ادامه نیافت، گفت: با حادثه ای که برای سعید حجاریان اتفاق افتاد، همه عملکردها در شورا و شهرداری تحت الشعاع قرار گرفت.

این عضو شورای اول شهر تهران خاطرنشان کرد: در واقع دولت خاتمی علیرغم حمایت های اولیه مقصر بود چرا که برای حمایت از شوراها اقدام لازم را انجام نداد. آقای ابطحی ضعیف ترین آدم دولت خاتمی بود که مسوولیت شوراها را به او سپرده بودند و من با صراحت می گویم شوراها در همان ابتدای کار نیازمند فرد توانمند نظیر طهماسب مظاهری بود تا این مجموعه را اداره کنند. ابطحی در مدیریت لابی قدرتمند است اما توانمندی کار اجرایی کلان را نداشت تا در تعامل وزارت کشور، استانداری و فرمانداری با شورا و شهرداری هدایت لازم را انجام دهد.

عابدینی افزود: برای این تعامل نیاز به حکمی بود که هر دو طرف آن را قبول داشته باشند اما نه شورا ابطحی را قبول داشت و نه استانداری و نه وزارت کشور.

وقتی حتی عکس چندانی از شورای اول وجود ندارد چطور باید اخبار و آثار اجرایی کار آنها دیده شود

وی در تشریح دستاوردهای دوره اول شورای شهر تهران گفت: اقدامات صورت گرفته در مورد فضای سبز، مترو تهران و بسیاری از پروژه های عمرانی و در نهایت تراکم اقداماتی مهمی بودند که البته اثری از آنها نیست و در شرایطی که حتی عکس چندانی از شورای اول شهر تهران وجود ندارد چطور باید اخبار و آثار اجرایی کار آنها دیده شود. در کشور ما کسی که کلنگ را می زند دیده نمی شود و یادمان می رود بسیاری از امور در یک پروسه زمانی به بار می نشیند. البته عیبی هم ندارد و قرار نیست همه خدمات ما دیده شوند و در یک لوح محفوظ بماند. از اول هم قرارمان اینطور نبوده چرا که اگر اینطور بوده افرادی که برای این کشور جان داده اند امروز اسمشان جایی ثبت نشده است اما اجرشان پیش خدا است.

عابدینی گفت: شورای اول در واقع صف شکنی کرد و به دولتمردان یاد داد که از تصدی گری بیش از حد خود دست بکشند و به مردم اعتماد کنند و به رای آنها احترام بگذارند و باور کنیم آنهایی که قانون اساسی را نوشتند درست و حساب شده بوده است.

آب خوش چندای از گلویمان پایین نمی رفت

وی اضافه کرد: برای اجرای قانون شوراها ترس زیادی وجود داشت اما در نهایت اجرا شد و همه دیدند که اگر درست اجرا شود و مردم در امور خودشان فعال شوند قطعا وضعیت بهتر از این می شود و برنامه ریزی به شهرها بر می گردد.

عابدینی که این روزها مدیرعامل باشگاه ورزشی داماش گیلان است، در پاسخ به این سوال که چرا در دوره دوم شورای شهر تهران شرکت نکرده اید، گفت: به دلیل همین اهرم های فشار و بن بست ها موجود معتقدم بودم که دیگر نمی توان موفق بود و کاری کرد، ضمن اینکه آب خوش چندای از گلویمان پایین نمی رفت.