صندلی‌های سبز - برداشت چهارم+عکس

دیکته ای که دولت هفتم نوشت و غلط هایی که گرفتند

به گزارش پارس به نقل از ایسنا، شورای اول نمونه یک تجربه خام بود که خیلی زود اشکالاتش بروز کرد و به همین دلیل می توان گفت که شورای اول شهر تهران فرصتی برای شورا بودن نیافت و هزینه های زیادی را در سعی و خطای اولیه، حفظ جایگاه و شان خود و در عین حال قرار گرفتن در فاصله مناسب با شهرداری پرداخت.

اعضای شورای اول شهر تهران که شامل عبدالله نوری، سعید حجاریان، امیرحسین عابدینی، محمود علیزاده طباطبایی، ابراهیم اصغرزاده، محمد عطریانفر، محمد حسین درودیان، عباس دوزدوزانی، غلامرضا فروزش، محمدحسین حقیقی، احمد حکیمی پور، فاطمه جلائی پور، رحمت الله خسروی، مرتضی لطفی، منصور رضوی، صدیقه وسمقی می شدند در حوزه های سیاسی دستی بر آتش داشتند. برای اولین بار در تاریخ پایتخت و در حالی که هنوز ترکش های دادگاه و اتهامات غلامحسین کرباسچی آخرین شهردار انتخابی وزارت کشور به شهرداری و شورا می خورد، اولین شهردار خود را که اولین شهردار انتخابی نمایندگان مردم بود را انتخاب کردند و مرتضی الویری شهردار پایتخت شد.

البته شورای اول در دوران کارش سه شهردار را تجربه و تغییر داد که این روند در دوره های بعد تکرار نشد و شورای دوم و سوم هر کدام تنها یک شهردار داشتند.

شورای اول؛ قربانی یا خط شکن! ؟

اعضای شورای اول در واقع قربانی آزمایش و خطای دولتی ها و مجلسی ها و جریان های سیاسی بودند و صدمه زیادی دیدند اما در جریان این حرکت و پیش روی از مسیرهای صعب و سخت و تنگ و تاریک و حتی کوچه های بن بست، راه هایی را باز کردند که شورای دوم و سوم در آنها خوش نشستند و اقدامات خوبی را انجام دادند و به عبارتی شورای اول جاده باز کن دیگران شد.

به گزارش ایسنا، تجربه شورای اول با فضای سیاسی که به وجود آورد باعث شد بسیاری از دولتمردان آن دوران و رقبایشان به این فکر بیافتند که پتانسیل شورای شهر همچون شمشیر دولبه ای می تواند عمل کند و بهتر است در این فضا سهمی داشته باشند تا اگر راه بهارستان و پاستور برایشان باز نبود، را بهشت پایتخت را داشته باشند. از همین رو بود که آرایش اعضای انتخاب شده در دوره دوم تغییری قابل توجه داشت و همه گروه ها سعی می کردند خود را از آسیب های دوره قبل برحذر بدارند.

شورای دوم شهر تهران با ترکیبی متفاوت شامل مهدی چمران، خسرو دانشجو، حسن بیادی، حبیب کاشانی، رسول خادم، منظر خیر حبیب اللهی، محمود خسروی وفا، مهنوش معتمدی آذر، حمزه شکیب، نادر شریعتمداری، عباس شیبانی، نسرین سلطانخواه، امیررضا واعظی آشتیانی، مسعود زریبافان، حسن زیاری قسم یاد کردند و خیلی زود فضای کاری به جای فضای سیاسی بر جو آن حاکم شد.

و اعضای شورای دوم شهردارشان را انتخاب کردند و داستان" شهرداران باب میل شورا" آغاز شد و همه راضی بودند.

محمود احمدی نژاد که تا پیش از شهردار پایتخت شدن در کسوت استانداری اردبیل فعالیت می کرد، برای خبرنگاران به عنوان استاد دانشگاه، عضو جمعیت ایثارگران و نیز عضو دفتر تحکیم وحدت آن زمان معروفیت داشت و مصاحبه می کرد.

به گزارش ایسنا، چالش های شورای دوم در درون و با اعضای خودش و البته با شهردارش کم نبود و نمودهای بیرونی زیادی داشت اما به نسبت گذشته و با توجه به روند کاری آن، اقدامات مهمی نظیر فعالیت شورایاران را شروع و سامان داد و برخی کارها را هم کلید زد که از جمله آن می توان به برهم زدن حیات خلوت شرکت ها و سازمان ها و برخی دسترسی ها و خودمختاری های شهرداری های مناطق و شروع تدوین طرح جامع تهران و توجه جدی به مسائل اجتماعی تهران اشاره کرد. اما بدون شک مهمترین اقدام شورای دوم معرفی شهردار خود به عنوان رئیس جمهور بود که برای اولین بار اتفاق می افتاد و خیلی ها به این همدلی و هم نشینی چشم و امید زیادی داشتند.

تا سه نشه، بازی نشه!

نمی توان گفت ترکیب شورای سوم ترکیب متفاوتی از شورای دوم داشت چرا که تعداد قابل توجهی از افراد تاثیر گذار شورای دوم در شورای سوم تکرار شدند و ترکیب سیاسی و جناحی شورا با آمدن تعدادی از اصلاح طلبان به تعادل نسبی رسید. و علاوه بر مهدی چمران، رسول خادم، عباس شیبانی، حمزه شکیب، حسن بیادی، خسرو دانشجو، حبیب کاشانی که از دوره قبل در دوره سوم تکرار شدند، مرتضی طلائی، هادی ساعی، علیرضا دبیر، پروین احمدی نژاد، معصومه ابتکار، احمد مسجدجامعی، محمدعلی نجفی و معصومه آباد هم به این جمع اضافه شدند و شورا به تعادلی رسید که اعضا با احساس و درک متقابل از هم تا حدود زیادی آن را تا امروز برقرار نگه داشتند.

پس از آنکه شهردار دوره دوم شورای شهر تهران از بهشت بیرون آمد و رییس دولت شد، شورای سوم در مورد انتخاب شهردار بعدی حساسیت بیشتری باید به خرج می داد، از سوی دیگر شهرداری باید انتخاب می شد که مد نظر همه گروه های شورا باشد و یا حداقل نظر بیشتر اعضا را تامین کند. مردم تهران هر دو گزینه شورا یعنی رسول خادم و محمد باقر قالیباف را خوب می شناختند، قالیباف تا قبل از معرفی شدن برای شهرداری تهران از مشهد به تهران آمده بوده و چندسالی فرمانده نیروی انتظامی بود. خادم نیز با سابقه خانوادگی و کارنامه قهرمانی و اخلاقی که بین مردم داشت، پیش آمد.

رقابت نزدیکی بود و قالیباف به پشتوانه یک رای بیشتر ۱۳شهریور ۱۳۸۴ شهردار تهران شد و خادم اگرچه شهردار نشد و عضوی از شورای ماند اما حضوری موثر و ماندگار داشت و به عنوان رییس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی دوره دوم و رییس کمیسیون برنامه و بودجه و خزانه دار شورای سوم شهر تهران گاه در تقابل و گاه در کنار شهردار تهران بود.

شورای سوم تلاش زیادی داشت تا نهایت تعامل را با شهردارش داشته باشد. اعضای شورا در این سالها در بسیاری از پروژه ها و طرح ها و حتی حوادث شهری و اجتماعی و سیاسی که شائبه تبلیغاتی بودن و انتخاباتی بودن و در برخی موارد غیر ضروری و گران بودن برای پایتخت وجود داشت، پشت شهردارش بود و بسیاری از اختلافات در نهایت با چند تذکر و نطق در صحن و یا جلسات غیرعلنی یکشنبه ها حداقل در ظاهر همه چیز حل و فصل می شد.

یکشنبه های بدون ما

البته شورای سوم هم مثل شورای دوم بسیاری از موضوعات و مسائل را به یکشنبه های ساکت خود می برد تا مسائلی مثل اجرا نشدن تکالیف شهرداری برای سازمان ها و شرکت های تابعه شهرداری، اقدامات و کارهای روی زمین مانده برخی سازمانها مثل نوسازی عباس آباد و سازمان نوسازی شهر تهران و… ، گزارش سیل مترو را در آن مورد بررسی قرار دهد و تا جایی که امکان دارد از رسانه ها دور باشد.

گاهی هم در یکشنبه های بدون ما (خبرنگاران) فرصت تعیین تکلیف باغات و گزارش ساخت و سازهای غیر مجاز شهرداری و دیگر ارگان ها بود که ماه ها از آن می گذشت و اعضای شورا مورد بی اعتنایی شهرداری برای جواب دادن قرار می گرفتند و در نهایت اعضا موضوع را به صحن می کشاندند. هر چند که در بیشتر موارد تنها چیزی که تغییر نمی کرد روند پروژه های کلید خورده بود و اعضا فقط با اعلام و طرح موضوع و پیگیری بار مسئولیت خود را سبک می کردند.

به گزارش ایسنا، شورای سوم هم وزیر داشت، هم نظامی، هم هنرمند و هم قهرمان و… اما آنچه از این اعضا بعد از رفتن باقی می ماند مصوباتی است که خیلی از آنها سالها با تهران و تهرانی ها می ماند. صندلی های سبز صحن و سرای شورای شهر تهران خوب بی وفاست و تا چند ماه دیگر دوستی های جدیدی را آغاز می کند و روزهای دیگری را به خود می بیند و خیلی زود اعضای امروز به سایت در حال تکمیل شورای شهر تهران می پیوندند و تنها عملکردشان در شهر و در ذهن و دل مردم می چرخد.