به گزارش پارس به نقل از ایسنا، پرابال دوتا از دانشگاه میشیگان مدعی است که این رایانه های ریز که" غبار هوشمند" لقب گرفته اند، درست مانند کامپیوتورهای بزرگ تر عمل می کنند.

این غبارها دارای CPUهای ریزی هستند که برنامه ها را بر روی یک سیستم عملگر اسکلتی اداره می کنند و می توانند به بانک های کوچک RAM و فلش مموری دسترسی داشته باشند.

گروه « دوتا» در حال خلق نخستین نمونه های اولیه این غبارها هستند که « میکرو ذرات میشیگان» نام خواهند داشت.

اندازه این ابزار، یک میلی متر مکعب و مجهز به حسگرهایی برای نظارت بر دما یا حرکت خواهند بود و می توانند داده ها را از طریق امواج رادیویی ارسال کنند.

یک غبار هوشمند انرژی اش را از طریق جاروکردن انرژی محیط بدست می آورد؛ به طور مثال، یک غبار نزدیک منبع نوری می تواند از یک پنل خورشیدی ریز برای شارژشدن استفاده کند؛ در حالی که غباری که در بین مکان های با دمای بالا و پایین در حرکت است، خواهد توانست انرژی گرمایی را که بین این دو تفاوت دمایی در جریان است، به الکتریسیته تبدیل کند.

به گفته تیم دانشگاه میشیگان، میکروذرات مزبور خواهند توانست برای نظارت بر هر حرکت ریز سازه های بزرگی از قبیل پل ها و آسمانخراش ها به کار روند. این ذرات در یک خانه هوشمند می توانند در خصوص روشنایی، دما و سطوح منوکسیدکربن گزارش ارائه دهند.

با تعبیه این غبارهای هوشمند در تمامی متعلقات، می توان در دنیای پیرامون موتور جستجویی همانند گوگل داشت.

میکروذرات همچنین قادر به انجام ایمپلنت های پزشکی کارآمد خواهند بود و ذراتی که در درون بدن کار گذاشته می شوند، می توانند بر علائم حیاتی یک بیمار نظارت کنند. به طور مثال، تیم میشیگان میکروذره ای را در درون تومور یک موش کار گذاشت تا در خصوص رشد آن گزارشاتی را مخابره کند.

با این حال، به گفته دوتا، ارتباطات برای موج آینده رایانه های مینیاتوری، همچنان یک تنگنا باقی خواهد ماند؛ زیرا به طور مثال، برای میزان مشخصی از انرژی، یک ذره می تواند ۱۰۰ هزار عملیات را بر روی CPU خود انجام دهد اما فقط یک بیت اطلاعات را به دنیای خارج مخابره می کند.