ضعف نظام آموزش و پرورش از نگاه دانش آشتیانی

فخرالدین احمدی دانش آشتیانی وزیر آموزش و پرورش امروز در دوره آموزشی «مدیریت دانش سازمانی، نحوه برقراری ارتباط مؤثر با محیط و دیگران» ویژه کارشناس مسئولان امور زنان استان‌ها که در محل باشگاه فرهنگیان برگزار شد، اظهار داشت: ضعف نظام آموزش و پرورش ضعف تک‌گویی است و سخن راندن به جای سخن شنیدن است.

وی ادامه داد: این شعار نیست بلکه عقیده رسمی است و باید در آموزش و پرورش، فضای گفت‌وگو باز شود و مسائل را حل کنیم البته نه فقط با مسئولان بلکه با خانواده‌ها، معلمان و دانش‌آموزان باید این کار صورت گیرد.

احمدی دانش‌ آشتیانی با تأکید بر اینکه حل مسائل تربیتی، دستوری نیست بلکه بحث همدلی است، یادآور شد: باید مشارکت دادن وجود داشته باشد و بستر آماده شده و همه در این بحث مشارکت داشته باشیم و با نشست و گفت‌وگو این مسائل حل خواهد شد.

وی ادامه داد: اگر انفعال و بی‌تفاوتی باشد چه در معلم و چه دانش‌آموز، در این حالت هیچکس قادر به حل مسائل آموزش و پرورش نیست.

وزیر آموزش و پرورش با تأکید بر اینکه اعتقاد دارم مدرسه کانون نشاط، شادابی و تحرک است، تصریح کرد: باید در این مدرسه، کودک و نوجوان احساس زندگی کردن داشته باشند و چه کسی بهتر از زنان و مربی خانم است که در نشاط و شادابی مدرسه می‌توانند بسیار مؤثر باشند.

احمدی دانش‌آشتیانی با اشاره به برنامه‌های مختلف خود اضافه کرد: بنده در برنامه‌هایم اعلام کردم که باید بیشتر به پرورش ذهن و شخصیت دانش‌آموزان بپردازیم و این موضوع باید بر آموزشی که در مدارس داشته باشیم غلبه کند یعنی باید اول پرورش و بعد آموزش باشد.

وی با بیان اینکه برای تحقق این مسئله نقش خانواده و زنان بسیار پررنگ‌تر است، تأکید کرد: اگر نظام تعلیم و تربیت، سمت و سوی واقعی خود را پیدا کند کشور در مسیر رشد و توسعه قدم بر می‌دارد.

وزیر آموزش و پرورش با بیان اینکه برای تحقق این امر، مسئله پرورشی نقش کلیدی دارد نه آموزشی، تصریح کرد: اگر مهارت لازم را دانش‌آموزان برای زندگی اجتماعی نداشته باشند حتی از نظر علمی بالا باشند نمی‌توانند در جامعه اثربخشی داشته باشند.

احمدی دانش‌ آشتیانی متذکر شد: برای تحقق این موضوع باید مسئله پرورش را در اولویت قرار دهیم که بخشی از آن به خانواده‌ها بر می‌گردد.

وی با بیان اینکه در خانواده، مادر نقش کلیدی در تربیت فرزند دارد، افزود: اگر مادران به خوبی آموزش ندیده باشند و در تعامل با فرزندانشان مسلط نباشند، کودکی را تربیت می‌کنند که آن مهارت‌ها را پیدا نمی‌کند.