هر چه تعداد دندان‌های از دست رفته بیشتر شود، رسیدن به هدف به کار بردن ایمپلنت با درمان‌های متداول دشوارتر می‌شود.

ایمپلنت دندانی، ابزاری است که پس از عبور از مخاط دهان روی یا درون استخوان در حفره دهان قرار گرفته، برای حمایت از پروتزهای ثابت و متحرک مورد استفاده قرار می‌گیرد. نیاز بیمار به پروتز ثابت، وضعیت نامناسب دندان پایه برای درمان پروتز ثابت، از دست رفتن تک دندان و تمایل نداشتن به استفاده از پروتز ثابت، نداشتن امکان استفاده از پروتز متحرک به علت تهوع و ناتوانی روانی تحمل مخاط، ازجمله موارد انتخاب بیماران برای تمایل به استفاده از ایمپلنت است.