دانشجوی نمونه باشی و نخواهی مهاجرت کنی!

در این روزهای بهاری، دانشجویان دانشگاهها سعی می کنند به جز شرکت در کلاسهای درس بیشتر وقتشان را در محوطه زیبای دانشگاهشان که پوشیده از فضای سبز است بگذرانند و با دوستان و همکلاسی هایشان باشند.

خبرنگار ما در یکی از این روزهای زیبای اردیبهشت ماه به دانشگاه علم و صنعت رفت تا با دانشجویان این دانشگاه درباره مسائل و موضوعات مختلف آموزشی، علمی و دانشگاهی گفت و گو کند.

 

 

از آن سر در قوسی دانشگاه علم و صنعت که وارد شدم، نخستین چیزی که توجهم را جلب کرد ساختمان های قدیمی ست که در میان درختان سبز و سر به فلک کشیده مخفی شده اند. نسیم خنکی در این روز بهاری می وزد و صدای پرنده ها حال و هوای خوب دانشگاه را صدچندان کرده است.

در گوشه و کنار باغچه ها و فضای سبز گربه هایی دیده می شوند که از دست دانشجویان غذا می خورند؛ این گربه ها همیشه در دانشگاهها با دانشجویان مانوس اند!

آرامشی در کل فضای دانشگاه حکمفرماست که گاهی اوقات با همهمه دانشجویان که درباره درس و کتاب صحبت می کنند، بهم می ریزد. آخر این روزها همه استرس امتحان دارند و صحبت کردن از درس، امتحان، جزوه و میان ترم در این دانشگاه که نخبگان زیادی دارد، امری عادی است.

در ادامه این بازید به سراغ برخی دانشجویان رفتم و با آنان درباره برخی دغدغه های امروزی شان صحبت کردم. بخشی از صحبت هایشان درباره مشکلات و مزیت های این دانشگاه برتر است.

 

آریا روی سکویی زیر سایه درخت در حال خوردن آبمیوه است. آریا دانشجوی کارشناسی این دانشگاه رضایت کامل خود را از علم و صنعت ابراز می کند: از دانشگاهم راضی ام و فکر می کنم اغلب بچه ها هم با من هم عقیده باشند. اساتید قدیمی بسیار خوب، حاذق، باسواد و معروف هستند اما اکثرشان در شرف بازنشستگی اند.من معدل تاپ دانشگاه هستم و به هیچ وجه قصد مهاجرت ندارم و با نظرات افرادی که تاکید دارند نخبگان و دانشجویان نمونه باید به خارج بروند مخالفم.

 

علی همکلاسی آریا در ادامه صحبت دوستش می گوید: انتخاب علم و صنعت در اولویت های نخستم بود. این دانشگاه را انتخاب کردم چون دوست داشتم در یک دانشگاه برتر با کیفیت آموزشی بالا درس بخوانم. خوشبختانه بار علمی همانطوری ست که فکر می کردم ولی امکانات آزمایشگاهی آن تا حدودی کم است. 

به گفته این دانشجو، دانشکده های مواد، مکانیک، شیمی و راه آهن علم و صنعت حرف نخست را می زنند.

 

سیمین دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه علم و صنعت است که روی نیمکتی نشسته و مقاله ای را مطالعه می کند، سیمین هم مثل علی و آریا از دانشگاه محل تحصیلش راضی است و می گوید: علم و صنعت دانشگاهی مقاله پرور است که انگیزه دو چندانی برای ادامه تحصیلم ایجاد می کند.

با این حال برخی دانشجویان هم گله هایی داشتند که قابل تامل است.

 

در گوشه ای از دانشگاه حلقه ای از چند دانشجوی دختر توجهم را  جلب کرد و به سمت آنها رفتم. مریم دانشجوی دکتری در مقاطع قبلی هم در علم و صنعت درس خوانده است.

او که علاقمند به کار کردن در کنار تحصیل است، می گوید: شرایط کاری پاره وقت و تمام وقت برای دانشجویان تحصیلات تکمیلی فراهم نیست، ما تمایل زیادی به کار کردن داریم تا مستقل باشیم و بتوانیم هزینه تحصیلمان را مدیریت کنیم.

 

این دانشجوی دکتری با اشاره به اینکه در اکثر دانشگاه ها امکان پارک ماشین در داخل محوطه دانشگاه برای دانشجویان دکتری که پروپوزال خود را با موفقیت گذرانده اند، وجود دارد از نبود پارکینگ برای دانشجویان علم و صنعت گله کرد.

به عقیده مریم، دانشجویان دکتری تفاوتی با لیسانسها از نظر امکانات و تسهیلات دانشگاه ندارند

 

دانشجوی دیگری با اینکه از تحصیل در علم و صنعت حس خوبی دارد، اما انتقادی هم نسبت به تسهیلات دانشگاه مطرح می کند: در بسیاری از دانشکده ها تسهیلات و امکانات برای دانشجویان دکتری مانند اتاق مطالعه و سایت کمتر در نظر گرفته شده است.

 

علیرضا دانشجوی کارشناسی ارشد مقابل دانشکده راه آهن ایستاده و با استادش در خصوص امتحان میان ترم صحبت می کند؛ پس از اتمام مکالمه اش در خصوص مشکلات دانشجویان در علم و صنعت اینطور می گوید: مقدار وام دانشجویان در ترم تحصیلی بسیار اندک است که به نظرم بهتر است مبالغ این وامها را که اتفاقا با استقبال زیادی هم مواجه شده، افزایش دهند.

علیرضا از تمایل دانشجویان برای کار کردن در کنار تحصیل هم یاد می کند و می گوید: دانشجو به دنبال یافتن کارهای پاره وقت دانشجویی مانند انجام پروژه، ترجمه متون، تایپ و ... است. این موضوع از سویی باعث کاهش کارایی دانشجو در دانشگاه و از سوی دیگر باعث ایجاد کارهای کاذبی مانند مقاله نویسی یا پایان نامه نویسی برای سایر دانشجویان می شود.

 

محمد دانشجوی دکتری که در کلاس درس مشغول خواندن مقاله ای است، تاکید دارد که در دهه ی اخیر شاهد تمایل شدید دانشجویان به ادامه تحصیل در مقطع دکتری هستیم به گونه ای که تعداد دانشجویان دکتری بسیار زیاد شده و از سوی دیگر امکانات دانشگاهها برای دانشجویان نه تنها کافی نیست بلکه گاهی مشکل ساز است.

محمد می گوید: بهتر است منابع و امکانات دانشگاهها، زمان استادان و میزان پژوهانه برای مقطع دکتری افزایش یابد.

 

مقصد بعدی ام سلف دختران دانشگاه است، پس از ورودم با برخی از آنها همکلام می شوم. مرجان درباره ارتباط صنعت و دانشگاه نظراتی دارد که می گوید: متاسفانه صنعت کشور نیاز به متخصصان بسیار علمی ندارد که این جای سوال دارد. اکثر صنایع با حداکثر مدرک لیسانس قادر به حل مشکلات خود شده اند در حالیکه دانشجویان می توانند به کمک صنعت بیایند. نگاه مثبتی نسبت به همکاری دانشجویان مقاطع بالاتر در صنعت دیده نمی شود.

این بود بخشی از دغدغه های دانشجویان یکی از برترین دانشگاههای کشور که هر چند از دانشگاه خود راضی هستند اما با مشکلاتی هم مواجه اند که امیدواریم مسئولان آموزش عالی کشورمان بالاخره روزی این دغدغه ها را برطرف کنند.