مخدرهای دیجیتالی دروغ یا واقعیت؟

 

این نوع مخدر ها متشکل از دو ملودی،با اختلاف فرکانس اندک هستند که شنونده آن ها را به صورت همزمان گوش می دهد. وقتی شنونده بدون هدفون این نوع موسیقی را می شنود، آن را به صورت یک ملودی با اندکی تغییر فرکانس درک می کند ولی هنگامی که از هدفون استفاده می کند، آن دو صوت از هم جدا شده و شنونده هر دو موسیقی را به صورت واضح از طریق هریک از گوش های خود به طور مجزا گوش می کند. زمانی که مغز هر دو صوت را پردازش می کند، تفاوت اندک بین دو فرکانس موسیقی را درک می کند و سپس مثل ضربه های ریتمیک در درون مغز حس می شود. 

 

 

در نتیجه، مغز این محرک های ریتمیک را به صورت ضربه های الکتریکی پردازش می کند. هدف از مخدرهای دیجیتالی، کنترل ضربه های الکتریکی و ترغیب مغز شنونده به همگام سازی امواج مغزی با ضربان های دو گوشی است.این همگام سازی که به FFF (Frequency Following Response ) مشهور است می تواند منجر به مستی، خماری و خارج شدن از حالت طبیعی انسان شود.

 

تلقین

 

این تعاریف بیشتر یادآور شایعاتی است که حدود 35 سال پیش در اروپا شکل گرفت. شایعاتی چون تاثیر امواج آلفا بر روی مغز به روش تلقین انرژی مثبت و زدودن انرژی های منفی. البته نمی توان گفت که این گونه امواج وجود ندارند ولی تاثیر آن ها نمی تواند بر روی مغز به گونه ای باشد که انسان را بی اختیار کند و به جرات می توان گفت عامل اصلی آن چیزی جز "تلقین" نیست. در واقع تلقین فرآیند روانشناختى است که به وسیله آن یک شخص افکار،احساسات یا رفتار شخص دیگری هدایت می کند.

 

 

اگرچه برخی وب سایت‌ها ادعا می‌کنند که چنین مخدرهایی را ایجاد کرده‌اند اما تحقیقات نشان می‌دهند که مخدرهای دیجیتالی بیشتر یک جو رسانه‌ای و شایعه هستند،اگرچه بعضی محققین نگرانند که شاید در آینده مخدرهای دیجیتالی ممکن است موجب مشکلاتی بشوند اما خوشبختانه هنوز این مخدر ها به اندازه ای که در فضای مجازی تنش ایجاد کرده اند، در کشور ما نمود پیدا نکرده و به هیچ عنوان باب نشده اند. گویا فضای مجازی و رسانه ای از واقعیت این مسئله پیشی گرفته است.