درخواست مریم امیرجلالی از رئیس صدا و سیما

معتقد است" همه جا رابطه ها چنگ انداخته بر روی ضابطه ها؛ ضابطه ای وجود ندارند، فقط رابطه وجود دارد که ما هم متاسفانه یا خوشبختانه یاد نگرفتیم این رابطه را چطور باید برقرار کنیم! "

به گزارش پارس سایت شبکه ایران بر این مقدمه افزوده است: مریم امیرجلالی که پیش از این بازی او را در مجموعه های پرمخاطبی همچون « خانه به دوش» ، « متهم گریخت» ، « ترش و شیرین» ، « چاردیواری» و… شاهد بوده ایم شخصیت مهربان و در عین حال رک گویی دارد. می گوید" تصور می کردیم در هر کاری توانایی، صداقت، انسانیت و صمیمت کارساز است اما الان پی برده ایم که اینها کارساز نیست و جز اینکه اعصابت را خرد کند هیچجا گره گشا نیست. "

خیلی سخت راضی به مصاحبه می شود اما وقتی می پذیرد که با ما هم صحبت شود بسیار با حوصله و صریح از مسائلی سخن می گوید که این روزها موجب دلخوری و گلایه مندی بسیاری از همکارانش شده است. ما حصل این گفت وگو را در ادامه می خوانید:

در حوزه موسیقی برای سال ۹۲ چه برنامه هایی دارید.

در حوزه موسیقی هم وضعیت همین است؛ آنهایی که پشت شان به جایی گرم است و همه جوره حمایت می شوند راحت و آسوده کار می کنند اما ما که پشت گرمی نداریم خب حمایت هم نمی شویم. برای شهرستان ها مجوز کنسرت می خواستیم که به دلیل نبود مکان مناسب، اسپانسر و… عملی نشد.

وضعیت تلویزیون را در سالی که گذشت چطور دیدید.

برای من که بسیار خراب بود. دوستانی هستند که همه ایام سال مشغول کارند. ایام عید را کار می کنند و تمام برنامه های پاییز و زمستان را هم پر کردند. من هیچ اطلاعی از تلویزیون ندارم. فقط گاهی برای برنامه های زنده دعوت می شویم که بدون هیچ چشمداشتی حاضر می شویم.

پس در واقع این دوری از تلویزیون چندان خودخواسته نبوده است.

یک سریال برای ایام بعد از عید پیشنهاد شد که نپذیرفتم؛ نه اینکه تافته جدابافته باشم اما من اگر (متن) را دوست نداشته باشم به هیچ عنوان قبول نمی کنم. دو سه پیشنهاد دیگر هم داشتم که فیلمنامه را نپسندیدم. آن زمان خیلی کارها بهتر بود؛ فیلمنامه ها اصولی تر بودند و هنر جایگاه دیگری داشت. الان وضعیت فرق کرده؛ انگار کارها همگی باری به هر جهت است. وقتی مردم چنین حساسیتی دارند دوست ندارم کاری را قبول کنم که در خیابان با برخورد سرد مردم مواجه شوم. دوست دارم در کارهایی حاضر شوم که در خود شان و شعور مردم باشد.

شما بارها تجربه کار در ایام نوروز را هم داشته اید.

بله. سال گذشته گفتند قرار است سریال نوروزی ویژه پخش از شبکه تهران تولید شود؛ از صبح تا ساعت ۱۲ شب بکش کار کردیم، ولی متاسفانه در این ایام پخش نشد و برای بعد از عید پخش شد. این هم شگرد تازه برنامه سازان است که به بهانه مناسبتی بودن کار ما را دعوت و به صورت فشرده کار را تولید می کنند. حدود چهارماه پیش با همین وعده و وعید یک تله فیلم را به سختی و به صورت فشرده برای پخش در شب یلدا کار کردیم. هر کس از ما سراغ کار تازه می گرفت نوید شب یلدا را می دادیم اما هر چقدر منتظر ماندیم پخش نشد. متعجبم! تهیه کننده هایی که چنین دروغهایی به بازیگرانشان می گویند چه چیزی عایدشان می شود. خلاصه خیلی اوضاع خراب است، هنوز هم عوامل تولید آن کار با من تماس می گیرند تا به نمایندگی از آنها پیگیر حقوق و دستمزد مطالبه نشده شان باشم. بنده خداها تصور می کنند من کاره ای هستم. شکایتشان را هم به صدا و سیما ببرند کسی به دادشان نمی رسد. غیر از تعداد محدودی که دستشان در کاسه خودشان است و به راحتی کار می کنند بقیه اوضاع خوبی ندارند.

طی یک دوره در اغلب سریالهای مناسبتی از جمله ایام نوروز شاهد هنرنمایی شما در سریال های ویژه این ایام بودیم. از خاطرات نوروزی که مربوط به فعالیت هنری تان باشد چه دارید برایمان تعریف کنید.

تمام روزهای کار با عطاران خاطره بود و آنچه خستگی را از تنمان به در می کرد. برخورد خوب مردم بود در کوچه و خیابان. همه راضی بودند و همین بهترین خاطره من از سریالهایی است که کار کرده ام. یا همکاری با سیروس مقدم که علاوه بر سریال نوروزی « چار دیواری» ، افتخار همکاری در « زیر هشت» را هم داشتم که هم محیط، به لحاظ اخلاقی، مالی و کاری محیط بسیار خوبی بود و هم کارهای پربیننده ای شد. کار با چنین کارگردانهایی توقع آدم را بالا می برد و بالطبع وقتی با فیلمانامه های ضعیف امروزی برخورد می کنیم، خب دلمان نمی آید به صرف اینکه جلوی دید مردم باشیم در هر کاری حضور پیدا کنیم. نخیر مردم شعورشان بالاتر از آن چیزیست که تصور می کنیم. به خوبی کارها را تجزیه و تحلیل می کنند و به درستی راجع به تفاوت آثار قضاوت. گروه عطاران از جمله جمعهایی بود که همه اعضایش به کار علاقه مند بودند، انرژی می گذاشتند، فیلمنامه خوب بود، تیم بازیگران خوب بود و ماحصل همه این ها می شد سریالی مثل « خانه به دوش» که همه مردم را راضی می کرد. اما الان همه فیلمنامه نویس شده اند و همه ادعای کارگردانی دارند. مسئولان باید نسبت به برنامه های تلویزیونی تمرکز بیشتری داشته باشند. الان اغلب مردم جز تلویزیون وسیله سرگرم کننده مجاز دیگری ندارند. چرا باید آنقدر سطح برنامه های تلویزیونمان نازل شود که مردم شبکه ها و سریالهای ترک را ترجیح دهند. شاید سن جوانان ما قد ندهد اما سریالها و آثار نمایشی ترکیه از کارهایی بود که کسی اهمیتی به بازیگرانش نمی داد و رغبتی برای تماشای آن نداشت. اما الان شده برنامه مورد علاقه جوانان! چرا؟ چرا وقتی تنها دلخوشی مردم تماشای برنامه های تلویزیون است باید بنشینیم پای ماهواره تا سریالهای ترک را نگاه کنیم. من ادعای مخالفت با ماهواره را ندارم اما چرا باید تلویزیون خودمان از سریالهای اخلاقی، اجتماعی و آموزنده آنقدر بی بهره شود که هیچ کس رغبتی برای روشن کردن آن نداشته باشد.

من متعجب هستم این همه بازیگر توانمندی که از نظر شخصیتی هم مورد پسند جامعه هستند از همکاری با تلویزیون کناره گیری می کنند به این دلیل که کارهای تلویزیون را در شان خود نمی دانند. جالب اینکه همه از وضعیت برنامه های تلویزیون ناراضی هستند اما هیچ تغییری اتفاق نمی افتد. الان خود شما چه برنامه ای را از تلویزیون پیگیری می کنید؟ یادتان هست که وقتی « خانه به دوش» و « متهم گریخت» پخش می شد تمام خیابانها خلوت می شد. چند وقت است که چنین سریال های پربیننده ای از تلویزیون پخش نمی شود؟

اگر به جای رئیس سازمان صدا و سیما بودید چه برنامه ای داشتید و چه مواردی را در اولویت قرار می دادید.

من اگر جای آقای ضرغامی بودم اولین کاری که می کردم این رابطه ها را قطع می کردم. تا وقتی یک کارگردان و تهیه کننده مجوز ساخت سریال را می گیرند فقط عوامل خودشان را دعوت نکنند از فنی و خدمات و حمل و نقل گرفته تا بازیگر جلوی دوربین. الان تمام برنامه های ما تیمی شده است و باید در فلان گروه و باند باشید تا مجال حضور در کارهای تلویزیونی را پیدا کنید. ماهایی که هیچ باند و تیمی نداریم اگر جایی دعوت شویم که فیلمنامه و متن خوب باشد و محیط هم سلامت باشد با جان و دل می پذیریم و سرکار می رویم، برایمان هم فرق نمی کند سیروس مقدم باشد یا رضا عطاران و یا…

من اگر جای رئیس سازمان بودم این مسائل را از نزدیک پیگیری می کردم نه اینکه به صرف این که بگویند" قربان سرت سلامت همه چیز امن و امان است" بپذیرم. من ۴۰ سال پیش مدیر مالی یک اداره بودم اما هیچ وقت به گزارشهای کار قانع نمی شدم. خودم سرکشی می کردم و پیگیر می شدم. الان مسئول صدا و سیما موظف است به مسائلی که همه صدایشان در آمده رسیدگی کند.

یک آرزو برای سال ۹۲

آرزو می کنم تک تک آدمهایی که در این مملکت به عنوان یک هموطن زندگی می کنند به همدیگر دروغ نگویند و با همه با صداقت برخورد کنند. سعی کنیم برای رشد و استقلال این آب و خاک قدم برداریم. ما ملت هستیم که باید برای بهبود مملکت مثبت فکر کنیم و مسائل را با عملکرد مثبت حل کنیم. آرزو می کنم کسانی که ناصداقتی داشتند این مسائل را کنار بگذارند و سلامت زندگی کنند. واقعا حیف است. ان شاءالله در سال جدید سلامت فکر کنیم، سلامت زندگی کنیم و حتی سلامت عشق بورزیم.