پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- «عبدالوحید فیاضی» مدیر کل اسبق آموزش و پرورش استان مازندران و عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی در یادداشتی اختصاصی برای «پارس» در رابطه با تعطیلی های متناوب مدارس به دلیل آلودگی هوا نوشت:

«طی چند ماه اخیر شاهد آن بودیم که به موازات افزایش آلودگی هوای شهر تهران و سایر کلان شهر کشور، مدارس آن شهرها نیز کارشان به تعطیلی کشیده شد. با عدم اقدام های موثر در کاهش آلودگی هوا نیز همچنان این سیکل ناقص ادامه دارد و با بالا رفتن شاخص های آلودگی هوا، زنگ مدارس بی صدا می شود.

تعطیلی بی رویه مدارس به دلیل آلودگی هوا و جهت حفظ سلامتی دانش آموزان در حالی صورت می پذیرد که ما در نظر نمیگیریم که نظام آموزش و پرورش ما در ابتدای هر سال بر اساس تقویم رسمی کشور برای خود برنامه ریزی می کند تا حداکثری بهره وری از این ایام برده شود.

اما تعطیلی گاه و بی گاه مدارس در درجه اول به اختلال در اجرای برنامه ها و در درجه بعد به افت تحصیلی دانش آموزان منجر می گردد؛ زمانی که کلاس ها در حساس ترین ایام آموزشی تعطیل می شوند، برنامه آموزشی به تعویق می افتد و جبران آن نیز به همین سادگی امکان نمی پذیرد در نتیجه افت تحصیلی دانش آموزان نتیجه طبیعی چنین وضعیتی است.

خارج بودن اختیار از آموزش و پرورش

نارضایتی مدیریت آموزش و پرورش از تعطیلی مدارس در حالی است که دستور تعطیلی یا عدم تعطیلی مدارس در چنین وضعیتی از سوی این سازمان اعمال نمی شود و نهادهای دیگری هستند که تعطیلی مدارس در اختیار آنهاست. آموزش و پرورش نیز چاره ای جز اجرا و اعمال تعطیلی ها ندارد.

تنها پس از پایان تعطیلی است که مجموعه کادر آموزشی و مدیریتی مدارس می بایست با تمام توان از پس جبران عقب ماندگی ها برآیند و با سختی هر چه تمام تر این کار را پیش ببرند.

بر حل بحران چه باید کرد؟

در چنین شرایطی برای اینکه هم هدف حفظ سلامتی شهروندان حفظ شود و هم سیستم آموزشی متحمل کمترین میزان خسارت شود(چرا که گریزی از  خسارت در تعطیلی مدارس نیست).

برای همین منظور می توانیم با تفکیک مناطق مختلف کلان شهرها و با شناسایی مناطق آسیب پذیرتر، تنها به تعطیلی مدارسی مبادرت ورزیم که در مناطق آسیب پذیر قرار دارد و همه مناطق را تعطیل نکنیم.

برای مثال در شهر بزرگی مانند تهران که وسعت آن نیز بسیار زیاد است ممکن است همه مناطق آموزش و پرورش نیازی به تعطیلی نداشته باشد و تنها مناطق آسیب پذیر نیاز مبرمی به تعطیل شدن داشته باشند.

روی آوردن به شیوه های آموزش از راه دور و شبوه های مجازی نیز از دیگر روش هایی می باشد که می توان در شرایط بحرانی این چنینی به آن متوسل شد.

این شیوه اگرچه که از سفرهای درون شهری جلوگیری می کند اما در عین حال نباید فراموش کرد که تنها کارویژه مدارس ما آموزش نیست تا با حل این معضل خیال ما راحت باشد بلکه جنبه های تربیتی و پرورشی نیز از دیگر کارویژه های مدارس ما می باشد و اهمیت آن کمتر از بعد آموزشی نیست.

اگر ما با تکیه بر روش های مجازی و آموزش از راه دور بتوانیم نقیصه های آموزشی را(آن هم نه به صورت کامل) مرتفع سازیم، تعطیل ماندن بعد پرورشی و تربیتی سر جای خودش باقی می ماند و نمی توان از این بعد غافل بود.

رها کردن تربیت دانش آموزان به نوبه خود خساراتی را به بار می آورد که این موضوع هم بر غصه های تعطیلی متناوب مدارس می افزاید و برای حل این قبیل معضلات باید فکری کرد تا همه نواقص حل شود.

به نظر می رسد که راه حل اصلی برای حل بحران تعطیلی مدارس، به کار بستن همه ظرفیت های کشور برای حل مشکلات زیست محیطی و آلودگی هوا باشد که در راس آن سازمان هایی چون محیط زیست و شهرداری ها در راس ماجرا قرار دارند.

تا زمانی که آلودگی هوا ادامه داشته باشد، همه این مسائل با قوت باقی می ماند و گریزی از آن نیست و در چنین وضعیتی قرباتی اول آن نظام آموزشی کشور و دانش آموزان در دو بعد مهم آموزش و پرورش می باشد. امید است که با در نظر گرفتن چنین تبعاتی همه توان خود را به کار ببریم تا مشکل آلودگی هوا را حل کنیم.   

آلودگی هوا آموزش و پرورش آموزش و تحقیقات مجلس بهره وری شاخص