مهریه زنان در دوره قاجار چگونه بود؟ !

به گزارش پارس، پارسینه به مقدمه بالا افزود: شاید خالی از لطف نباشد که کمی به گذشته بر گردیم و نگاهی به ازدواج های زمان قاجار و میزان مهریه دختران بیندازیم و ببینم آنان چگونه ازدواج می کردند.

در جامعه عهد قاجار، فاصله چندانی بین کودکی و ازدواج دختران وجود نداشت. دختران اغلب از هفت تا سیزده سالگی ازدواج می کردند. عواملی چون دستیابی به استقلال اقتصادی، رشد سریع دختران در آن روز و پایین بودن میانگین عمر به دلیل شیوع بیماری در افزایش این ازدواج های زودرس موثر بود. دختران و پسران هیچ گونه اختیاری در برگزیدن همسر آینده خود نداشتند. رایج ترین شکل ازدواج عقد دائم بود.

از دیگر شیوه های رایج ازدواج، ازدواج موقت یا صیغه کردن دختران و زنان براساس قرارداد و توافق بود. فقر مالی نیز سبب می شد تا خانواده ها به ازدواج موقت دختران خویش رضایت دهند. صیغه کردن زنان در عرف جامعه کاملاً قابل قبول بود و زن های صیغه ای پس از به پایان رسیدن دوره قرارداد به آسانی به عقد دائمی اشخاص دیگر در می آمدند.

شکل دیگر ازدواج شامل دختران یا زنانی می شد که از طریق جنگها و یا دزدیده شدن و یا تجارت برده، اسیر و فروخته می شدند.

نظام چند زنی در شهرها، معمولا مختص به اشراف بوده است؛ ولی در ایالات نیز رواج داشت. در بین ایلات بلوچ حتی مردان کم بضاعت نیز گاه تا ۸ زن می گرفتند و این نیز به این دلیل بود که زن در ایلات نه تنها هزینه ای برای شوهر نداشت؛ بلکه نیروی تولیدی کارآمدتری نسبت به شوهر به حساب می آمد.

اما مهریه ای که در دوره قاجر رسم بوده چیست؟

از اواسط عهد قجر خانواده های ایرانی ترجیح دادند به جای شیربهای نقد، مهر دخترشان را بالا ببرند. این که یکی از اهمیت شیربها کم و مهریه در ایران خیلی مهم شد را باید در تاریخ دوره قاجار پیدا کرد. دوره ای که مردم از دو جهت در حال تغییر بودند؛ یکی آشنایی بیشتر با اصل دین به دلیل گسترش سواد و زیاد شدن تعداد روحانیون مطلع و دوم آشنایی ایرانیان با فرهنگ های غیرایرانی و ارتباط با مردمان عثمانی، عراق عرب و حتی غرب.

فکر می کنید مهریه یک عروس خانم از طبقه معمولی و متوسط شهری حدود ۱۰۰ سال پیش چه قدر بوده؟ چشم ها را ببندید و خودتان را در یک خانه با نرده های چوبی تصور کنید؛ خانه ای که دیوارهای حیاطش هم کاهگلی است و داخل خانه پر از مهمان است. امروز بله بران دارند.

حرف ها تمام شده و سر همه چیز به توافق رسیده اند. حالا وقت نوشتن قرارداد مهریه است. خانواده عروس فرستاده اند تا حاج آقا محمدعلی آقای اصفهانی بیاید که هم عروس و داماد را به هم محرم کند و هم چون تنها سواددار محله است، متن قرارداد را بنویسد؛

آقا محمدعلی می نویسد:

« بسمه تعالی/ با یاد خدا و صلوات بر پیغمبر خاتم (صلی الله) و خاندان گرامی او و با تاییدات ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه) این کاغذ قراردادی است که میان طرفین جناب کربلایی رضاقلی گیوه دوز، پدر عروس محترم مکرمه آن موقع رسم نبود اسم عروس را در قرارداد بنویسند از یک طرف و جناب حاج رضا بزازباشی، پدر داماد آقا جعفرعلی بزازباشی منعقد شده. مهریه قبول شده از این قرار است که: « یک جلد کلام الله مجید، آینه یک جام، لاله یک زوج، لباس سه دست، یک عقیق پنج تن، یک شمایل مرتضی علی (علیه السلام) و ۱۰۰ تومان پول بر ذمه می باشد. خدا مبارک فرماید ان شاءالله؛ شوال ۱۳۲۹ قمری»

البته این مهریه یک عروس از طبقه متوسط جامعه در عهد قجر است که هم خانواده خودش و هم خانواده آقاداماد دستشان به دهنشان می رسیده وگرنه مهریه یک عروس خانم که مثلا پدر کارگر یا باربر داشت، خیلی کم تر از این چیزی می شد که در این قراردادها می نوشتند. حالا این که چه طور روزگار چرخیده و فرهنگ و تعاریف چرا این قدر عوض شده که این روزها گاهی مهریه دختر یک کارمند ساده از مهریه یک دختر کارخانه دار بیشتر می شود، از آن چیزهایی است که جامعه شناسان باید جوابشان را پیدا کنند.

اما مهریه دختران طبقه ثروتمند چه قدر بوده است؟

سه پارچه آبادی در یزد، یک کمربند طلا که با سکه های اشرفی تزئین شده بود، یک نیم تاج مرصع و غرق در جواهر و ده دست لباس فرنگی (این آخری خیلی مورد توجه عروس خانم قرار گرفته بوده) . در ضمن آقای داماد قبول کرده بود که ۶هزار تومان هم شیربها بدهد.

طلاق در دوره قاجاریه

در دوره قاجار در صورتی که زن در مورد خاصی چون عدم دریافت نفقه از مرد، انحرافات اخلاقی و یا ناتوانی جنسی مرد، می توانست درخواست طلاق نماید و در صورت طلاق وظیفه نگهداری کودکان از سوی مردان و مشکل پرداخت مهریه نیز مردان معمولی جامعه را نیز از فکر طلاق زنانشان منصرف می کرد.