هر کی با هرچی داره../دامنه میزبانی به همینجا ختم نمی شود

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- درباره مراسم اربعین حسینی تاکنون مطالب و تصاویر زیادی منتشر شده که صد البته توان به تصویر کشیدن عظمت این مراسم را ندارد؛ آنچه هر ساله بیش از پیش در این مراسم نمود پیدا می کند، دو مساله است:

اول حضور خانوادگی بسیاری از شرکت کنندگان در این مراسم علی رغم اطلاع از سختی ها و رنج های فراوان این سفر است چراکه در طول پیاده روی اربعین ، با زنان و فرزندانی روبرو می شویم که سختی های مسیر را به جان خریده و برای هم نوا شدن با کاروان زنان و کودکان اباعبدالله رنج سفر را به جان می خرند؛ اقدامی که تنها با دل عاشق یک زائر حسین توجیه پذیر است.

جلوه دوم و مهمتر سفر اربعین میهمان نوازی میزبانانی است که قطعا از طبقه مرفه و توانمند عراق نیستند اما هرکس با هرچه در توان دارد، سعی می کند که با منت از زائران امام خود که او را بیشتر "ابوسجاد" می نامند، به بهترین نحو پذیرایی کند. 

افرادی که تمکن بیشتری دارند، با فراهم کردن ساختمان هایی که در این ایام در قالب موکب در می آیند، برای اسکان زائران می کوشند؛ 

افراد با تمکن کمتر فقط در قالب چادرهایی کوچک و موقت برای اسکان و یا اطعام زوار تلاش می کنند و اگر هم توان آنان از این هم کمتر باشد، با استکانی چای یا لیوانی آب زائران را به خیمه خود دعوت می کنند؛ 

اما دامنه میزبانی به همینجا ختم نمی شود و افرادی که همین اندازه هم توان ندارند با توان جسمی خود به ماساژ بدن های خسته از پیاده روی می پردازند یا با عطری ولو کوچک و ارزان قیمت، تن زائران را قبل رسیدن به حریم یار خوشبو می نمایند یا کودکانی که با در دست داشتن بسته دستمال کاغذی حداقل بضاعت کوچک خود را به رخ می کشند یا حتی با افتادن بر روی پای زائران برای پاک کردن کفش آنان التماس می کنند 

و... خلاصه تمام شیعیان حسین می کشوند تا نامشان در میان خادمین زوار حسین درآید و این جلوه ای زیباست که تنها حاضرین در مراسم توان درک آن را دارند و فیلم ها از به تصویر کشیدن این همه عزمت و بزرگی قاصرند.

(متن و عکسها از یاسر مرادی)