شخم‌زنی یک تپه باستانی در سکوت مسئولان +عکس

به گزارش پارس به نقل از مهر ،تپه تاریخی تل خسرو در سال ۱۳۷۶ و با شماره ۱۵۵۲ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید. در سال­‌های ۱۳۸۷ و ۱۳۸۸ باستان­ شناسان در این تپه اقدام به کاوش‌های باستان­ شناسی کردند و به بقایای فرهنگی مهمی نیز دست یافتند.

از همه مهمتر اینکه این تپه دارای ضوابط مصوب عرصه و حریم است و مطابق قانون ضرورت دارد از آن مراقبت و نگهبانی شود و هرگونه تخریب آن جرم محسوب می ­شود.

 موقعیت تل خسرو در عکس هوایی و موقعیت تپه پاک شده در شرق تپه اصلی

تپه معروف به تل خسرو مجموعه­ ای از تپه­ های باستانی و تاریخی بسیار مهمی بود که اکنون تنها بخش مرکزی آن با طول ۱۵۰ متر و پهنای ۱۲۰ متر بر جای مانده و دیگر بخشهای آن در میان باغات، زمین‌­های کشاورزی و ساخت و سازهای مسکونی از بین رفتند و امروزه اثری از آنها در سطح باقی نمانده است.

 تخریب­ های انجام شده توسط کشاورزان

البته کارشناسان اعتقاد دارند به سبب رسوبی بودن دره بشار و یاسوج، شواهد باستانی و بقایای فرهنگی همچنان در زیر بستر دره و اطراف تپه وجود دارد و اگر تخریبی صورت نگیرد می‌توان امیدوار بود بخشی از این بقایای فرهنگی سالم بمانند ولی غفلت میراث فرهنگی دست اهالی و کشاورزان را برای تخریب لایه های باستانی باز گذاشته است.

موقعیت تپه پاک شده بدست کشاورزان

بررسی‌ها و مطالعات باستان­ شناسان در دهه ۸۰ نشان داد تل خسرو تنها محوطه استقراری و اسکان دایم در دره بشار و این بخش از بلندی­ های زاگرس است چون اساس الگوی استقراری در این منطقه بیشتر متکی بر جوامع کوچرو و متحرک بوده است.

گورستان­‌های باستانی چون تاج­ امیر(ده­نو)، چال شاهین(لما)، سادات، محمودآباد و ... تنها بخشی از این گورستان­های مهم از هزاره سوم، دوم و اول پیش از میلاد در منطقه هستند که مورد کاوش قرار گرفتند.

 در این تصویر به خوبی مشخص است که هیچ نشانی از تپه برجای نمانده است

کاوش­ های باستان­ شناسان در سال­‌های ۱۳۸۷ و ۱۳۸۸ نشان می داد تل خسرو دارای نهشته‌های فرهنگی از هزاره پنجم پیش از میلاد تا دوران قاجار است.

بر روی تپه یک قلعه قاجاری قرار داشت و پایین­ ترین لایه­ های فرهنگی آن مربوط به هزاره پنجم پیش از میلاد و دوره مس و سنگ بود یعنی دوران روستانشینی.