پیوند اندامهای حیوانات به انسان
دانشمندان کشف کردند که با کمک یک شیوه ویرایش ژنتیکی در آینده امکان پرورش اندامهای داخلی حیوانات برای پیوند به انسان فراهم میشود.
به گزارش پارس به نقل از تسنیم ، پروفسور جورج چرچ و همکارانش با استفاده از تکنیک موسوم به کریسپر (Crispr) دی ان ای سلولهای خوک را طوری تغییر دادند که در انسان قابل استفادهتر باشد. این مطالعه اولیه، که نتایج آن در نشریه ساینس چاپ شده، با هدف رفع نگرانی در مورد طرد عضو (رد پیوند) یا عفونت آن توسط ویروس نهفته در دی ان ای خوک صورت میپذیرد.
اگر این شیوه موفق شود، میتواند پاسخی برای مشکل کمبود اهداکننده اندام به حساب آید. البته سالها وقت میخواهد تا خوکهایی که اصلاح ژنتیکی شدند پرورش یابند و ارگانهای آنها در انسان قابل استفاده شود.
ویرایش ژنتیکی
کریسپر یک ابزار نسبتاً جدید علمی است که به دانشمندان امکان میدهد دی ان ای - حاوی کد زندگی - را ویرایش کنند. در این رابطه پروفسور چرچ از دانشگاه هاروارد از این شیوه برای غیرفعال کردن یک رتروویروس (ویروس پسگرد) در سلول خوک استفاده کرد. این ویروسهای درون زاد به طور بالقوه خطرناک است چون میتواند سلول انسانی را حداقل در آزمایشگاه آلوده کند.
در آزمایشهایی که به روی جنین تازه شکل گرفته خوک انجام شد، پروفسور چرچ توانست همه 62 کپی ویروسهای پسگرد را با کمک کریسپر از سلول خوک پاک کند. وی سپس آزمایش کرد تا ببیند سلولهای خوک باز هم ویروسها را به سلول انسانی منتقل میکنند یا نه؛ که نتیجه منفی بود.
پروفسور چرچ میگوید این کشف نویدبخش استفاده از اندامهای حیوانات در انسان است.
وی که یکی از صاحبان شرکتی است که میخواهد خوکهای اصلاح شده را برای پیوند اندام پرورش دهد، گفت: از دو نقطه نظر جالب بود. اولاً رکوردی برای شیوه کریسپر ثبت میکند، و آنچه پیچیده ترین مشکل در زمینه پیوند اعضا از حیوان به انسان به حساب میآمد را حل میکند. همچنین با تغییر تحمل سیستم ایمنی، چشم انداز آینده کاملاً تغییر میکند. این دو تحول، یعنی تغییر تحمل سیستم ایمنی و خلاصی از همه ویروس های پسگرد، راه را هموار میکند.
در این راستا سارا چان، متخصص در دانشگاه ادینبورو، میگوید: "حتی وقتی مساله علمی و ایمنی حل شد، باید مراقب نگرانیهای فرهنگی و تاثیر اجتماعی مرتبط با استفاده گسترده تر از اندامهای خوک برای پیوند در انسان باشیم." به هرحال، نتایج مطالعه هم از نظر اثبات اصول و هم گامی بالقوه به سوی پیشرفت درمانی در بخشهایی که به شدت نیازمند تحقیقات است ارزشمند است.
ارسال نظر