تیشه‌هایی که به ریشه ایرانی-اسلامی‌مان کوبیده می‌شود

به گزارش پارس به نقل از تسنیم، ناصر نوروززاده چگینی با بیان اینکه میراث فرهنگی موجب تعلق مردم به سرزمین‌شان می‌شود اظهار داشت:‌ اگر شما بخواهید کشوری همدل بسازید، مردم باید به سرزمین‌شان تعلق داشته باشند تا بتوانند بین سیاه و سفید و رنگ‌های مختلف هویت خود را بشناسند؛ باید در آغوش مادرش بزرگ شود تا بوی مادرش را حس کند و مگر کشور، مادر مردم نیست؟

وی اضافه کرد: مردم نیاز دارند متعلق به این سرزمین باشند و تعلق آنها از طریق وجود همین بقایایی است که از گذشتگان و نیاکان‌شان باقی مانده است؛ در حال حاضر خانه‌های تهران را ببینید که اشیای آنها چقدر قدمت دارند؛ شاید هر کدام حدود دو سال عمر داشته باشند و وسایل‌ خانه‌ها زود به زود عوض می‌شوند؛ اما اگر در خانه‌ای صندلی باشد که من یادم باشد، پدرم همیشه روی آن صندلی می‌نشست، تعلق من به پدر، خانواده و ریشه‌هایم بیشتر می‌شود و در نهایت یادم می‌افتد که من به جایی وصل هستم و بی‌پدر و مادر نیستم.

استاد دانشگاه شهید بهشتی با بیان اینکه میراث فرهنگی برای ما خاطره می‌سازد و اگر سرزمین ما این همه عمق دارد به خاطر میراث فرهنگی‌مان بوده است، خاطرنشان کرد: ما با خاطره‌های‌مان عمرمان طولانی می‌شود و اگر سرزمین ما این همه عمق دارد به خاطر این است که خاطره‌هایش زیاد است، اما اگر خاطره نداشته باشیم و از عمق تاریخ به امروز چیزی در ذهن‌مان نباشد، امروز آدم‌های کم‌عمق و کم‌جانی می‌شویم.

نوروززاده تصریح کرد: اگر سعدی تا به حال زنده است، به خاطر این است که سعدی در خاطره‌‌ها و ضرب‌المثل‌های ما زنده است، بوستان و گلستان به ما نشان  می‌دهد، حرف‌هایی که در شعر سعدی گفته شده است، مثل این است که همین امروز با ما حرف می‌زند؛ مثل اینکه پدربزرگ‌مان با ما صحبت می‌کند.

وی با انتقاد از افرادی که نمی‌دانند میراث فرهنگی در کشور به چه دردی می‌خورد و تیشه به ریشه این آثار می‌زنند گفت: ما با خاطره‌های‌مان این خط طولی باریک زمان را در طی عمرمان تبدیل به یک قاعده اصیل می‌کنیم که اگر نباشند، درخت بی‌ریشه‌ای هستیم که نمی‌داند از کجا آمده است.