اشتغال‌زایی با دعانویسی در افغانستان
دعانویسان افغانستان که اغلب به دلیل بیکاری به این شغل روی آوردهاند با فریب افراد خواهان مال و مقام اجتماعی تأثیر مخربی بر اذهان عمومی میگذارند.
به گزارش پارس به نقل از فارسبا اینکه جامعه افغانستان شاهد ظهور روشنفکران تازه نفس است، اما بازهم برخی مردم دعانویسی را شغل خود قرار داده و برخی معتقدند آنان درد مردم را درمان می‌کنند.
دعانویسی در اکثر ولایت‌ها و شهرهای کشور رایج است، اما اینک با توجه به تحولات این بخش، در حال رنگ‌باختن است.
مهم‌ترین دلیل فعالیت دعا نویسان در افغانستان حضور چهره‌هایی است که بعضاً نه آشنایی با دین دارند و نه به مقدسات اسلامی پایبندی و باور دارند.
این افراد کسانی هستند که در جامعه نتوانسته‌اند جایگاه مناسب و شغل خوبی برای خود پیدا کنند و به همین دلیل است که آنان با روی‌آوردن به دعانویسی تلاش در ایجاد جایگاه و پایگاه اجتماعی و مال و منال دارند.
این دست دعا نویسان اکثراً در کنار جاده‌ها، زیارتگاه‌ها، امام‌زاده‌ها و مساجد نشسته‌اند یا برای کسب بیشتر پول و اعتبار اجتماعی مغازه‌هایی را کرایه و به سبک سنتی طراحی کرده و در آن مکان به ارائه دعا می‌پردازند.
«جلال الدین» فردی که سال‌ها در یک رستوران کابل به کباب‌پزی مشغول بود، پس از آنکه از سوی کارفرمای خود از کار برکنار می‌شود، رو به تعویذنویسی آورد.
این تعویذنویس که مشتریان زیادی دارد و محل تعویذنویسی وی منطقه «کمپنی» کابل است در گفت‌وگو با خبرنگار سایت افغانستان خبرگزاری فارس، در خصوص اینکه دعانویسی را از کجا آموخته گفت: یک کتاب معتبر دعانویسی را از دوست خود گرفته که بدون شک تأثیرگذاری زیادی دارد.
جلال‌الدین گفت: با آنکه در روزهای نخست با این کتاب آشنایی نداشت، اما با مطالعه آن قدرت دعانویسی را پیدا کرده و اینک قادر به رفع و درمان هزاران شهروند شده است.
کتاب جلال‌الدین، با جلد کهنه‌ای که دارد، عنوان آن مشخص نیست و برگه‌های این کتاب نیز فرسوده و از بین رفته‌است و خواندن آن مقدور نیست.
«محمد سالم» شخصی مبتلا به بیماری است که به گفته وی، دکترها بیماری وی را تشخیص نداده و با آنکه چندین بار نزد متخصص رفته بیماری وی درمان نشده است.
این شخص در کنار جلال الدین نشسته و منتظر تکمیل دعانویسی است، گفت: زمانی که دکترها قادر به معالجه بیمار نیستند، مجبورند به دعانویسان مراجعه کنند.
با این حال، «مولوی اعظم» عالم دینی کار این دعا نویسان را خلاف ارزش‌های اسلامی دانسته و گفت: سوزاندن دعا که برخی از آنها، حاوی آیه‌های قرآنی است، کفر مطلق است که از سوی این دعا نویسان توصیه می‌شود.
اعظم گفت: معالج اصلی خداوند بزرگ است و این دعا نویسان با کتاب‌های نامفهوم و بی‌معنای خود به دنبال پول هستند و کار آنان هیچ اعتبار دینی و ارزشی ندارد.
جلال الدین تنها دعانویس کمپنی نیست، بلکه چندین دعا نویس دیگر در این منطقه فعالیت دارند و شاید اکنون صدها دعا نویس دیگر در مناطق مختلف کابل و با شرایط مختلف دعانویسی کنند.
این در حالی است که در اسفند ماه سال گذشته یکی از این دعا نویسان در منطقه «شاه دوشمشیره» مرکز شهر کابل به صورت ناگهانی به اطرافیان خود دستور کشتن یک دختر جوان 27 ساله بنام «فرخنده» را اعلام کرد و مردم متعصب نیز با حمله به این دختر، وی را به صورت فجیعی کشتند.
تحقیقات سازمان‌های امنیتی افغانستان نشان می‌دهد که این دختر به دلیل عدم تأثیر دعای این دعانویس، با وی وارد مشاجره لفظی شده و گفته بود که دعانویسی کاری ناپسند و مخالف با ارزش‌های اسلامی است، اما این دعا نویسان مردم را فریب می‌دهند.
پس از کشته شدن فرخنده با اینکه 4 نفر از عاملان قتل وی به اعدام محکوم شدند، قتل این دختر جوان واکنش‌های گسترده‌ای در داخل و خارج افغانستان به همراه داشت و به دلیل این واکنش‌ها مسئولان وزارت حج و اوقاف این کشور مجبور به جمع‌آوری این دعا نویسان شدند.
«فیض‌محمد عثمانی» وزیر حج و اوقاف افغانستان که بعد از قتل فرخنده به پارلمان فراخوانده شده بود، گفت: قتل فرخنده نقطه عطفی در تاریخ دعانویسی در کشور است و پس از این هیچ کسی حق ندارد که دست به این کار بزند.
عثمانی دعا نویسان را عالمان دینی ندانسته و گفت: به دلیل بی‌توجهی‌هایی که در این راستا صورت گرفته هم‌اکنون صدها دعا نویس در شهر حضور دارند و خود را عالم دین قلمداد می‌کنند که این امر سبب فریب مردم می‌شود.
وی با بیان اینکه در مساجد عالمان واقعی دین را استخدام خواهند کرد، به مردم قول داد که تمام دعا نویسان را جمع‌آوری می‌کنند.
اکنون که ماه‌ها از این قول وزیر حج و اوقاف می‌گذرد، در برخی مناطق شهر کابل این دعا نویسان دوباره دیده می‌شوند، اما نه به اندازه‌ای که پیش از قتل فرخنده وجود داشتند.
«حبیب‌الرحمن صالحی» سخنگوی وزارت حج و اوقاف در این باره به خبرنگار سایت افغانستان خبرگزاری فارس، گفت: این وزارتخانه مصمم به جمع‌آوری دعانویسانی است که اکنون در برخی مناطق شهر دیده می‌شوند و در صورت که کار خود را ادامه دهند، با آنان برخورد قانونی صورت می‌گیرد.
وی افزود: پس از قتل فرخنده دست‌کم بیش از 100 مغازه دعانویسی در کابل بسته شده و صدها دعا نویس دیگر نیز توسط مسئولان وزارت حج و اوقاف جمع‌آوری شدند.
بر اساس گزارش‌ها در اکثر شهرهای بزرگ افغانستان آمار دعا نویسان کاهش یافته اما در برخی روستاهای ناامن و دورافتاده هنوز این دعا نویسان به قوت و قدرت خود باقی مانده‌اند.
ارسال نظر