چرا به خدا عزیز گفته می شود؟

به گزارش پارس حجت الاسلام علی شاه علیزاده، کارشناس و پژوهشگر تفسیر و علوم قران درتوضیح صفت «عزیز» به عنوان یکی از صفات و اسماء الهی به خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان گفت: یکی از اوصاف و اسماء الهی صفت «عزیر» است.

 این صفت در آیات بسیاری از قران به شکل ترکیبی و یا به صورت تک واژه وجود دارد.  واژه «عزیز» در لغت به معنای کسی است که به خاطر نیرومندی، امرش غالب و جاری است و مقهور و مغلوب نمی شود.

به بیان دیگر حالت و صفتی که دارنده آن شکست نمی خورد، این که می بینیم به چیزهای کمیاب یا نایاب نیز«عزیز» گفته می شود مانند «عزیز الوجود»  به این دلیل است که آن شیء توانسته است با اقتدار بقای خود را حفظ  کند و مقهور و هلاک  نشود و قوت وجودی او مانع از نابودی اش شده است.

یعنی او در میان هم جنس های خود که در حوادث روزگار نابود شده اند از چنان مقاومتی برخوردار بوده که مغلوب حوادث روزگار نشده و باقی مانده است. بنابراین به دلیل اقتدار و قدرت او در شکست ناپذری آن را عزیزالوجود گویند.

وی تصریح کرد: خدا عزیز است چون اراده او غالب و جاری است و خواسته او مقهور و مغلوب هیچ چیز قرار نمی گیرد و بر هر چه بخواهد غالب می شود.

خداوند  در قران می فرماید: «ان عزة لله» یعنی عزت اختصاص به خدا دارد، اما آن را در میان مخلوقات نیز قرار داده است. اساسا هر موجودی که آفریده می شود به خواست و اراده خدا آفریده می شود و هیچ چیز نمی تواند  مانع از آفرینش آنها باشد.

حجت الاسلام شاه علیزاده افزود: بنابراین همه آفریده ها تجلی عزت خدا هستند و گرنه اصلا آفریده نمی شدند.  با این وجود خدا یک عزت معنوی دارد که این عزت مخصوص خداجویان و یا عوامل نشر معنویات است، مانند قران که خداوند آن را با وصف «انه لکتاب العزیز» توصیف کرده است.

 و نیز فرموده است « ولله العزة و لرسوله و للمومنین »؛ بنابراین عزت هم یک جنبه ظاهری و مادی و هم یک جنبه معنوی دارد. اما طبیعی است که در میان همه مخلوقات، اشرف آنها، آن وجودی است که هم از نظر تکوینی و هم از نظر تشریعی و معنوی، تجلی عزت خدا باشد و بالاترین مرتبه ی چنین تجلی ای در نزد پیامبر و اهل بیت عصمت صلوات الله علیهم است.

این کارشناس دینی در ادامه با اشاره به فرازهایی از دعای سحر امام سجاد علیه السلام خاطرنشان کرد: امام در فقره ای ار این دعای شریف به محضر حضرت حق چنین عرضه می دارد « اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ عِزَّتِکَ بِأَعَزِّهَا وَ کُلُّ عِزَّتِکَ عَزِیزَةٌ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِعِزَّتِکَ کُلِّهَا...»

قران نیزمی فرماید : «ولله العزة و لرسوله و للمومنین»  و مشخص است که مصداق اتم مومنین، اهل بیت رسول الله صل الله علیه وآله هستند.

 آنچه از دعای سحر حضرت زین العابدین بر می آید این است که دعا کننده ابتدا دست به دامن عزیزترین مخلوقات شده و از خدا مدد می جوید و سپس از عزت خود خدا که مراتب ندارد و بسیط و یک دست است طلب یاری می کند و می گوید خدایا از عزیزترین مخلوقات تو مدد می جویم. به یک باره متوجه عزت بسیط خدا می شود  می گوید همه عزت های تو عزیزند چرا که منشاء همه آنها عزت توست  پس از همه عزت تو مدد می جویم.