به گزارش پارس به نقل از باشگاه خبرنگاران دوم مهرماه سال 92 ماموران پلیس در جریان وقوع یک قتل قرار گرفتند و با حضور در محل حادثه در شهرک واوان به تحقیق در این رابطه پرداختند. 

با حضور ماموران مشخص شد که پسر جوانی با ضربه چاقو به قتل رسیده است. 

مادر مقتول در جریان تحقیقات به ماموران گفت: دو نفر از دوستان پسرم امروز به خانه ما آمدند و پس از درگیری یکی از آنها با چاقو ضربه ای به پسرم زد و فرار کرد. 

با این اظهارات بلافاصله تحقیقات در این خصوص آغاز شد و ماموران خیلی زود توانستند قاتل را شناسایی و دستگیر کنند. 

این پسر در بازجویی ها با اعتراف به جرم خود به ماموران گفت: من با مقتول دوست بودم ولی سر موضوعی با هم اختلاف پیدا کردیم. آن روز هم برای تسویه حساب به سراغش رفتم و در دعوا چاقویی را به سمتش پرتاب کردم. بعد از آن فرار کردم. اما نمی دانم او با ضربه چاقوی من فوت کرده یا نه. 

با این اظهارات وی در دادسرا مجرم شناخته شد و پرونده اش برای رسیدگی به شعبه دهم دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد. متهم در این شعبه از سوی هیات قضایی به قصاص محکوم شد. این حکم در شعبه ششم دیوان عالی کشور نقض شد و هیات قضایی دیوان عالی کشور از قضات دادگاه کیفری خواستند تا در خصوص ضربه چاقو و مقصر اصلی تحقیقات بیشتری به عمل آورند. 

بنابراین صبح امروز بار دیگر متهم در مقابل هیات قضایی دادگاه کیفری قرار گرفت و اظهارات قبلی خود را تکرار کرد. وی همچنان معتقد بود که ممکن است ضربه چاقوی وی باعث مرگ مقتول نشده باشد. 

در پایان نیز هیات قضایی وارد شور شدند تا رای نهایی در این خصوص را صادر کنند.‎