وقتي تعرفه ها دردي را درمان نمي كند!
به گزارش پارس به نقل از کیهان اين حكايت و ماجراي هر سال است. سال جديد آغاز می‌شود با همه تغييرات و خوبي‌ها و بدي‌ها اما قيمت‌ها و تعرفه هايي كه هر سال با سال قبل تفاوت زيادي پيدا می‌كند، یكي از قسمت‌هايي كه نمی‌گذارد طعم سال جديد به كام خيلي‌ها شيرين باشد ماجراي افزايش تعرفه‌ها و قيمت‌ها در همه خدمات و كالاها است، اما وقتي پاي درمان و سلامت به ميان بيايد اين افزايش‌ها براي عده زيادي غير قابل تحمل و حتي دردناك‌تر می‌شود.
افزايش تعرفه‌های پزشكي در آستانه سال جديد اگرچه بحث تازه اي نيست و تقريبا همه ساله هم مطرح بوده اما امسال با سر و صدا و البته آمار ضد و نقيض بيشتري همراه بود. آماري كه از يك طرف صداي مردم و استفاده‌كنندگان از خدمات بهداشتي درماني را در آورد و از طرف ديگر صداي خود تعرفه گذاران را نسبت به كم بودن اين افزايش‌ها.
در اين سلسله گزارش‌ها سري زده‌ایم به مراكز درماني و از طرف ديگر هم پاي صحبت‌های مسئولان و تعرفه گذاران اين نرخ‌ها نشسته‌ایم تا از چند و چون و زواياي مختلف اين موضوع پر سر و صدا يعني تعرفه گذاري خدمات پزشكي و درماني دست كم تا حدودي مطلع شويم. همراه ما در این گزارش باشید.
يك بام و دو هواي نظام سلامت
از يك طرف مدام شعار چكاب سلامت و پيشگيري از بيماري را سر می‌دهیم و از طرف دیگر هفت خوان عجيب و غريب اين پيشگيري‌ها بر سر راه بیماران وجود دارد!
اينجا يكي از بيمارستان‌های دولتي تهران است. بخش آزمايشگاه. وقتي پاي حرف‌های مردمي می‌نشينيم كه براي انجام آزمايش و يا گرفتن جواب‌ها آمده‌اند واقعا باور كردني نيست كه در اين پايتخت چند ميليوني براي انجام يك آزمايش ساده يك ماه در نوبت انتظار ماند.
خانم جواني كه ظاهرا باردار است و در انتظار نوبت آزمايش نشسته در حالي كه نسبت به اين وقت دهي‌های طولاني مدت به شدت گله‌مند است به گزارشگر كيهان می‌گويد: «خب من براي انجام چكاپ و آزمايش‌های غربالگري دو بار در طول اين مدت بارداري بايد براي انجام آزمايش می‌آمدم. هر چند پزشكم توصيه كرده بود كه به يكي از آزمايشگاه‌های معتبر براي اين كار بروم ولي به دليل قيمت نسبتا بالايي كه آزمايشگاه‌های خصوصي دارند، مجبور شدم اينجا را انتخاب كنم .الان از ساعت 7 صبح اينجاييم و هنوز نوبت من نشده در حالي افرادي كه وضعيت مشابه من دارند واقعا نمی‌توانند براي طولاني مدت ناشتا بمانند.»
يكي ديگر ازشهروندان كه مرد ميانسالي است نيز با اشاره به قيمت بالاي تعرفه‌های آزمايشگاهي می‌گويد : «من براي انجام يك چکاپ سالانه كه چندان هم آزمايش‌هاي سختي ندارد به يكي از بيمارستان‌های خصوصي بسيار خوب واقع در بلوار كشاورز مراجعه كردم اما وقتي دفترچه و نسخه آزمايش را نشان دادم و متصدي صندوق هزينه را اعلام كرد باورم نمی‌شد كه بايد مبلغ 360 هزار تومان آن هم با داشتن دفترچه بيمه براي انجام اين آزمايش‌ها پرداخت كنم .در نتيجه اصلا قيد انجام اين چکاپ را زدم.» خب اين وضعيت خيلي از كساني است كه به توصيه پزشك معالجشان می‌خواهند آزمايش چکاب انجام دهند.واقعا قيمت‌ها باور كردني نیست:
«من بازنشسته هستم و مثلا می‌توانم از بيمه تكميلي درمان هم استفاده كنم اما نه به اين معنا كه با جيب خالي می‌توان به اين آزمايشگاه‌ها يا مراكز درماني مراجعه كرد. بيمه تكميلي فقط 50 درصد از اين هزينه درمان را می‌دهد آن هم سه ماه بعد از‌آنكه آزمايش انجام شد يعني در هر صورت اين هزينه‌ها را خودمان بايد بپردازيم! حال یکی از سوالات اساسی اینجاست که چرا باید حداقل سه ماه طول بکشد تا بیمه تکمیلی درمان تازه نصف هزینه‌ها را به بیمار برگرداند؟!»
اين گفته شهروندان ،مثالي بود فقط در زمينه آزمايشگاه‌های بيمارستان‌ها. اما وضعيت در همه جاهاي ديگر كه به نوعي به حوزه سلامت مرتبط است نيز به همين شكل است.
از داروخانه گرفته تا راديولوژي و ام‌آر‌آي و بخش‌های مختلف بيمارستان‌ها. فرقي نمی‌كند كجاي شهر باشي و پاي حرف‌های چه كسي نشسته باشي هر جا كه باشي گلايه‌ها از افزايش قيمت‌ها بيداد می‌كند. افزايشي كه خواه يا ناخواه گاهي مجبوري براي زنده ماندن بخش زيادي از آن را به هر قيمتي كه شده بپردازي و از اين حكايت به خوبي پيداست كه يك بام و دو هواي نظام سلامت يعني چه؟ نظامي كه از يك سو شعار چكاپ و پيشگيري به جاي درمان را می‌دهد و از طرف ديگر حتي براي درمان هم پولي در جيب عموم مردم باقي نمی‌گذارد چه برسد براي پيشگيري !
در جست‌وجوي مبلغ واقعي
15 درصد، 9 درصد، 24 يا 10 درصد؟ هر كسي چيزي می‌گويد و به خوبي معلوم نيست كه نرخ واقعي افزايش يافته تعرفه‌هاي امسال چقدر بوده است. نرخي كه تازه بين انواع خدمات ارائه شده درماني و تخصص‌هاي مختلف پزشكان نيز تفاوت‌های زيادي دارد.
بر اساس مصوبه هیئت وزیران نرخ ویزیت پزشکان اعم از پزشکان عمومی، متخصص و فوق تخصص در بخش دولتی و خصوصي امسال فقط 15 درصد افزایش یافته است.
اين خبر را چندي پيش معاون وزير بهداشت درمان و آموزش پزشكي گفته بود. براساس اين خبر نرخ ویزیت در بخش دولتی برای پزشکان عمومی 92000 ریال، متخصصین 115000 ریال و فوق تخصص‌ها 138000 ریال و در بخش خصوصی برای پزشکان عمومی 190000 ریال، متخصصین 300000 ریال و پزشکان فوق تخصص 380000 ریال بوده است.
به گفته آقاجانی، براساس این مصوبه تعرفه نرخ اقامت در بیمارستان‌های دولتی (هتلینگ) 20 درصد افزایش یافته است و تاكيد كرده بود كه در قالب مصوبه جدید هیئت دولت، میانگین رشد کل تعرفه خدمات پزشکی تنها 9درصد خواهد بود. این در حالی‌است که شهروندان واجد بیمه پایه سلامت در هنگام بستری تنها 6 درصد از مبلغ صورت حساب تنظیمی را براساس تعرفه و قیمت مصوب پرداخت می‌كنند. از سوی دیگر روستائیان، عشایر و ساکنین شهرهای زیر 20 هزار نفر (دارای دفترچه بیمه روستایی) و سایر افرادی که از طریق نظام ارجاع به بیمارستان‌های مشمول برنامه مراجعه می‌کنند، 3 درصد از هزینه خدمات را پرداخت می‌کنند.معاون درمان وزیر بهداشت همچنين گفته بود كه با توجه به بازنگری کتاب ارزش‌های نسبی خدمات سلامت (ویرایش اول) در سال 1393 و اجرای ویرایش دوم این کتاب و اصلاح این ارزش‌ها از اول فروردین ماه 94، رقم ریالی ضریب حق الزحمه خدمات پزشکی در سال 94 در بخش دولتی و خصوصی تغییری پیدا نخواهد کرد.همين طور نرخ خدمات پاراکلینیک در بخش دولتی تغییری پیدا نخواهد کرد.
فوق تخصص بالاي 80 هزار تومان
اگرچه مصوبه، قانون و حتي گفته‌ها حاكي از يك افزايش تعرفه ملايم و حتي باورپذير است اما زماني كه پا به مطب‌ها و يا درمانگاه‌ها و خصوصا كلينيك‌ها و بيمارستان‌هاي خصوصي می‌گذاريم تازه می‌فهميم كه واقعيت امر با قيمت‌هاي اعلام شده چه تفاوت فاحشي دارد. براي يك ويزيت ساده پزشك عمومي تازه آن هم با دفترچه در يك بيمارستان خصوصي بايد نزديك به 50 هزار تومان پرداخت كرد. متخصص و فوق تخصص هم تقریبا محال است در چنین بیمارستانی با ويزيتي زير 60 هزار تومان پيدا شود. شايد بعضي‌ها رفتن به درمانگاه‌ها و بيمارستان‌های دولتي را راه حل اين موضوع گراني تعرفه‌ها بدانند. اما فقط كافي است يك بار گذرتان به بيمارستان‌های تخصصي دولتي بيفتد تا متوجه شويد كه تقريبا محال است كه بعد از ساعت 9 صبح مراجعه كنيد و شماره يا اصطلاحا همان نوبت گيرتان بيايد تا بيمارتان را پزشك مربوط ويزيت كند. بنابراين به خوبي پيداست كه اين ماجراي تعرفه‌های اعلام شده و واقعيت موجود در جامعه بيشتر به يك معما شباهت دارد تا يك مصوبه قانوني!يك متخصص با سابقه داخلي و گوارش كه بنابه دلايلي نخواست نامش عنوان شود درباره سر و صدايي كه تعرفه‌های پزشكي و درماني امسال به دنبال داشت به گزارشگر كيهان می‌گويد: «اول از همه بايد به اين نكته اشاره كرد كه اين ماجراي امسال يا سال قبل و ... نيست بلكه تقريبا تا جايي كه من خاطرم هست هر ساله مطرح می‌شود كه چرا دستمزد و تعرفه پزشكان افزايش می‌يابد ؟ در حالي كه به نظر من اينها فقط يك موج شايعه سازي است كه بدبيني و بي‌اعتمادي را نسبت به پزشك و بيمار افزايش می‌دهد.
براي اثبات اين حرف فقط كافي است شما با يك ماشين حساب مبلغ تورم سالانه را با توجه به افزايش هزينه و از همه مهم‌تر افزايش حقوق و دستمزد كارمندان و كارگران با افزايش تعرفه پزشكان مقايسه كنيد .آن‌وقت به خوبي خواهيد ديد كه اين رقم نه تنها بالا نيست كه حتي نسبت به قشر پزشكان كه به نسبت از اهميت زيادي نيز برخوردار هستند پايين هم هست. البته اين به اين معنا نيست كه ما و همكاران از ساير اقشار بالاتريم. نه به هيچ وجه. اما اگر بخواهيم مزد و دستمزد هر‌كس را با توجه به سالهايي كه زحمت كشيده و يك پروسه طولاني علمي و تحصيلي را طي كرده مقايسه كنيم، خواهيم ديد كه اين واقعا دستمزد واقعي يك پزشك نيست. سوال بسياري از ما پزشكان اين است كه چرا مثلا براي افزايش حقوق و دستمزد اعضاي محترم هيات علمي كه اتفاقا دستمزدهاي بالايي هم دارند، هيچ سالي جنجال و بحث رسانه اي به راه نمی‌افتد ؟ اما براي قشر پزشكان كه اگر بنا به هر دليلي در دسترس نباشند يا كم باشند سلامت جامعه به خطر می‌افتد آین‌قدر بايد حاشيه وجود داشته باشد ؟ واقعا با اين قوانين و اين نحوه سياست گذاري‌ها نمی‌توان به آينده اميدوار بود .چطور می‌توان از يك پزشك بعد از سالها تحصيل و تحقيق و پژوهش و كار علمي خواست كه هيچ توقعي در برابر اين حجم تورم براي افزايش تعرفه‌ها نداشته باشد و از طرف ديگر كار درماني‌اش را هم به خوبي انجام دهد؟»
او همچنين در پاسخ به تخلفات پزشكي كه بعضا توسط برخي از پزشكان صورت می‌گيرد نيز می‌گويد : «متاسفانه كشور ما يكي از معدود كشورهاي جهان است كه زير ميزي‌ها و دريافت مبلغ بيشتر توسط پزشكان در آن به وفور ديده می‌شود. علت اصلي آن هم اين است كه ميان تخصص و تبحر پزشكان مختلف هيچ طبقه‌بندي صورت نمی‌گيرد. خب طبيعي است كه خيلي از پزشكان ترجيح می‌دهند مبلغي بيشتر از بيمار دريافت كنند اما در عوض براي جبران اين دستمزدهاي كم تعداد بيماران حالا يا براي جراحي و يا ويزيت را چند برابر نكند و همان تعداد محدود نگه دارد.
ببينيد اگر بخواهيم واقع‌بين باشيم ،با اين تعرفه‌ها و اين هزينه‌های بالا در ساير عرصه‌ها واقعا پزشك چاره‌اي ندارد جز اينكه بدون توجه به نرخ‌های مصوب خودش با در نظر گرفتن شرايط موجود از بيمار ويزيت دريافت كند و به عبارت ديگر اين مبلغ ويزيت را خودش تعيين كند.»
ارسال نظر