نشانه های دهانی و پوستی ابتلا به اچ آی وی

پايگاه خبري تحليلي «پارس»- ضایعات دهانی در طول ابتلا به HIV ممکن است بروز کند. برفک، التهاب گوشه لب شکلهایی از کاندیدیاز دهانی هستند. لوکوپلاك مویی دهان ناشی از ویروس اپشتاین بار است و معمولاً بدون نشانه است. زخم هاي دهانی در بیماري HIV شایع هستند و می توانند آفت بوده یا ناشی از HSV یا CMV باشند. ژنژویت شدید و پیشرونده، ژنژویت اولسراتیو نکروزان حاد (ANUG) معمولاً نیاز به دبریدمان و آنتی بیوتیک دارد. نودول هاي دهانی ممکن است نشانه سارکوم کارپوسی، لنفوما، زگیل، یا بزرگی غدد بزاقی باشد. 

پوست معمولا در HIV درگیر می شود. باز فعالی عفونت VZN (زونا) یکی از زودرس ترین تظاهرات بیماري هاي پوستی است. مولاسکوم کانتاژیوزوم ناشی از پاکس ویروس است و به صورت پاپول هایی با برجستگی مرکزي تظاهر می کند. نودول ها، آبسه ها، زخم ها، یا لنفادنیت می توانند نشانی از هیستوپلاسموز، کریپتوکوکوز، سارکوم کاپوسی، پنی سیلیوم مارنفی، مایکوباکتریوم غیر سلی، و عفونت هاي بارتونلا. ویروس پاپیلوماي انسانی عامل زگیل هاي آنوژنیتال، دیسپلازي و سرطان مقعد و گردن رحم است. لنفادنوپاتی عمومی مزمن در ٥٠ تا ٧٠ درصد بیماران مبتلا به HIV در اوایل بیماري روي می دهد و در بیمارانی که ترکیبی از داروهاي ضد رترو ویروسی استفاده کرده اند با بهبود شمارش CD٤ عود می کند.