سنگین تر از نگاه
فارغ از جنسیت کمتر کسی است که این عکس را ببیند و واکنش نشان ندهد . جهان بینی این عکس و عکاس آن از یک سفر با دوچرخه آغاز شد . "روت ارکین" تنها فرزند ماری روبی هنرپیشه فیلم های صامت هالیود بسیار بازیگوش بود و در 1935 و در حالی که 17 ساله بود در یک ماجراجویی با دوچرخه از لوس آنجلس به واشنگتون رفت و در تمام طول مسیر ازهر آنچه دید و خواست عکاسی کرد و خاطراتش را در حاشیه عکس های یاداشت کرد. این سفری برای روت سفری بود به دنیای پر رمز و راز عکاسی . روت بسیار کنجکاو بود و همواره می کوشد دنیای اطرافش را با تجربه های شخصی درک کند. او برای تجربه هایش هزینه های بسیار پرداخت کرد و تلاش نمود با دوربینش دیگران را در این تجربه های تلخ و شیرین شریک کند ،خیلی جوان بود که در یک کلوب مشغول بکار شد و بعد از تیر خوردن یک نوجوان به نیویورک نقل مکان کرد و رسمآ وارد دنیایی حرفه ای عکاسی شد. 

sanginnegah

در 1951 " نینالی کریگ" دانشجوی 23 ساله آمریکایی برای دیدن و اقامت چند ماهه به ایتالیا رفت و بمنظور صرفه جویی در یک هتل ارزان قیمت اقامت گزید و از قضا روت ارکین هم که تازه از خاورمیانه باز گشته بود در همین هتل با نلی آشنا شد و متوجه دردسر های سفر این دختر تنها شد . روت تجربه سفر فردی این دختر را بسیار جذاب دید و بخاطر تجربه مشابه ای که در 17 سالگی خود داشت تصمیمم گرفت سرگذشت این دختر زیبا را عکاسی کند. نینالی هر روز برای دیدن شهر و آثار تاریخی آن از هتل خارج می شد و با وسایل مختلف به گوشه گوشه شهر سرک می کشید ، روت با احتیاط که تنهایی نینالی را مخدوش نکند او را همراهی می کرد . نینالی بسیار جذاب و خوش اندام بود و بشدت مورد توجه مردان ایتالیایی قرار داشت و از همین رو تم اصلی داستان روت بر پایه همین توجه ها شکل گرفت. دریکی از همین روزهای نینالی برای خرید به یکی از خیابان های فلورانس رسید که مردان بسیار با نگاه های سنگین او را برانداز می کردند و نینالی در حالی که شال خود را سفت چسبیده بود از میان مردان با ترس و اضطراب می گذشت. روت این صحنه را عکاسی کرد تا مهمترین عکس زندگیش را گرفته باشد. این عکس نماد آزار و اذیت زنان لقب گرفت و از 1951به بعد بارها مورد نقد و نظر قرار گرفت و به اشکال مختلف تجدید چاپ شد. این عکس آنقدر مورد توجه واقع شد که عکاس و سوژه هر دو به چهره های شناخته شده برای مردم و رسانه ها تبدیل شدند. نینالی در مصاحبه های متعدد از خاطره آن روز و سفر شش ماه اش سخن گفته است و روت هم تجربه آن روز را از زبان خود بازگو کرده است آنها دو دوست واقعی شدند و بار ها کنار این عکس با هم حضور پیدا کردند و عکس یادگاری گرفتند. روت عکاسی را در تمام طول عمر با جدیت ادامه داد ولی هرگز نتوانست موفقیت مجموعه دختر آمریکایی در ایتالیا را تکرار کند.