سرطانی به نام فیلم‌های پنهانی

رازداری، مسئولیت‌پذیری و اخلاق گرا بودن اشخاص این روزها بیشتر از هر زمانی محک زده می‌شود، زیرا تا چند سال پیش که از فناوری‌های امروزی مانند گوشی‌های تلفن همراه مجهز به دوربین خبری نبود، افراد ناآگاه فقط به افشای رازهای دیگران به شکل زبانی بسنده می‌کردند و دست‌کم برخی مکان‌ها مانند بیمارستان‌ها برای بیماران از این لحاظ امن بود، اما با پیشرفت فناوری این روزها افراد بی مسئولیت به امکاناتی برای ثبت این اسرار مجهز شده اند که از آنها می‌توان به عنوان خطری برای سلامت روانی جامعه یاد کرد.

برای نمونه می توان به فیلمی که چند روز پیش از مرحوم مرتضی پاشایی در بیمارستان و بستر بیماری منتشر شد، اشاره کرد یا از فیلمی نوشت که از سوی کادر جراحی یک بیمارستان حین عمل از بیماری بی هوش تهیه و سبب شد کمپینی در این باره تشکیل شود.

نکته اینجاست که در فضای مجازی خیلی ها از روی کنجکاوی هم که شده این فیلم ها را دیده اند و چه بسا که خیلی زود آنها را به فراموشی سپرده باشند، اما باید تاکید کرد قربانیان این فیلم ها سال های زیادی را باید تحت تاثیر افشای اسرار خود سپری کنند.

هرچند مرتضی پاشایی پس از انتشار فیلم فوت کرد، اما بستگان و دوستداران او با دیدن یا حتی مطلع شدن وجود چنین فیلمی، خاطره تلخی را با خود به همراه داشته باشند.

درباره فیلم منتشر شده در اتاق عمل نیز باید یادآور شد با این که چهره بیمار مشخص نیست، اما واقعیت اینجاست که وقتی چنین بیماری بفهمد از او فیلم گرفته شده، آسیب روحی و روانی بیشتری خواهد دید.

هرچند روز گذشته وزیر بهداشت درباره فیلم های بیمارستانی واکنش نشان داد و تاکید کرد از معاون حقوقی وزارتخانه خواسته در این باره لایحه ای تهیه کرده و به مجلس بفرستد، اما باید یادآور شد چنین رفتارهایی در محیط بیمارستان آسیب بیشتری به سلامت جامعه می زند، زیرا می تواند امنیت بیمارستان ها را زیر سوال برده و به این باور که پزشک محرم اسرار بیمار است، خدشه وارد کند.

افزون براین باید هشدار داد که این روزها به دلیل ضعف در برنامه های فرهنگی فضای مجازی پر است از فیلم ها و تصاویری که بدون اجازه از افراد تهیه شده و در بسیاری از آنها حتی شخص آگاه نیست که دوربین حرکات و رفتار او را ضبط می کند.

نگران کننده تر این که رقابت عجیبی بین افراد ناآگاه برای دیدن و انتشار چنین تصاویری شکل گرفته است؛ به همین دلیل مسئولان باید به اهمیت سرمایه گذاری در فعالیت های فرهنگی پی ببرند، زیرا اگر سال 89 وقتی افراد زیادی از صحنه کشته شدن یک فرد ـ حادثه میدان کاج ـ فیلم تهیه کردند این رفتار غیرمسئولانه به عنوان آسیب اجتماعی جدی گرفته می شد، اکنون فیلم های بیمارستانی دغدغه تازه مردم و مسئولان لقب نمی گرفت.