به گزارش پارس هفته‌نامه سلامت نوشت:دکتر پویا اصلانی می‌گوید امروزه ایمپلنت‌های دندانی را می‌توان بهترین درمان برای رفع مشکل لقی دندان‌های مصنوعی دانست.

برای برخی از بیمارانی که تعداد زیادی از دندان‌های خود را از دست داده‌اند، از دندان‌های متحرک استفاده می‌شود اما یکی از مشکلات مهم این بیماران، لقی دندان‌های مصنوعی متحرک است؛ یعنی موقع تکلم یا خوردن و... یکباره دندان مصنوعی از جای خود خارج می‌شود و بیرون می‌پرد.

دکتر پویا اصلانی، متخصص پروتزهای دندانی و ایمپلنت و عضو هیات علمی‌ دانشگاه دندان‌پزشکی قم می‌گوید: ایمپلنت‌های دندانی، این مشکل بیماران را حل می‌کند.

چرا دندان مصنوعی یا دست دندان متحرک در دهان جابجا می‌شود؟

بعد از کشیدن دندان‌ها، استخوان فک‌ تحلیل می‌رود و در حالی که اندازه دندان مصنوعی ثابت می‌ماند، فک کوچک‌تر می‌شود. در نتیجه دست دندان متحرک به خوبی روی فک چفت نمی‌شود. این تحلیل در فک پایین ۴-۲ برابر بیشتر از فک بالاست. با توجه به کوچک‌تر بودن فک پایین و تماس بیشتر زبان با این ناحیه از دهان، شکایت بیماران از لقی و ناراحتی در فک پایین بسیار بیشتر از فک بالاست. تحلیل استخوان‌های فک ممکن است تا جایی پیش رود که با یک ضربه بسیار خفیف، استخوان آن بشکند.

برای درمان بیماران با دندان‌های مصنوعی لق و استخوان فک تحلیل‌رفته چه راه‌حل‌هایی وجود دارد؟

تا قبل از معرفی ایمپلنت‌های دندانی، استفاده از آستر نرم یا چسب دست دندان در زیر دندان مصنوعی تنها راه برطرف کردن درد و ناراحتی ناشی از لقی دندان‌های مصنوعی بود. چسب دندان روشی موقتی است و فقط مدت کوتاهی باعث از بین رفتن لقی دست دندان می‌شود و با گذشت زمان و با تحلیل بیشتر استخوان‌های فک، به‌تدریج اثر خود را از دست می‌دهد. از طرفی این چسب‌ها حاوی موادی هستند که ممکن است در قسمت مخاط بدون ‌دندان بیمار واکنش‌های حساسیتی ایجاد کنند. آستر نرم به دندان ژله‌ای هم معروف است و طوری ساخته شده که به‌ طور‌موقت باعث گیر کردن محکم دندان مصنوعی در لثه می‌شود ولی مواد موجود در آستر نرم به‌تدریج اثر خود را از دست می‌دهند. آسترهای نرم در بیمارانی که استخوان فکشان نازک و تیز باشد تا حدی باعث کاهش فشار وارده از طرف دست دندان می‌شود اما تاثیر زیادی روی گیر دندان مصنوعی به‌خصوص در طولانی‌مدت ندارد.

بهترین روش حل مشکل دندان مصنوعی لق چیست؟

امروزه برای بیمارانی که دچار تحلیل پیشرفته استخوان فک ‌شده‌اند، از ایمپلنت‌های دندانی استفاده می‌کنند. ایمپلنت‌های دندانی تاثیری شگرف در بهبود کیفیت درمان‌های دندان‌پزشکی به وجود آورده‌اند.

ایمپلنت چیست و چگونه از آن در درمان بیماران بی‌دندان استفاده می‌شود؟

ایمپلنت‌ها پیچ‌هایی از جنس تیتانیوم هستند که در استخوان فک‌ها قرار داده می‌شوند. روی این پیچ‌ها پروتزی مناسب (براساس تعداد و نحوه توزیع ایمپلنت‌ها) کار گذاشته می‌شود. برای بهبود لقی دندان مصنوعی، ۲ تا ۴ ایمپلنت در فک پایین و حداقل ۴ ایمپلنت در فک بالا قرار داده می‌شود. بر اساس نوع طرح درمان انتخابی به‌وسیله دندان‌پزشک، روی این ایمپلنت‌ها قطعه‌های پروتزی تعبیه می‌شود. دندان مصنوعی هم روی این قطعات سوار می‌شود و گیر کردن این قطعات پروتز مانع لقی و حرکت بیش از حد دست دندان خواهد شد. به دندان مصنوعی سوار شده روی ایمپلنت‌ها، «اوردنچر» گفته می‌شود.

چه نکته‌هایی را در مورد استفاده از «اوردنچر» باید مدنظر داشت؟

دست دندان‌های قرار داده‌شده روی ایمپلنت (اوردنچرها)، متحرک هستند و همانند دندان مصنوعی باید شب‌ها از دهان خارج و در محیطی مرطوب و تمیز قرار داده شوند. برخی از اجزایی که داخل «اوردنچر» کار گذاشته می‌شوند، بعد از مدتی باید به‌وسیله دندان‌پزشک تنظیم شوند بنابراین همه بیمارانی که اوردنچر دارند، حداقل سالانه باید به دندان‌پزشک مراجعه کنند تا در صورت نیاز با تعویض قطعات پروتزی، از لقی مجدد دندان‌ها جلوگیری شود.