" ذبح انتقاد " به خاطر ترس از " یه وقت دعوا نشه "

تقلیل بحث بر سر دو گرایش جدی بر سر تعریف اخلاق مداری به "دعوای چند حزب اللهی"، ظلم به بحث و ظلم به کسانی ست که بنای اصلاح نگرش ها و رفتارها را در ضمن بحث ها دارند.

آنچه هم در پی خواهد شد، بسته شدن باب گفت و گو به بهانه و ترس از دعوا خوانده شدن هر بحث است که می تواند به اصلاح بینجامد

اینکه برخی حد بحث را رعایت نمی کنند نباید برداشت به این شود که دعوا شده است و آخ و واخ. همه کمک کنند بحث ها از حد خارج نشود و بستن باب انتقاد که اتفاقا باید صریح و روشن و شفاف باشد، هنر نیست و جنایت است.

نه روزهای تاریک و سیاهی ست نسبت به دو سه سال گذشته و نه اتفاق خاصی ست. برای کسی که همین چند سال گذشته را به صورت واقعی در نت سر کرده و یا در میانه اختلاف ها حضور داشته، بحثی که گذشت و البت درگذشت نسبت به اتفاقات پیشین چون بند انگشت است به دست و هیچ به حساب می آید.

پ.ن: ایضا اشاره می کنم الناس علی دین ملوکهم. وقتی حضرات بزرگان در سطوح کلان مملکت، اختلاف ها را عیان و حدود بحث را رعایت نمی کنند، نمی شود از جوان ترها انتظاری بیش از رفتار بزرگانشان داش