عیادت ابتکار از عزت‌الله انتظامی

به گزارش پارس به نقل از اعتماد، « آقای بازیگر» که همه شهر با او خاطره ها دارند هم، نفسش تنگ شده، به زور بالا می آید، به زور کپسول اکسیژن و دستگاه تصفیه هوا. عزت الله انتظامی، بازیگر ۹۰ ساله تئاتر و سینما روزهایی را به خاطر هوای کثیف تهران در بیمارستان بستری شده و ناخوش است.

روزهایی که هنوز می توانست مانند دیگر کهنسالان پیاده روی هایش را داشته باشد و سرخوشی های ۹۰ سالگی اش را. از مریضی پنج ماهه اش که می گوید و پیشنهاد دکتر معالجش مبنی بر خروج از تهران، بغض می کند. با وجود اینکه می گوید: « دیگر تهران را دوست ندارم» انگار هنوز علقه یی در اعماق وجودش به این شهر دودزده دارد. می گوید: « کجا بروم، زندگی ام اینجاست، باید همه چیز را بگذارم و ترک دیار کنم. جهنم است تهران، اما نمی توانم هم دل بکنم از هرچه در این شهر دارم و بروم. »

معصومه ابتکار، رییس سازمان محیط زیست کشور است، شاید برای آلودگی هوای تهران و دیگر کلانشهرها کاری نتواند باسرعتی که همه از او انتظار دارند بکند، کاری یک شبه که به قول او در این هشت سال همه چیز بدتر و بدتر شده، آنقدر که تنها شاید برای ناامید نکردن مردم است که می گوید « امیدواریم به حل مساله آلودگی هوا. »

اما دلجویی که می تواند بکند، دلجویی از آقای بازیگر که در روزهای کهنسالی اش باید گوشه خانه محبوس شود بلکه ذرات سیاه هوای شهر وارد ریه اش نشود و بیمارستانی اش نکند. سه شنبه شب، ابتکار برای دیدن عزت الله انتظامی راهی اقدسیه شد، تا از نزدیک حالی از همسایه اش بپرسد و عذری بخواهد بابت هوایی که متولی اش است و پیرمرد را خانه نشین کرده. شاید هم بتوان این بازدید را در جواب دیدهایی که انتظامی از « بنیاد زینب» ، بنیاد خیریه یی که ابتکار راهش انداخته و هرازچندگاهی بازیگر پیر، برای کمک به ایتام راهی آن می شد، دانست.

چه معنی دارد دانشجو تا لنگ ظهر بخوابد

اما انتظامی که از اتاق استراحتش به استقبال خانم معاون رییس جمهور آمد، دولت را در رفع آلودگی هوا هیچ کاره می داند. او معتقد است مردمند که باید همکاری کنند و همدلی؛ تا از شر این غول سیاه خلاص شویم.

او در گپ و گفتی که با ابتکار داشت، پیشنهاد داد تمهیداتی بیندیشند که با تفکیک ساعات ظاهر شدن مردم در جامعه، از بار ترافیک کم شود. او به تجربه اش در رم برای بازی در فیلم « حاجی واشنگتن» اشاره می کند و با ادبیات مخصوص به خود می گوید: « در رم که بودم، با اینکه باید بار ترافیکی اش بسیار بیشتر از تهران باشد، هر قشری از مردم در یک ساعت متفاوت در خیابان ها ظاهر می شدند، در کشور ما معمولا مردم سحر از خواب بلند می شوند برای نمازصبح، دانش آموزان و دانشجویان از پنج صبح در خیابان بودند برای رسیدن به کلاس هایشان، کارمندان دیرتر از آنها و هشت صبح راهی ادارات می شدند و مغازه ها هم زودتر از ۹ صبح مغازه هایشان را باز نمی کردند. دلیل ندارد دانشجو تا لنگ ظهر بخوابد، باید صبح زود بزند بیرون، وقتی دانشجو پنج صبح بیاید بیرون، نصف شهر خالی می شود، یک ساعت بعدش کارمند می آید بیرون، یک ساعت بعد دکاندار می آید بیرون. »

اما ابتکار مشکلات را جدای از ظاهر شدن همه مردم با هم در مسائلی چون سوخت، کارخانه های آلاینده و خودروسازان می بیند، که البته او هم اشاره یی موکد بر مشارکت مردم دارد، مشارکتی که در همه جای دنیا مردم کشورهای دیگر با استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی و پیاده روی به پاک ماندن شهر کمک می کنند.

انتظامی از ریاست شورای خانه تئاتر و خانه هنرمندان استعفا کرده، علتش را نگفته اما می توان مرتبط دانست به مساله سلامتی اش. عکسی از روز عروسی اش که عکسی است دونفره، به دیوار ورودی خانه اش نصب کرده، عکسی که جوانی از سر و روی خودش و همسرش، فلور خانم می بارد، زیر عکس نوشته ۱۳۲۶. تهران سال ۹۲ را با سال ۲۶ مقایسه می کند، سالی که عزت خان انتظامی دیپلمش را گرفته و ازدواج کرده بود، سال هایی که در تهران نمی شد اتومبیلی دید، به ندرت بودند و به قول انتظامی انگشت نما بود اگر کسی ماشین داشت، دوچرخه بود و موتور هم به این شکل نبود. « ما در سنگلج می نشستیم، کوچه ها خاکی بود. آب و برق هم نبود، آب لوله کشی نداشتیم، وقتی اینها آمد باز هم کوچه ها خاکی بود اما نیازی به آب پاشی هم نداشتیم، همه جا تر و تمیز بود. آلودگی با مدرن تر شدن شهرها، بیشتر می شود. »

او می گوید: « تهران هر رنگی بود، خاکستری نبود. گل، رنگ گل بود و آسمان، آبی بود. اگر جلوی توپخانه می ایستادیم، لاله زار را می شد دید، واگن بود و با اسب رفت و آمد می کردیم. الان تعداد موتورسواران آنقدر زیاد شده و وحشتناک می رانند که آدم جرات نمی کند پایش را در خیابان بگذارد. اما اگر مردم هر کدام یک ماشین بیرون نیاورند و هر کسی با قطار شهری و اتوبوس و تاکسی رفت و آمد کند، نه که به تهران آن روزها برسیم اما می توانیم کمی در کاهش حجم آلودگی قدمی برداریم. »

اما معصومه ابتکار معتقد بود یقینا دولت باید کاری بکند و این برعهده دولت است که سلامت شهروندان را تضمین کند. او در ادامه گفت: « در این باره دولت مصمم هم هست اما مشکل اصلی آلودگی هوای ما کیفیت سوخت بنزین، گاز و مازوتی است که در نیروگاه ها می سوزانیم.

چون زیرساخت صنایع نفت ما در این هشت سال تعطیل بود، تحریم شدیم و باید گاز تولید می کردند تا مازوت نسوزانند، مازوتی که فوق العاده آلاینده است، نیروگاه های ما باید نوسازی و بازسازی می شدند اما همه چیز در این هشت سال تعطیل بود، بنزین بدترین وضعیت را در چهار سال گذشته داشت، ما یک شبه به تولید بنزین رسیدیم، که به اصطلاح به آن می گویند بنزین ۴۸ ساعته که من در شورای شهر تذکر هم دادم و گفتند مساله امنیتی است و نباید از آن سخن گفت اما الان وزیر نفت هم مصمم است، تحریم ها هم که از امروز فرو ریخت، امیدوارم شرایط خرید بنزین یورو۴ مهیا شود و سریعا پالایشگاه ها را ارتقا دهیم. »

او از خودروسازان هم سخن گفت، خودروسازانی که دائم در حال تمدید مهلتند اما ظاهرا این بار تا آخر اردیبهشت بیشتر مهلت ندارند تا استانداردهای یورو۴ را اعمال کنند. ابتکار گفت: « خودروسازان در این هشت سال عقب ماندگی زیادی داشتند، فقط تولید و به بازار ارائه می کردند اما ما مهلتی که برایشان تعیین کردیم تا آخر اردیبهشت است که باید یورو۴ را اعمال کنند. در هفته آینده هم که جلسه شورای عالی محیط زیست داریم، قرار بر مصوب شدن یکسری دیگر از این دست قوانین است. »

… و آسمان آبی

ابتکار پیشنهادی فرهنگی، هنری به انتظامی داد، پیشنهادی که شاید با شنیده شدن صدا و دیده شدن تصویر این بازیگر کهنه کار، فرهنگ سازی صورت گیرد و مردم بیشتر از قبل از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده کنند و کمتر شاهد خودروهای تک سرنشین باشیم. ابتکار پیشنهاد ضبط تیزر یا ساخت فیلم کوتاهی از آقای بازیگر را داد یا نصب بیلبورد که انتظامی همکاری با شهرداری و صداوسیما را رد کرد. اما فیلمی با نام « … و آسمان آبی» از زندگی انتظامی ساخته شده که در راستای آن قرار شد فیلمی کوتاه تهیه شود تا مردم شاید به حرف پیرمرد هم که شده، حواس شان باشد که شیشه عمر خیلی از شهروندان به دست همین فرهنگ های ریزی است که ساخته نشده.