به گزارش پارس به نقل از ایسنا، نوام چامسکی، اندیشمند برجسته آمریکایی در گفتگو با روزنامه هافینگتن پست درباره ایران، سوریه و قدرت امپریالیستی آمریکا به بحث نشست.

وی در ارتباط با بحران سوریه و مداخله روسیه و آمریکا در امور این کشور گفت: به طور قطع آمریکا و روسیه منافع متفاوتی در این کشور دارند و بروز مناقشه در این راستا عادی است. با این حال همچنان آمریکا به اعمال نفوذ بر رویدادهای بین المللی می پردازد تا وضعیت خود را در جامعه بین المللی تثبیت شده تر کند. این در حالیست که سیاست خارجه آمریکا اکنون دیگر نشان از یک قدرت جهانی ندارد.

چامسکی می گوید: از اواخر دهه ۴۰ بدین سو قدرت جهانی دچار چندگانگی شده است. در سال ۱۹۴۹ چین استقلال یافت و این مساله ضربه ای جدی به سیستم امپریالیستی آمریکا بود؛ سیستمی که بر پایه این عقیده بنا شده که می توان با کنترل چین، آسیا را کنترل کرد. از آن زمان به بعد آمریکای لاتین نیز از کنترل آمریکا خارج شد.

چامسکی بی آنکه به جزئیات بیشتر بپردازد می گوید: در آمریکا سیاست ها توسط یک گروه نخبه تعیین می شود اما این سیاست ها به قدرت آمریکا به شدت آسیب وارد کرده است. این استاد دانشگاه که به مدت ۵۸ سال تدریس کرده، انتقادهای بسیاری را نسبت به مشروعیت قدرت آمریکا مطرح می سازد. او بارها و بارها تنها فردی بوده که واقعیت سیاسی آمریکا را مورد بررسی قرار داده است.

چامسکی می گوید: خشکسالی بسیار بزرگی در سوریه وجود داشت که جامعه کشاورزی این کشور را با مشکل مواجه ساخت و بنابراین مردم مجبور شدند برای ادامه زندگی خود به شهرها بیایند. بی نظمی اجتماعی جدی در سوریه وجود داشت و بنابراین بخشی از بحرانی که در سوریه به وجود آمده به عواقب گرم شده کره زمین مربوط می شود. در یک مقطع زمانی نیز این کشور پذیرای میلیون ها پناهنده عراقی بود.

وی افزود: پس از آغاز نشانه هایی از بهار عربی در بخش هایی از این کشور، بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه از در خشونت وارد شد که این امر کشورش را به مناقشه نظامی کشاند. دمشق از سوی روسیه و ایران حمایت می شد و گروه های شورشی که برخی شبه نظامیان محلی و برخی سکولار دموکرات بودند، از قطر و سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) حمایت تسلیحاتی می شدند.

این اندیشمند برجسته آمریکایی می گوید: اگر چه دمشق تحت کنترل اسد است اما شورشیان سوری کنترل حومه پایتخت را تا حدودی در اختیار دارند. رویدادها در جهتی حرکت می کند که در آن خودکشی ملی توام با ارتکاب جنایت های بسیاری از سوی هردو طرف قابل ملاحظه است. سوریه همچنان به سمتی حرکت می کند که در این کشور دو بخش متفاوت که یکی تحت کنترل اسد و دیگری تحت کنترل گروه های شورشی است به وجود می آید.

چامسکی می افزاید: این احتمال وجود دارد که مناطق کردنشین که تا حدودی خودمختار هستند بتوانند با توجه به وضعیت کنونی سوریه به خودمختاری کامل دست یافته و با مناطق کردستان شمال عراق در هم بیامیزند تا یک منطقه کردنشین دارای مرز به وجود بیاورند.

چامسکی در رابطه با اقدامات اخضرالابراهیمی، نماینده اتحادیه عرب و سازمان ملل متحد در سوریه می گوید: با توجه به شرایط کنونی هرگز مذاکره ای محقق نخواهد شد زیرا اسد برای خودکشی خود هرگز پشت میز مذاکره نمی نشیند.

چامسکی در صحبت های خود همچنان اوباما را بازیگر اصلی در جامعه بین المللی در قبال سوریه می داند و می گوید قطعنامه سازمان ملل متحد مورد حمایت روسیه است اما مشخص کردن موضع دقیق آمریکا اندکی دشوار به نظر می رسد. ظاهرا آمریکا به دنبال کنارکشیدن در ماجرای سوریه است.

سیاست هایی که از سوی آمریکا در قبال سوریه اعمال می شوند عمدتا سیاست های اوباما هستند.

وی می افزاید: در جهان عرب دیکتاتورها با ایران به شدت مخالف هستند و می خواهند که آمریکا اقدام کند. اما مردم کشورهای عربی عقیده ای غیر از این دارند. ملت های عرب به ایران علاقمند نیستند اما این کشور را به عنوان تهدید در نظر نمی گیرند. این رویکرد اما در غرب وجود دارد، مردم کشورهای عربی، اسرائیل و آمریکا را تهدید می دانند، غربی ها ایران را.