روایت فارین پالیسی از محاکمه مبارک

به گزارش پارس به نقل از فارس، تنها چند روز پس از چهارشنبه خونین مصر، فارین پالیسی، نشریه تحلیلی مسائل بین المللی یادداشتی را با این عنوان منتشر کرد: « مبارک هنوز در مصر حکومت می کند» . مدت زمان زیادی از انتشار این مطلب نگذشته بود که رسانه های جهان خبر از آزادی قریب الوقوع حسنی مبارک، دیکتاتور سابق مصر دادند.

صاحب این قلم از همان زمانی که سخنرانی مرسی را در جریان افتتاحیه اجلاس سران جنبش عدم تعهد در تهران شنید، منتقد وی بوده اما انتقاد داشتن به مرسی، مانع از این نمی شود که بگوییم برکنار کردن رئیس جمهوری منتخب و قانونی در یک شبه کودتای نظامی – پوپولیستی، مخالف شان ملت مصر و خلاف قواعد شناخته شده دموکراتیک است.

علاوه بر آن، ذهن مخاطب کنجکاو و فرهیخته نمی تواند نسبت به این واقعیت بی اعتنا باشد که دیکتاتور سابق در شرایطی در آستانه آزادی است که بازداشت رئیس جمهور قانونی مکررا تمدید شده و اتهامات متعدد به وی ایراد شده است.

در شرایطی که انقلاب مصر در مخالفت با ژنرال های حاکم و شخص حسنی مبارک آغاز شد، اکنون یکی از اتهامات عجیبی که به مرسی وارد شده این است که به فرار زندانیان کمک کرده است! البته این زندانیان ظاهرا همان انقلابیونی هستند که مبارک آنها را به خاطر مخالفت با دیکتاتوری ۳۰ ساله خود به زندان افکنده بود. طنز تلخی است که آزاد کردن آنها اکنون یک اتهام باشد.

حتی اگر مرسی را جنایتکاری در سطح مبارک بدانیم – که فرض درستی نیست – بازهم فرصت جنایت برای او یک سی ام مبارک مهیا بوده و لذا آزاد شدن مبارک در کنار در حبس ماندن مرسی، از این منظر نیز نادرست به نظر می رسد.

واقعا کسی که با تاریخ خاورمیانه و عملکرد حسنی مبارک آشنا است، می تواند باور کند که وی در دادگاهی بی طرف از اتهام فساد تبرئه شده باشد؟ آیا به واقع او و خانواده اش هیچ فسادی نداشتند که به خاطر آن به زندان محکوم شوند؟

در دورانی که مبارک قدرت را در مصر در دست داشت، فساد سیاسی در اوج خود بود و بسیاری از جوانان و فعالان سیاسی بدون محاکمه زندانی می شدند. در دوران مبارک بود که بازداشت گاه های مخفی در مصر ایجاد شد و دانشجویان، روزنامه نگاران و وعاظ مساجد به خاطر گرایش های سیاسی خود تحت تعقیب قرار می گرفتند. در دوران مبارک بود که به استناد قانون شرایط فوق العاده، نیروهای امنیتی اجازه یافتند به دلخواه شهروندان مصری را دستگیر کنند.

در عرصه اداری نیز در همین دوران، بوروکراسی سنگین و رشوه خواری حاکم شده بود. به تصریح گزارش « خانه آزادی» ، موسسه ای غیردولتی که برای تحقیق در خصوص دموکراسی تاسیس شده است، در دوران مبارک، « فساد» همواره مشکلی بزرگ در مصر بوده و وی علی رغم وعده هایش، کار مهمی برای رفع آن نکرده است.

این « فساد» ، همان اتهامی است که مبارک از آن تبرئه شده و با این وضعیتی که در مصر مشاهده می شود، در صورتی که وی توان جسمی لازم را داشت بعید نبود که تا چند ماه دیگر حتی به قدرت بازگردد. آنهایی که پس از کودتا علیه مرسی در مصر حکومت می کنند، جز دار و دسته مبارک نیستند. السیسی مبارکی جوان تر و شاداب تر است که تبحر خود را در سرکوب نشان داده است.

شاید یکی از خصوصیات قابل تامل تاریخ آن باشد که خود را تکرار می کند. در تاریخ ایران و اندکی پس از انقلاب مشروطه، به وضوح مشاهده می کنیم که امثال عین الدوله به قدرت بازگشتند و اینها همان کسانی بودند که با مشروطه خواهان مبارزه می کردند. در همین حال، شیخ فضل الله نوری بر فراز دار بود و ستارخان پس از مجروح شدن در پارک اتابک، به انزوا رفته بود تا سرانجام در غربت بمیرد.

وارث انقلابی که با خون مشروطه خواهان به ثمر رسید، همان دشمنان سابق حقوق مردم بودند. امروز نیز السیسی وارث انقلابی شده است که علیه حاکمیت امثال او صورت گرفت و با خون جوانان مصری به ثمر نشست. بدیهی است که وقتی مبارک به قول فارین پالیسی در قدرت باشد، جای افرادی چون مرسی و بدیع غیر از زندان نیست.