شیرهای غول پیکر تاریخی زیر دریاچه سد گتوند دفن شدند

به گزارش پارس به نقل از مهر، آدمیان اگر اسب را مظهر نجابت، شکوه و زیبایی، گاو را مظهر فراوانی و برکت می دانند شیر را هم مظهر صلابت و قدرت می دانستند، به همین دلیل از روزگار باستان برای پاسداشت افراد رشید و محبوب پیکره ای سنگی از شیر می ساختند و بر مزار فرد موردنظر که جانش را در راه آرمانهای بشری داده بود، قرار می دادند.

بخشی از مردمان بختیاری از شیر سنگی به عنوان بردشیر نام می برند به همین دلیل در بیشتر قبرستان های استان خوزستان و مناطق بختیاری نشین، این شیرهای سنگی روی قبر بزرگان روستاها نصب شده است از این رو خوزستان را موزه روباز شیرهای سنگی می دانند.

شیر سنگی ها از پهلو مزین به نقش شمشیر، اسب، تفنگ، مهر و تسبیح هستند و بر گرده آنها مشخصات متوفی نقش می شد. این نقش ها بر پایه خصلت های متوفی بوده و سنگ تراشان با الگوهای ذهنی، پیکره شیر را از سنگ و صخره های زمخت با ابزاری ابتدایی که به کوه بُر معروف هستند جدا و سپس با بن مایه های طبیعی و ذاتی در قالب نقش و نگار بازآفرینی می کنند.

از تعداد شیرهای سنگی و مناطقی که در آن شیر سنگی وجود دارد آمار کامل و دقیقی در دست نیست اما دو شیر عظیم سنگی روستاهای آب ماهیک و تنبل پس از آبگیری سد گتوند به زیر آب رفتند این درحالی است که پیش از این مسئولان میراث فرهنگی در استان خوزستان اعلام کرده بودند که با همکاری مسئولان سد گتوند قرار است موزه ای برای این شیرهای سنگی اختصاص یابد و این شیرها به آن موزه انتقال داده شوند اما هیچ وقت نه چنین موزه ای افتتاح شد و نه شیرهای سنگی از روستاهایی که به زیر آب رفتند، بیرون کشیده شدند به همین دلیل شاید اگر روزی غواصانی به زیر دریاچه سد بروند، در برخی از مناطق با انبوهی از شیرهای سنگی روی قبرستان مواجه شوند!

برد شیرها بین ۳۵۰ تا ۷۵۰ کیلو و ارتفاع ۸۰ تا ۱۵۰ سانتی متر بودند و از سنگهای موجود در کوهها و صخره های مجاور محل دفن توسط سنگ تراشان بومی یا استادانی از شهرهای اطراف ساخته می شدند. برخی از آنها نیز ارتفاعی بیش از دو متر داشتند.

اما غیر از بردشیرهای منطقه آب ماهیک که در زیر آب مدفون شدند، در قبرستان بارانگرد که مابین باغملک و ایذه واقع است چند شیر سنگی وجود دارد که تعدادی از آنها به دلیل حفاری های غیرمجاز از جا کنده و شکسته شده اند.